Μας εξέπληξε ευχάριστα η επιλογή του φλαμανδού καλλιτέχνη Γιαν Φαμπρ ως διαδόχου του Γιώργου Λούκου στο Ελληνικό Φεστιβάλ. Και μας εξέπληξε επειδή ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, απ’ όσα μας έχει δείξει ως τώρα, χαρακτηρίζεται από αρχαϊσμό, συντηρητισμό, ιδεοληψία, εσωστρέφεια αλλά και εθνικισμό. Προφανώς εδώ επικράτησαν οι απόψεις κάποιων ανθρώπων. Του κ. Μπαλτά; Του κ. Δούρου, που είναι ο ισχυρός άνδρας του υπουργείου Πολιτισμού, το αντίστοιχο της Λίνας Μενδώνη στην εποχή του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν έχει σημασία. Το σημαντικό είναι ότι το υπουργείο Πολιτισμού έβαλε με την απόφασή του αυτή τον πήχη ψηλά. Είναι σίγουρο ότι αυτή η απόφαση θα προκαλέσει τον κλονισμό των νοοτροπιών, και ελπίζουμε και της πολιτικής, για την επιλογή των επικεφαλής των κρατικών ή των ελεγχόμενων από το κράτος οργανισμών. Θα μπορούσαμε να πούμε επίσης ότι αυτή η απόφαση έρχεται να ενισχύσει το κλίμα που δημιούργησε η επιλογή του Γάλλου Ολιβιέ Ντεκότ ως διαδόχου του Αγγελου Δεληβορριά στη διεύθυνση του (ιδιωτικού) Μουσείου Μπενάκη.
Ο Γιαν Φαμπρ είναι ένας ακατάτακτος καλλιτέχνης (θέατρο, εικαστικά, λογοτεχνία, μουσική) που βρίσκεται στην αιχμή της ευρωπαϊκής σκηνής. Με τη δουλειά του δημιουργεί γεγονότα, μερικά από τα οποία κινούνται στα όρια της πρόκλησης –μερικές φορές την υπερβαίνουν. Τον ξέρουμε πολύ καλά στην Ελλάδα, όπου επανειλημμένως έχει παρουσιάσει δουλειά του. Ποτέ δεν μας άφησε αδιάφορους. Η Κατερίνα Κοσκινά, η ως πριν από μερικές ημέρες διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, είναι από τους curators του έργου του και από τους βασικούς συνομιλητές του.
Στο Ελληνικό Φεστιβάλ ο Γιαν Φαμπρ είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής. Προφανώς κάποιος άλλος θα αναλάβει τη διοίκηση. Από την ποιότητα της συνεργασίας αυτού του διδύμου θα εξαρτηθεί η ομαλή λειτουργία του θεσμού. Περιμένουμε τις πρώτες εξαγγελίες, που δεν θα αργήσουν. Θα διατηρήσει το Φεστιβάλ την τριπλή δομή που έχει ως τώρα (Ηρώδειο, Επίδαυρος, Πειραιώς 260) ή όχι; Πάντως πρέπει να πούμε ότι όλα αυτά τα χρόνια μόνο η Πειραιώς είχε έναν σαφή χαρακτήρα. Η Επίδαυρος ήταν κάτι σαν «κουτσοί, στραβοί στον Αγιο Παντελεήμονα», ενώ το Ηρώδειο ήταν κάτι σαν «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει». Ο πήχης λοιπόν ψηλά και οι προσδοκίες μας ακόμη ψηλότερα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
