Ξαναφουντώνουν οι ελπίδες για τον στίβο

Η λάμψη από τα φώτα αλλά και τα βεγγαλικά που χρησιμοποίησε εφέτος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου του Πόρτλαντ η Διεθνής Ομοσπονδία Στίβου (στο πλαίσιο των νέων καινοτομιών ώστε να κάνει το προϊόν της πιο ελκυστικό στο κοινό) ήταν λογικό να δίνει μια ξεχωριστή αχτίδα φωτός σε όλους τους αθλητές.

Το πολύ σημαντικό στοιχείο για τα ελληνικά χρώματα ήταν το γεγονός ότι ακόμη και μετά το χαμήλωμα των προβολέων η λάμψη της ελληνικής αποστολής ήταν ξεχωριστή, όχι μόνο από τα δύο (χάλκινα) μετάλλια της Κατερίνας Στεφανίδη και της Βούλας Παπαχρήστου, αλλά και από τη συνολική παρουσία της εθνικής ομάδας με εξαιρετικά πλασαρίσματα, αν συνειδητοποιήσει κανείς ότι επρόκειτο για Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Ουσιαστικά η παρακαταθήκη που άφησε για το άμεσο μέλλον (Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Αμστερνταμ) ήταν το πιο αισιόδοξο μήνυμα του ελληνικού στίβου που νιώθει και πάλι να ωριμάζει και μάλιστα ίσως ακόμη και σε πιο σταθερές βάσεις από την εποχή του 2004. Δεδομένου ότι οι δυσκολίες πλέον που αντιμετωπίζουν οι αθλητές και οι αθλήτριές μας είναι τεράστιες και αυτές που αποτελούν υψηλότερα εμπόδια ακόμη και από τον πιο δύσκολο πήχη στο επί κοντώ, στο άλμα εις ύψος ή στα εμπόδια δρόμου.

Ο ελληνικός στίβος κατάφερε, παρά τα προβλήματα, λοιπόν, να υψώσει και πάλι ανάστημα και να δώσει συνέχεια στην αγωνιστική άνθηση των τελευταίων ετών. Το σερί κατάκτησης μεταλλίων για τη χώρα μας συνεχίζεται καθώς από το 2014 και έπειτα οι αθλητές μας έχουν κατακτήσει μετάλλιο σε όλες τις διοργανώσεις όπου έχουν πάρει μέρος.

Αναμφίβολα τα δύο χάλκινα μετάλλια που κατέκτησαν οι Στεφανίδη και Παπαχρήστου ήταν οι σημαντικότερες στιγμές της χώρας στη 16η στάση.

Η Κατερίνα Στεφανίδη, ως ένα από τα φαβορί, έκανε το καθήκον της, κυμάνθηκε στα εφετινά της επίπεδα και ανέβηκε στο βάθρο των νικητών ξεπερνώντας τα 4,80 μ. Και το κατάφερε σε έναν από τους καλύτερους τελικούς της διοργάνωσης, όπου η νικήτρια έκανε ρεκόρ αγώνων και η ασημένια πρωταθλήτρια χρειάστηκε να ανέβει ψηλά προκειμένου να αφήσει τρίτη την Ελληνίδα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε παλαιότερες διοργανώσεις με επίδοση 4,80 μ. κρινόταν το χρυσό μετάλλιο (δύο φορές), ενώ ποτέ στην ιστορία δεν είχε κριθεί σε τόσο μεγάλο ύψος ούτε το χρυσό αλλά ούτε και το χάλκινο μετάλλιο.

Για τη Βούλα Παπαχρήστου ο τελικός στο τριπλούν ήταν μια μεγάλη ευκαιρία την οποία και δεν άφησε να πάει χαμένη κάνοντας τη μεγάλη επιστροφή, πιο ώριμη από ποτέ, και έχοντας αφήσει πίσω της τις άσχημες αναμνήσεις από το 2012 και τον αποκλεισμό της από τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, όχι από αγωνιστικό λόγο αλλά εξαιτίας ενός ρατσιστικού σχολίου.

Επίσης επέστρεψε δριμύτερη μετά τη γέννηση της κόρης της και σημείωσε την κορυφαία επιτυχία της καριέρας της. Ηταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από το 14,15 μ. που σημείωσε, αλλά το ρίσκο για να βγει νωρίς το άλμα μεταλλίου έφερε τα υπόλοιπα άκυρα.