Γάτες

Πέρα από τις αποκαλύψεις του και κυρίως πέρα από τη συντριβή του επιχειρήματος περί του «ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς» και της αλλεργίας της Αριστεράς με τη «διαπλοκή», το ρεπορτάζ του Παύλου Παπαδόπουλου «Ο πρόεδρος, ο εκδότης και η γάτα των Ιμαλαΐων» που δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής ήταν μια υποδειγματική αφήγηση που –ας το πούμε –ακολουθεί τους κανόνες της παράδοσης του δημοσιογραφικού αφηγηματικού λόγου. Οι βασικοί χαρακτήρες ήταν φυσικά ο πρόεδρος και ο εκδότης. Ο χαρακτήρας που έδωσε όμως στο κείμενο αυτό έναν μοναδικό, δημιουργικό εκκεντρισμό ήταν η γάτα Ιμαλαΐων, ένας σιωπηλός μάρτυρας, ένα στοιχείο μυστηριώδους ρεαλισμού, όσο κι αν αυτό ακούγεται αντιφατικό.

Οι γάτες πρωταγωνιστούσαν πάντα στις δημοσιογραφικές αφηγήσεις. Από τις πιο κλασικές και από τις πιο δημοφιλείς ιστορίες, που χάνονται βέβαια μέσα στη μυθολογία του Τύπου, είναι αυτή ενός ναυαγίου όπου οι ναυαγοί προσπαθούν να σώσουν, πέρα και πάνω από τις ζωές τους, τη γάτα του πλοίου. Ηταν τόση η επιδραστικότητα αυτής της αρχικής ιστορίας, που συνδέεται βεβαίως με την όλη κουλτούρα του αμερικανικού penny press, ώστε πολλά ρεπορτάζ και πολλές ιστορίες για ναυάγια που ακολούθησαν κάπου είχαν και μια γάτα. Το 1913 ο Ραλφ Πούλιτζερ, ο διάδοχος του Τζόζεφ Πούλιτζερ, ίδρυσε στην εφημερίδα του «The New York World» ένα γραφείο δεοντολογίας, το Bureau of Accuracy and Fairplay. Μία από τις πρώτες παρατηρήσεις που έφτασαν στο γραφείο αυτό, όπως διηγήθηκε λίγο αργότερα ο πρώτος διευθυντής του, ο Αϊζαακ Γουάιτ, σε ένα τεύχος του «American Magazine» το 1916, ήταν η σύμπτωση ότι κάθε ιστορία ναυαγίου περιελάμβανε και μια ιστορία διάσωσης της γάτας του πλοίου από τα μέλη του πληρώματος. Η γάτα έδινε στην ιστορία αμεσότητα, περισσότερη συγκίνηση και επιπλέον την αίσθηση του ρεαλισμού, έστω κι αν αυτός ήταν επινοημένος.

Την περασμένη Κυριακή, σε μιαν άλλη εφημερίδα, την «Καθημερινή», η Σίσσυ Αλωνιστιώτου παρουσίασε την ιστορία της γάτας Κουνκούς, μια γάτας-μετανάστριας που ξεκίνησε από το Ιράκ, επιβιβάστηκε σε λέμβο για τη Λέσβο, μια γάτα σχεδόν ναυαγός, και έφτασε στη Νορβηγία όπου βρήκε τα αφεντικά της. Η γατο-ιστορία επαναλαμβάνεται.