Η Terselle και ο παραγωγός Xcellence ενώνουν τις δυνάμεις τους στο νέο τους single «Worthy of Love» – μια ωδή στην αγάπη και την αποδοχή του αυθεντικού εαυτού με αναφορές στην pop αισθητική των ’00s. Η συνεργασία ξεκίνησε στο πλαίσιο του Urban Live Session που επιμελήθηκε ο Xcellence στα στούντιο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.
Εκεί, κάλεσε την Terselle να ερμηνεύσει ζωντανά τόσο το single της «Silence» (με πάνω από 120.000 streams στο Spotify), όσο και μια ατμοσφαιρική διασκευή στο «Like A Tattoo» της Sade. Λίγες εβδομάδες αργότερα, μέσα από αυτή τη δημιουργική χημεία, γεννήθηκε σχεδόν αβίαστα το «Worthy of Love».
Πώς γνωριστήκατε και τι ήταν αυτό που σας έκανε να θέλετε να συνεργαστείτε;
Xcelence: Η αφορμή να γνωριστούμε ήταν το πρόσφατο live session το οποίο έκανα στην ΕΡΤ για τους σκοπούς του τελευταίου EP που έβγαλα, το EP2. Συστηθήκαμε μέσω του Δημήτρη Λιλή ο οποίος είχε οραματιστεί αυτό το πάντρεμα εδώ και πολύ καιρο, και όταν τελικά ήρθε η ώρα να συνεργαστούμε με την Ελίνα (σ.σ. έτσι λέγεται η Terselle), υπήρξε μία άμεση σύνδεση και σε μουσικό αλλά και σε ανθρώπινο επίπεδο. Εχουμε άπειρες κοινές επιρροές, και δίνουμε και οι δύο έμφαση στη λεπτομέρεια και στην ειλικρίνεια σε ό,τι κανουμε. Και αυτό μας έδεσε και καλλιτεχνικά πολύ άμεσα.
Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε να γράψετε το «Worthy Of Love» και πώς διαμορφώθηκε το κομμάτι στο στούντιο;
Terselle: Είχα μέσα μου μια βαθιά ανάγκη να επιστρέψω σε μια συγκεκριμένη αίσθηση, σε εκείνη την αθώα, φωτεινή πίστη πως όλα μπορούν να πάνε καλά. Η μελωδία ήρθε πρώτη, σχεδόν χωρίς πρόθεση, κι έμεινε να αιωρείται. Η ιδέα για τους στίχους γεννήθηκε απροσδόκητα, όταν μια φίλη μου έστειλε ένα ποίημα. Ήταν τόσο απλό, σχεδόν παιδικό αλλά και τόσο αληθινό. Της είπα «θέλω να το κάνω τραγούδι» και μου απάντησε: «για σένα το έγραψα». Κι έτσι, μέσα σε ένα βράδυ, το τραγούδι πήρε μορφή. Σαν να τυλίχτηκε μόνο του με μια αύρα νοσταλγίας, αλλά και με μια σιωπηλή υπόσχεση πως τα όμορφα δεν έχουν τελειώσει ακόμα. Όταν ολοκληρώθηκε το demo, το μοιράστηκα με τον Νικόλα. Συζητήσαμε για την κατεύθυνση που θέλαμε να πάρει και το αποτέλεσμα ήρθε αβίαστα, σχεδόν φυσικά.
Terselle, το κομμάτι χαρακτηρίζεται από μια νοσταλγική Y2K pop αισθητική. Τι σημαίνει για σένα αυτή η εποχή και πώς τη μετέφερες στη μουσική;
T: Για μένα τα 2000s σημαίνουν ελπίδα. Ελπίδα για κάτι καλύτερο, για το μέλλον. Φουτουριστικοί ήχοι, κρύα χρώματα. Μεγάλωσα στη Ρωσία, και για μας εκείνη η εποχή ήταν σχεδόν μια μικρή αναγέννηση αν και γεμάτη πολλούς κινδύνους. Το Y2K δεν το συνδέω με την Britney, με την κλασική ποπ εικόνα της Δύσης, το κουβαλάω πιο εσωτερικά, με new age μοτίβα, με την trance, με μια αίσθηση απελευθέρωσης.
Όταν μιλάτε για τα 00s, εγώ σκέφτομαι Moby, Enigma, Dido, t.A.T.u. Σκέφτομαι το πρώτο κινητό μου, τον πρώτο υπολογιστή μου (όχι ως αντικείμενα, πιο πολύ σαν εξέλιξη τεχνολογίας), και τα ταξίδια με αυτοκίνητο ή τρένο. Όταν τελειώσαμε το «Worthy of Love», το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να το στείλω στην αδερφή μου και να της πω «θυμάσαι εκείνες τις διαδρομές;». Για μένα ήταν εποχές με λιγότερο θόρυβο, λιγότερο βάρος , μια επανάσταση στον αέρα και μια μινιμαλιστική, ειλικρινής μορφή χαράς. Τουλάχιστον αυτά θυμάμαι.
Xcellence, ως παραγωγός, πώς προσέγγισες ηχητικά τη δημιουργία ενός κομματιού που τιμά τα τέλη των 90s και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, χωρίς να ακούγεται παρωχημένο;
X: Ακουγα εμμονικά τα references που μοιράστηκε μαζί μου η Ελίνα στα οποία δεν είχα εντρυφήσει όπως Enya, Enigma, Dido κλπ. Το vision ήταν εντελώς ξεκάθαρο στο μυαλό της. Και βυθίστηκα γρήγορα στον κόσμο της. Αυτός ο ήχος με τηλεμετέφερε κατευθείαν σε πιο απλές εποχές – παιδική ηλικία στα αισιόδοξα early 00s – road trips με την οικογένεια, πρώτες εμπειρίες με το ίντερνετ, και κυρίως ένα πηγαίο συναίσθημα αγνότητας. Αυτή ήταν και η κινητήριος δύναμη πίσω από όλο το κομμάτι για εμένα. Έχοντας κάψει τα references και με αυτό το feeling ζωντανό, άφησα το υποσυνείδητο μου ελεύθερο, ξεκίνησα sound design πάνω στα πανέμορφα, αιθέρια layers της Ελίνας και λίγες ώρες μετά, το «Worthy Of Love» είχε πάρει τη μορφή του.
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι, καλλιτέχνης ή visual reference που είχατε στο μυαλό σας όσο δουλεύατε το «Worthy Of Love»; Δεν γίνεται να μην σχολιάσω ότι πιστεύω πως η Addison Rae θα ήθελε πολύ να το έχει στο άλμπουμ της.
T: Δεν ήταν ένα τραγούδι ή ένας καλλιτέχνης ήταν ολόκληρο ένα ρεύμα. Κάναμε ένα βαθύ dive στη new age μουσική και ξαφνικά όλα μας φάνηκαν οικεία. Ήταν σαν να επιστρέψαμε κάπου που πάντα ξέραμε. Αυτοί οι ήχοι υπήρχαν μέσα μας από παιδιά, τους είχαμε απορροφήσει πριν καν τους καταλάβουμε. Και γράφοντας το «Worthy of Love», νιώσαμε πραγματικά σαν να ταξιδεύουμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια. Σε ένα περιβάλλον πιο αθώο, πιο καθαρό, πιο ανοιχτό.
X: Αυτή ακριβώς η επιστροφή στο συναίσθημα της παιδικής αγνότητας, και της αισιοδοξίας των ’00s που νιωσαμε ήταν σίγουρα η κινητήριος δύναμη και για εμένα. Ήταν πολύ πιο ισχυρό από κάποιο Moodboard ή κάποιο συγκεκριμένο reference καλλιτέχνη.
Σκέφτεστε να συνεχίσετε τη συνεργασία σας με νέα κομμάτια ή ακόμα και ένα EP;
T: Ναι, το θέλουμε πολύ. Παίζουμε με πολλές ιδέες αυτή την περίοδο ,δεν ξέρουμε ακόμα πού θα καταλήξουν.
X: Ακριβώς, δεν πιέζουμε τίποτα, αφήνουμε η μουσική να μας δείξει τη συνέχεια της. Μας νοιάζει και τους δύο νομίζω οτι κανουμε να είναι ειλικρινές.
Πώς βλέπετε την pop μουσική να εξελίσσεται σήμερα στην Ελλάδα και πού τοποθετείτε τους εαυτούς σας μέσα σ’ αυτή τη σκηνή;
T: Βλέπω κίνηση. Υπάρχει μια indie σκηνή που δημιουργεί κάποιο community, αλλά η pop εδώ μοιάζει να μένει στάσιμη. Ακόμα και τα «εναλλακτικά» συχνά καταλήγουν να γίνονται αυτό που κάποτε αμφισβητούσαν. Δεν νιώθω ότι ανήκω κάπου συγκεκριμένα ούτε στην pop ούτε στην indie. Ίσως κάπου στο πλάι, πιο υπόγεια. Alternative περισσότερο σαν στάση, όχι σαν ήχος. Αν κάπου βρίσκω οικειότητα στην Ελλάδα, είναι στην ηλεκτρονική σκηνή, γιατί σου δίνει την αίσθηση ότι μπορείς να ανήκεις παντού και πουθενά ταυτόχρονα.
X: Συμφωνώ πλήρως με την Ελινα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν παρακολουθώ τόσο την ελληνική pop. Γενικότερα νιώθω όμως πως η ελληνική σκηνή συνολικά αλλάζει, ισως αργά αλλά σταθερά. Βλέπω καλλιτέχνες να ρισκάρουν περισσότερο, να ξεφεύγουν μερικές φορες από την τυποποιημένη φόρμα και με χαροποιεί. Σίγουρα δεν νιώθω πως ανήκω στη ποπ μεριά της σκηνής. Ίσως μερικές φορες τύχει να φτιαξω κάτι που να θυμιζει pop, αλλά πάντα αυτο εχει «γωνίες». Ίσως δεν θέλουμε ή δεν μας βγαίνει να την κάνουμε πιο εύκολη. Ταυτόχρονα όταν τυχαίνει να καταφέρουμε να συνδεθούμε με ανθρώπους που νιώθουν αυτά που νιώθουμε κι εμείς, τότε υποθέτω πως αυτόματα καταλαμβάνουμε και κάποιου είδους θέση στη σκηνή. Και όταν συμβαίνει αυτό, είναι μαγικό!
Υπάρχουν άλλοι καλλιτέχνες με τους οποίους θα θέλατε να δουλέψετε—είτε από την Ελλάδα είτε διεθνείς;
X: Γενικότερα, θα ήθελα να συνεργαστώ με περισσότερους ανθρώπους που έχουν πειραματική ματιά και σκέψη out of the box ανεξαρτήτως genre και γεωγραφικής τοποθέτησης.
T: Σίγουρα υπάρχουν καλλιτέχνες με τους οποίους θα είχε ενδιαφέρον να συνεργαστώ αλλά νιώθω τυχερή που μπορώ να ξεχωρίζω πότε είμαι δημιουργός και πότε απλώς fan. Έχω μια πεντάδα καλλιτεχνών που ακολουθώ και αγαπώ χρόνια, και μου αρκεί να εμπνέομαι από αυτούς χωρίς να χρειάζεται να «χωθώ» στο σύμπαν τους. Μερικές σχέσεις είναι πιο ωραίες έτσι όπως είναι. Δεν είναι όλα σε αυτή τη ζωή συνεργασίες και ανταλλαγές. Κάπου, αρκεί να είμαστε παρατηρητές. Να εμπνέεσαι χωρίς να διεκδικείς. Να θαυμάζεις χωρίς να θες να συμμετέχεις. Μερικά πράγματα λειτουργούν καλύτερα από απόσταση.
