Λίγες μέρες μετά τις αμερικανικές εκλογές, οι οπαδοί του Ντόναλντ Τραμπ παραμένουν ενθουσιασμένοι, περιμένοντας να γίνει και πάλι η Αμερική σπουδαία, ενώ οι υπόλοιποι είναι μουδιασμένοι και ανήσυχοι. Τι λένε όσοι δεν ψήφισαν Τραμπ για την εκλογή του; Τι περιμένουν να συμβεί; Από την Αριζόνα ως το Σικάγο, απογοητευμένοι Αμερικανοί με τους οποίους μιλήσαμε, ξεδιπλώνουν τις ανησυχίες τους για την επόμενη μέρα.
«Ζω σε μια μικρή πόλη. Οταν έγινε η ανακοίνωση της εκλογής του Τραμπ, το κλίμα ήταν βαρύ έξω στον δρόμο. Οι άνθρωποι περπατούσαν σκυφτοί! Κοιταζόμασταν με απίστευτη καχυποψία, μάλιστα κάποιοι έκλαιγαν, κάποιοι φώναζαν! Ηταν σαν κηδεία, σαν να περιμένουμε μια εθνική τραγωδία. Αλήθεια, είχα να δω έτσι τον κόσμο από το 9-11! Προσωπικά είμαι ανάμεσα στον θυμό και την απογοήτευση. Ανησυχώ πλέον για αυτή τη χώρα, για τον κόσμο! Ενιωθα πάντα περήφανος που ήμουν Αμερικανός, ακόμη και όταν ως έθνος πήραμε λάθος αποφάσεις, ακόμη και όταν τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Σήμερα είμαι ντροπιασμένος. Λυπάμαι. Είμαι απογοητευμένος» λέει ο Ντέρεκ Τέρνερ, υπεύθυνος πωλήσεων σε εταιρεία εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας στην Αριζόνα. Και τονίζει: «Ο Τραμπ ήξερε ακριβώς τι έκανε. Επένδυσε στον φόβο των Αμερικανών. Στον φόβο της τρομοκρατίας, τον φόβο της φτώχειας. Πολλά από όσα έλεγε δεν είχαν κάποια συνέπεια ή μεγάλη βάση αλλά ο φόβος προκαλεί ενδιαφέρον, αγγίζει πρωτόγονα κομμάτια του ανθρώπου. Σαν ένας τεράστιος σωρός από φύλλα που με μια σπίθα παίρνουν φωτιά, η καμπάνια του Τραμπ πέτυχε αυτό, να ανάψει τη σπίθα του φόβου για τα καλά».
Οι καλοί, οι κακοί και η παγκοσμιοποίηση
O δρ Αντρα Παραφίνιουκ, καθηγητής στο Κολοράντο, προσπαθώντας να εξηγήσει τη νίκη του Τραμπ λέει: «Ο Τραμπ είχε μεγάλη απήχηση σε λευκούς, μεσαίας τάξης ψηφοφόρους που ένιωθαν πως η παγκοσμιοποίηση τους άφησε απ’ έξω. Οι καλοί δεν έδωσαν σημασία στον ρατσισμό και τον σεξισμό του γιατί ούτε οι Δημοκρατικοί ούτε οι Ρεπουμπλικανοί δεν έχουν βελτιώσει την κατάσταση. Οι κακοί είναι ούτως ή άλλως ρατσιστές και μισογύνηδες και χάρηκαν που κάποιος μίλησε ανοιχτά». «Η δική μου εξήγηση για τη νίκη του Τραμπ είναι, απλά, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Πολλοί τον σχετίζουν με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, αφού είχε παρόμοιες απόψεις για τον κόσμο. Η άνοδος τέτοιων ατόμων στην εξουσία οφείλεται σε έναν θανάσιμο συνδυασμό τριών παραγόντων. Πρώτον, μια αποδυναμωμένη αντιπολίτευση. Δεύτερον, ο χρόνος που περνά χωρίς να γίνεται τίποτα. Και τρίτον, ο φόβος. Ο κόσμος θέλει να γυρίσει σε μια “χρυσή εποχή” και είναι αναμενόμενο να εμπιστευτεί όποιον υποσχεθεί πως θα το κάνει» λέει η Εμα Σράνερ από την Αριζόνα.
Η Ντέμπι Λίβιτ, φωτογράφος από το Σικάγο, δίνει τη δική της ερμηνεία. «Ο Μπέρνι Σάντερς είχε μεγάλη απήχηση και συγκέντρωσε μεγάλη ποικιλία ψηφοφόρων. Οταν δεν ήταν πια υποψήφιος, οι ψηφοφόροι μοιράστηκαν και στη Χίλαρι Κλίντον και στον Τραμπ, αλλά και σε άλλους. Κάποιοι δεν ψήφισαν καν. Η οργή του αμερικανικού λαού ήταν προφανής και οι Δημοκρατικοί το αγνόησαν –γι’ αυτό αυξήθηκε τόσο η δημοτικότητα του Τραμπ αλλά και του Σάντερς. Αραγε το Δημοκρατικό Κόμμα θα κάνει την απαραίτητη ενδοσκόπηση και αυτοβελτίωση;».
«Φοβάμαι πως όση πρόοδος σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα θα εξαφανιστεί, ειδικά σε ό,τι αφορά την περιβαλλοντική πολιτική, τον θεσμό του γάμου, την ενέργεια και το κράτος πρόνοιας. Η Αμερική ήταν για πολύ καιρό παγκόσμια ηγέτιδα αλλά υπό τη διακυβέρνηση του Τραμπ πιστεύω πως θα επιστρέψει πίσω στον παλαιακό τρόπο σκέψης και θα απομονωθεί από την παγκόσμια κοινότητα» δηλώνει η Ερικα Ντελαμάρε, περιβαλλοντολόγος και εκπαιδευτικός που εργάζεται στην Ινδονησία και ψήφισε από απόσταση. «Ολοι θα χάσουν κάτι. Κάποιοι θα τα χάσουν όλα»
«Tην ώρα των αποτελεσμάτων είδα φόβο στα μάτια των ανθρώπων γύρω μου, και όλοι άρχισαν να σκέφτονται τι σημαίνει αυτή η εκλογή για την προσωπική τους ζωή. Αυτή είναι η διαφορά: αυτή τη φορά όλοι θα επηρεαστούν άμεσα με κάποιον τρόπο. Ολοι γνωρίζουμε κάποιον του οποίου η ζωή θα αλλάξει, κάποιον που δεν θα είναι σε θέση να φύγει ή να μπει ελεύθερα σε αυτή τη χώρα, κάποιον που θα χάσει το δικαίωμα να ζει όπως θέλει. Ολοι θα χάσουν κάτι. Κάποιοι όμως θα τα χάσουν όλα» λέει η Τόρι Ορλόφσκι, φυσικοθεραπεύτρια από την Αριζόνα.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα νησί, αποκομμένο από τον κόσμο σε πολλά επίπεδα» πιστεύει ο Ντέρεκ Τέρνερ. Και εξηγεί: «Σε αντίθεση με την Ευρώπη, που έζησε περισσότερο τον Παγκόσμιο Πόλεμο, ήμασταν πάντα προστατευμένοι. Με αυτό έρχεται βέβαια η αυταρέσκεια. Εχουμε πολλούς καλούς ανθρώπους αλλά που δεν έχουν δει τίποτα άλλο από την Αμερική και δεν ξέρουν τον κόσμο. Είμαστε θύματα των ΜΜΕ και βλέπουμε διαρκώς εικόνες πολέμου και τρομοκρατίας. Το άγνωστο είναι τρομακτικό. Εγώ προσωπικά φοβάμαι την αλαζονεία του Τραμπ και τι συνέπειες μπορεί αυτή να έχει σε παγκόσμιο επίπεδο. Θέλω να πιστέψω πως οι Αμερικανοί μπορούν να ενωθούν και να ενδιαφερθούν για τον διπλανό τους, όμως πλέον φοβάμαι».
HeliosPlus
