Ονειρα και σχέδια, σχέδια και όνειρα. Οποια επιλογή και αν προτιμήσεις, όποιον δρόμο και αν ακολουθήσεις, με τον γήινο κόσμο θα συναντηθείς. Τα σχέδια θα δοκιμαστούν και τα όνειρα θα κατεβούν από τον ουράνιο κόσμο της φαντασίας στον πεζό τόπο των ανθρώπων. Τον απαιτητικό και δύσβατο τόπο της ατομικής ύπαρξης και της κοινωνικής πραγματικότητας. Σε αυτό που ονομάζουμε πολιτική δράση, καμιά φορά και πολιτική πράξη, αφθονούν τα σχέδια και περισσεύουν τα όνειρα. Μαζί όλα, σχέδια και όνειρα – ποικίλα και αντικρουόμενα – τροφοδοτούν τη σύγκρουση και ζωογονούν το μέτωπο της πραγματικής ζωής, με την προσδοκία της αλλαγής κινητήρια δύναμη και τον έλεγχο των πραγμάτων στόχο, συστατικά όλα της εξουσίας και της ταυτόχρονης αμφισβήτησής της.
Τετριμμένα κυβερνητικά σχέδια αναπτύσσονται και αυτές τις μέρες, με κεντρικό και καθοριστικό εντός τους το σχέδιο της αυτοδυναμίας. Αν οι άνθρωποι ακολουθούσαν τον ορθό λόγο, θα ήταν πάντα πιο συγκρατημένοι στις επιθυμίες τους και λιγότεροι φιλόδοξοι στις βλέψεις τους. Θα ζύγιζαν με μεγαλύτερη ακρίβεια και θα έβλεπαν με πιο καθαρό βλέμμα αυτό που πραγματικά συμβαίνει και αυτό που μπορεί να συμβεί. Αν κέρδιζε ο ορθός λόγος θα μας στερούσε η ιστορία στιγμές δόξας της και δεν θα βιώναμε υπερβολές πέρα από το μέτρο, εμμονικά σχέδια εναντίον της ίδιας της πραγματικότητας. Η επιμονή στο πολιτικό σχέδιο της αυτοδυναμίας, στην επιδίωξη μιας νέας τετραετίας, δεν έχει καμία ρεαλιστική βάση και δεν ανήκει φανερά πλέον με τα σημερινά δεδομένα στους υλοποιήσιμους στόχους. Η αυτοδυναμία έχει οριστικά χαθεί, αφού το θεμέλιό της, η εμπιστοσύνη, ανήκει για το κυβερνητικό σχήμα στο παρελθόν. Αν και μειοψηφικό το σχήμα αυτό, έχει ανάγκη το ανέφικτο σχέδιο. Κατασκευάζει για τον εαυτό του ένα μέλλον που δεν θα έρθει ποτέ, μια κατάσταση που ποτέ δεν θα υπάρξει. Οφείλουμε κατανόηση στα ανθρώπινα, ατομικά ή συλλογικά σχέδια. Δίνουν νόημα, έστω και αν αυτό έχει όριο την επόμενη κάλπη.
Διεκδικούν έμπνευση και ορμή ονείρου τα σχέδια απέναντι. Τον τελευταίο καιρό, τους τελευταίους μήνες, χωρίς μέρα να χαθεί, ακούμε για νέα πολιτικά κόμματα, για νέες καινοτόμες και ριζικά νεωτερικές πολιτικές πρωτοβουλίες, για μια νέα πολιτική συνθήκη βουβά να προπαρασκευάζεται, αφού πρόσωπα γνωστά, διακεκριμένα, με δημοσκοπική αποδοχή και μέλλον, εξαγγέλλουν την καταλυτική παρέμβασή τους στον δημόσιο χώρο, με πρόθεση ανατρεπτική και την κατασκευή σχεδόν ενός νέου κόσμου, που θα αφήσει πίσω του το παλαιό και πεθαμένο. Ο κ. Τσίπρας προχθές στην Πάτρα, η κυρία Καρυστιανού στις οθόνες, ο κ. Σαμαράς σε αναμονή, και τα τρία αυτά πρόσωπα, άλλα και πολιτικά διαφορετικά μεταξύ τους, τροφοδοτούν τη συζήτηση της ελπίδας ενός εμπλουτισμού των επιλογών, μιας τροφοδοσίας της κρίσης με το «όνειρο» της υπέρβασής της.
Η συνάντηση των πολιτικών σχεδίων στην προσεχή πρώτη κάλπη, πέρα από τον βαθμό επεξεργασίας τους και τη σύνδεσή της με τον γήινο κόσμο, θα προσφέρει μια ενδιαφέρουσα πρώτη ύλη στη φαντασία τα πράγματα να γίνουν καλύτερα και αλλιώς, να κινηθεί η κοινωνία ταχύτερα και αποτελεσματικά. Η προσφορά σχεδίων θα πολλαπλασιάσει τον κατακερματισμό και στην αναβαθμισμένη σύγκρουση της δεύτερης κάλπης θα πάρουν μορφή, με οδηγό την πραγματική ζωή, οι πρώτες απαντήσεις των πολιτών στα όνειρα και τα σχέδια σε εξέλιξη.
O κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
