Μπορεί η Ελλάδα να γλίτωσε (προς το παρόν τουλάχιστον) το περιώνυμο Grexit, παραμένει όμως το ερώτημα τι θα γίνει τώρα με το Brexit. Ισως μάλιστα η βαρύτητα αυτού του ερωτήματος, η απάντηση στο οποίο θα έχει καταλυτικές επιπτώσεις στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να συνέβαλε στη διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος (έστω και την τελευταία στιγμή), ώστε να μη συνεχίσει να υπάρχει και αυτό το πρόβλημα στην εξαιρετικά κρίσιμη αυτή περίοδο, όπου, πέρα από τα διάφορα exits, τη γενικότερη οικονομική κρίση και τις αυξανόμενες προσφυγικές ροές, επανέρχεται, λόγω της διεξαγωγής του Εuro στη Γαλλία, η σοβαρή απειλή νέων αιματηρών τρομοκρατικών επιθέσεων. Το τίμημα όμως που κατέβαλε η χώρα μας για αυτή τη διευθέτηση είναι εξαιρετικά οδυνηρό, καθώς καθίσταται το μοναδικό κράτος της ΕΕ που τίθεται υπό το ειδικό καθεστώς της συνεχούς εποπτείας και της ουσιαστικής απώλειας, με τον τρόπο αυτόν, της εθνικής του ανεξαρτησίας.
Αυτό όμως υπήρξε το αποτέλεσμα της εθνικά υπερήφανης διαπραγμάτευσης, της προβολής των κόκκινων γραμμών και του σκισίματος των Mνημονίων. Ετσι, αυτά που από μόνοι μας θα έπρεπε εδώ και χρόνια να είχαμε κάνει μας επιβλήθηκαν τελικά με το πιστόλι στον κρόταφο, αναδεικνύοντας μια αναξιόπιστη και προβληματική χώρα, που χρήζει ειδικής μεταχείρισης, στα όρια του εξευτελισμού. Στη σημερινή Ενωμένη Ευρώπη, που το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η πολυδιάσπαση, η Ελλάδα ανήκει σε μια κατηγορία από μόνη της. Στις άλλες κατηγορίες ανήκουν αυτές που θα επιθυμούσαν να φύγουν από μόνες τους, όπως η Βρετανία και τώρα και η Δανία, όπου μόνο το 44% των κατοίκων της επιθυμεί πλέον την παραμονή στην ΕΕ και ζητούν και αυτοί δημοψήφισμα. Ενώ οι τέσσερις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης (Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία και Πολωνία) έχουν συγκροτήσει την ομάδα Βίζεγκραντ, με κύρια έκφραση τον λαϊκισμό και την αντιμεταναστευτική ρητορική.
Εμφανίζεται μάλιστα ένα νέο φαινόμενο, καθώς οι χώρες που επεδίωκαν ως τώρα να υιοθετήσουν το ευρώ κάνουν δεύτερες σκέψεις, διαπιστώνοντας την οικονομική κρίση η οποία έχει προκληθεί από την ατελή εφαρμογή του. Επικρατεί λοιπόν ένας γενικότερος αναβρασμός, ο οποίος είναι άγνωστο πού θα οδηγήσει, ιδιαίτερα αν επικρατήσει τελικά το «έξω» στο βρετανικό δημοψήφισμα. Με τα δεδομένα αυτά δεν αποτελούν έκπληξη τα τελευταία ευρήματα του έγκυρου αμερικανικού Ινστιτούτου Ερευνών Pew, που διαπιστώνει ότι καταρρέει η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων στην Ενωση και στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, κυρίως ως προς την αντιμετώπιση του προσφυγικού κύματος και της οικονομικής κρίσης. Πρωταθλήτρια μάλιστα στις αρνητικές γνώμες για τους ευρωπαϊκούς χειρισμούς εμφανίζεται η Ελλάδα. Τίθεται επιπλέον εν αμφιβόλω ο φιλόδοξος στόχος για μια όλο και στενότερη Ενωση, καθώς μόλις το 19% συμφωνεί με την επιλογή αυτή.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
