Η εκλογή του νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας είναι πολύ σημαντική τη συγκριμένη χρονική περίοδο. Η χώρα μας βρίσκεται σε δραματική κατάσταση ύστερα από λανθασμένες επιλογές του λαού της λόγω των λαϊκίστικων χειρισμών της κυβέρνησης του Σύριζα προκειμένου να υφαρπάξουν την εξουσία. Η μεγάλη δεξιά παράταξη του Κωσταντίνου Καραμανλή έχει πλέον έναν αρχηγό που κάνεις δεν θα περίμενε ότι θα μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος. Δεν είναι λίγοι που βρίσκαν πάρα πολλά θετικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά μόνο και μόνο το επίθετο του αποτελούσε ένα εμπόδιο στο στίβο της διαδοχής. Μέσα στα οικονομικά προβλήματα της χώρας μας και με πολύ κόσμο απογοητευμένο φάνταζε πολύ δύσκολο ίσως και στον πιο αισιόδοξο οπαδό και ψηφοφόρο της Νέας Δημοκρατίας η νίκη στις εσωκομματικές εκλογές.Όμως τελικά ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας μέσα στην οικονομική κρίση ανακάλυψε πως η ικανότητα να επιλέγει το σωστό δεν βρίσκεται σε κρίση.
Ο νέος πρόεδρος έχει πάρα πολύ δουλειά μπροστά του. Έχει δυο ανοιχτά μέτωπα στα οποία καλείται να δώσει απαντήσεις και λύσεις. Πρώτο και βασικό η ιδεολογική αναγέννηση της δεξιάς παράταξης. Πάρα πολύ άνθρωποι εδώ και τόσα χρόνια ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία και αν τους ρωτούσες γιατί ψηφίζεις αυτό το κόμμα οι περισσότεροι θα σου έλεγαν δικαιολογίες ή και απαντήσεις που στην ουσία δεν θα έπειθαν κανέναν ούτε καν τον ίδιο τους τον εαυτό. Άρα λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει να δώσει ιδεολογικό όραμα στους ψηφοφόρους του κόμματος του και να τους δώσει να καταλάβουν ότι όπως αυτός διεκδίκησε και κατάφερε και πήρε την εξουσία του κόμματος παρόλο που προερχόταν από πολιτικό τζάκι, έτσι και η βάση του κόμματος θα πρέπει να βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας την κληρονομική ψήφο και τις πολίτικες οικογενειακές παραδόσεις που πρόσταζαν να ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία χωρίς να ξέρουν το γιατί. Ψηφίζω Νέα Δημοκρατία όχι από συναίσθημα αλλά από καθήκον στην πατρίδα.
Δεύτερο μέτωπο είναι η αντιμετώπιση της πλέον επικίνδυνης κυβέρνησης του κ. Τσίπρα η οποία αποδεικνύεται κάθε μέρα κατώτερη των περιστάσεων και των προσδοκιών των Ελλήνων και έχει ισοπεδώσει τα πάντα σε όλους τους τομείς.
Το άρθρο μου αυτό γράφεται γιατί αισθάνομαι ευγνώμον σαν Εβραίος της Ελλάδος προς την οικογένεια Μητσοτάκη που το 1991 αναγνώρισε το Κράτος του Ισραήλ και έβαλε τα θεμέλια για να φτάσει η Ελληνό-Ισραηλινή φιλία εκεί που βρίσκεται σήμερα. Όταν ο χώρος του κέντρου και του ΠΑΣΟΚ πριόνιζαν αυτή τη φιλία και όταν η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου είχε γίνει άσυλο τρομοκρατών.
Ο κ. Αριέλ Λεκαδίτης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Ολοκαυτώματος στο Πανεπιστήμιο Χάιφας
