Το επταήμερο του Διόδωρου

Χαλεποί οι καιροί για τους αριστερούς κλεφταρματωλούς που μας κυβερνούν –σίγουρα θα προτιμούσαν να είναι στο πολιορκημένο Χαλέπι. Ευκολότερο να αντιμετωπίζεις το πεζικό του Ασαντ και τα αεροπλάνα των Ρώσων παρά τον «άγιο λαό» που διαδηλώνει και τα σπάει στους δρόμους, τους αριθμούς που λένε πως πέρυσι είχαμε ύφεση 0,7%, τον Τόμσεν του ΔΝΤ που στέλνει μαντάτα για περικοπές συντάξεων και για εννιά δισεκατομμύρια επιπλέον, το χρηματιστήριο που καταρρέει, τους ελεύθερους επαγγελματίες που απεργούν έναν μήνα τώρα, τα κύματα προσφύγων και μεταναστών.

Δεν θα ξεκινούσαν καν να έρθουν από το Χαλέπι στη Δύση οι κυβερνώντες. Γιατί θα κινδύνευαν να εγκλωβιστούν στην ελληνική εμπόλεμη ζώνη.

• Θυμίζουν ημέρες του 2011 και του 2012 αυτά που συμβαίνουν, τότε που πλήθη αλαλάζοντα πολιορκούσαν τη Βουλή και έκαιγαν την Αθήνα. Ακροδεξιοί και ακροαριστεροί και γενικώς αγανακτισμένοι –η αγανάκτηση και η οργή είναι πολύ μεγαλύτερες σήμερα γιατί η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από τότε.

Και ας μη λένε οι συριζαίοι πως μας έφεραν ως εδώ οι τότε κυβερνώντες γιατί τότε, όπως και σήμερα, προσπαθούσαν να μην εφαρμόσουν το πρώτο μνημόνιο. Αυτό που αποδεικνύεται είναι πως αν είχε εφαρμοστεί εκείνο το πρώτο, δεν θα είχε υπάρξει ανάγκη για δεύτερο και αν είχε εφαρμοστεί το δεύτερο, δεν θα είχε υπάρξει ανάγκη για τρίτο.

Τέταρτο μνημόνιο δεν θα υπάρξει: θα μας πετάξουν από την ευρωζώνη, θα κλείσουν τα σύνορα και θα μας αφήσουν να βράζουμε στο καζάνι της κόλασης που θα έχουμε φτιάξει. Η Μακεντονίγια, η Αλβανία, η Βουλγαρία, μέλη όλες της ΕΕ, θα αποτελούν ζώνες ασφαλείας –όχι για να μην περνούν πρόσφυγες και μετανάστες, για να μην περνάμε εμείς. Αυτή θα είναι η μοίρα μας αν τα πολιτικά και κοινωνικά πάθη δεν καταλαγιάσουν: θα γίνουμε η μαύρη άκρη της Ευρώπης.

Οι μισοί θα ζουν από διακίνηση μεταναστών, οι άλλοι μισοί θα δουλεύουν σε μπορντέλα –στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, θα ζούμε φτωχικά και ήσυχα με δικτατορικό καθεστώς, όπως πριν από 40 τόσα χρόνια. Στη χείριστη, από τους μισθούς που θα δίνουν καπεταναίοι στρατών –που θα τους επιδοτούν διάφορες ξένες δυνάμεις ώστε ο δικός τους να κερδίσει στον εμφύλιο πόλεμο που θα ζούμε.

Πρέπει να το παραδεχθούμε πως πάει, τέλειωσε: είμαστε φτωχοί. Οι ωραίες ημέρες του 2000-2010 με συντάξεις ίσες με τους μισθούς και με 700 ευρώ αμοιβή για τον ανειδίκευτο εργάτη που πρωτόπιανε δουλειά, αυτές οι ημέρες πέρασαν και πάνε. Απαιτούνται χρόνια πολλά και προσπάθεια μεγάλη για να αποκτήσουμε ξανά τα εισοδήματα εκείνης της δεκαετίας. Οσο συνεχίζεται ο πολιτικός και κοινωνικός σπαραγμός, θα πηγαίνουμε ακόμη πιο πίσω –όπως και το χρηματιστήριο, που έχει φθάσει πια στα επίπεδα της δεκαετίας του 1980.

Αργυρούν Ιωβηλαίο

Ως το 2010, τριάντα πέντε χρόνια δημοκρατίας, μας είχαν κάνει να ξεχάσουμε πόσο σκληρό παίγνιο είναι η πολιτική. Κυνικοί ακροδεξιοί και ακροαριστεροί θεωρητικοί ισχυρίζονται πως «πολιτική» δεν είναι παρά διάλειμμα ανάμεσα σε εμφύλιους πολέμους. Θα τους επαληθεύσουμε;

• Δεν υπάρχει άλλη λύση, ημερολόγιό μου, από το να συγκυβερνήσουν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Ας καθίσουν Αλέξης Τσίπρας και Κυριάκος Μητσοτάκης να τα βρουν, ας μοιραστούν το κράτος και τα αξιώματα όπως θέλουν. Ας παραδεχθούν πως ό,τι έγινε, έγινε. Ας καταλάβουν στον ΣΥΡΙΖΑ πως όλα αυτά που πίστευαν πριν έρθουν στην εξουσία, μόνο με δικτατορία μπορούν να υλοποιηθούν. Ας καταλάβουν στη ΝΔ πως υπάρχει νέο πολιτικό προσωπικό που απαιτεί συμμετοχή στα προνόμια της εξουσίας.

Και ας κάνουν τη θυσία ΠαΣοΚ – Ποτάμι να μείνουν αντιπολίτευση, για να μην παίζουν τον ρόλο αυτόν Ακροδεξιά και Ακροαριστερά.

• Είναι κινητή γιορτή τα γενέθλιά σου, ημερολόγιό μου. Δεύτερη Κυριακή κάθε Φεβρουαρίου. Εχεις Αργυρούν Ιωβηλαίο σήμερα, πάνε 25 χρόνια από τότε που σημείωνα στην πρώτη-πρώτη σελίδα σου: «Τούτη την ώρα που γράφω, πάνω στην Οθρυ ψάχνουν να γλιτώσουν από τα αγρίμια νεκρά νεανικά κορμιά. Επεσε στρατιωτικό αεροπλάνο με 63 παλικάρια μέσα, ούτε ένα δεν σώθηκε…».

Ηταν 10 Φεβρουαρίου 1991. Ηταν ανάγκη φέτος, σχεδόν την ίδια ημέρα, να πέσει το ελικόπτερο με τους τρεις αξιωματικούς στην Κίναρο; Ηταν ανάγκη να συμβαίνουν όσα τρομερά συμβαίνουν;

Ηλπιζα πως θα το γιορτάζαμε λαμπρά το ιωβηλαίο σου, ημερολόγιό μου. Αλλά η μόνη λαμπρότητα που μας περιμένει, θα είναι από φλόγες βομβών μολότοφ.