Η άνοιξη του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν έρχεται πια ως ευχή ή ως ρομαντική αναπόληση άλλων εποχών. Έρχεται ως πραγματικότητα, γραμμένη στα πόδια και στο βλέμμα μιας νέας γενιάς ποδοσφαιριστών που δεν φοβούνται το βάρος της φανέλας ούτε το ύψος των απαιτήσεων. Ο Καρέτσας, ο Μουζακίτης, ο Κωστούλας, ο Τζίμας και, ως μεγαλύτερος αλλά στο απόγειο της ωριμότητάς του, ο Παυλίδης, συνθέτουν το πιο ελπιδοφόρο αφήγημα των τελευταίων ετών.
Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας, μεγαλωμένος ποδοσφαιρικά στο εξωτερικό, εκπροσωπεί τον σύγχρονο έλληνα μέσο: τεχνική κατάρτιση, καθαρό μυαλό, ένταση στο παιχνίδι. Η παρουσία του σε απαιτητικό πρωτάθλημα και η εμπιστοσύνη που του δείχνουν οι προπονητές του, παρά το νεαρό της ηλικίας του, πιστοποιούν μια ποιότητα που δεν περιορίζεται στο ταλέντο, αλλά προοδευτικά θα ακουμπά τη συνέπεια και την πνευματική ωριμότητα. Σύντομα θα μετακομίσει από το Βέλγιο σε κορυφαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Τους συζητούν παντού
Ο Χρήστος Μουζακίτης και ο Μπάμπης Κωστούλας εκφράζουν μια γενιά που έμαθε να παίζει γρήγορα, με τακτική προσήλωση και με θάρρος. Παίκτες που δεν κρύβονται, που ζητούν την μπάλα στα δύσκολα, που μετρούν συμμετοχές και ρόλο ουσίας σε συλλογικό επίπεδο. Η εξέλιξή τους δεν είναι τυχαία· αποτυπώνεται στην εξαιρετική δουλειά που γίνεται στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού.
Ο Στέφανος Τζίμας, με τη σειρά του, φέρνει στο προσκήνιο τον επιθετικό της νέας εποχής: ταχύτητα, κίνηση χωρίς την μπάλα, ένστικτο στο κουτί. Οι εμφανίσεις του σε μικρή ηλικία, απέναντι σε έμπειρους αμυντικούς, δείχνουν ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο ξαναβρίσκει επιθετικό θράσος, αυτό που έλειψε για χρόνια. Ως φυσική γέφυρα ανάμεσα στο παρόν και το μέλλον, στέκεται ο Βαγγέλης Παυλίδης. Με γεμάτες σεζόν στο εξωτερικό, με γκολ σε ευρωπαϊκό επίπεδο και σταθερή απόδοση, αποδεικνύει ότι η ελληνική ποιότητα μπορεί όχι μόνο να σταθεί, αλλά και να μεγαλουργήσει. Η δική του διαδρομή και τα επιτεύγματά του στην Μπενφίκα, λειτουργούν ως καθρέφτης και ως υπόσχεση για τους νεότερους.
Στην ίδια κατηγορία πάνω-κάτω ανήκουν ο Χρήστος Τζόλης και ο Χρήστος Ζαφείρης.
Να σπάσουν την κατάρα
Το μεγάλο ζητούμενο, ωστόσο, παραμένει η εθνική ομάδα. Εκεί όπου το ταλέντο πρέπει να μετατραπεί σε σύνολο, η προοπτική σε αποτέλεσμα. Στις πλάτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς πέφτει ένα βαρύ αλλά γοητευτικό φορτίο: να ενώσει αυτές τις διαφορετικές ηλικίες, εμπειρίες και χαρακτήρες σε μια ομάδα με ταυτότητα, πίστη και διάρκεια. Αν τα καταφέρει, τότε η άνοιξη δεν θα είναι απλώς μεταφορά. Θα είναι η νέα, σταθερή εποχή του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Κι εδώ δεν χωρούν αφηρημένες διατυπώσεις. Αυτοί οι παίκτες μαζί με άλλους καλούνται να σπάσουν την κατάρα και να οδηγήσουν την Εθνική στα τελικά του Euro 2028. Τώρα που περισσεύει το ταλέντο δεν νοείται να λείπουν η συγκέντρωση, η αποφασιστικότητα και το ποδοσφαιρικό σχέδιο.
