Εχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια από τον θάνατο του Γιώργου Σεφέρη (του χρόνου κλείνει στρογγυλή επέτειος) και η επαφή μας μαζί του όχι μόνο δεν έχει αραιώσει, αλλά αποκτά όλο και πιο πυκνά (ποσοτικά και ποιοτικά) χαρακτηριστικά. Δύο βιβλία που κυκλοφόρησαν πρόσφατα, του Ευριπίδη Γαραντούδη, ο οποίος είναι καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ποιητής, και του Βασίλη Παπαδόπουλου, ο οποίος είναι διπλωμάτης, διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος (πριν από λίγο καιρό ανέλαβε χρέη γενικού γραμματέα της Προεδρίας της Δημοκρατίας), προσεγγίζουν τον Σεφέρη σε δύο αντιστοίχως επίπεδα: το πρώτο ανατέμνει τους δεσμούς που ανέπτυξε η ποίησή του με τη νεότερη ιστορική πορεία της Ελλάδας, ενώ το δεύτερο παρακολουθεί το πώς διαλέγονται στο εσωτερικό του έργου του από τη μια πλευρά η προσήλωση του ίδιου στην τέχνη του και από την άλλη οι σκληρές ανάγκες της διπλωματικής του σταδιοδρομίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
