Ανάμεσα στις μεγάλες ήττες του Ελληνισμού στον 20ό αιώνα στη Μικρά Ασία το 1922 και στην Κύπρο το 1974 υπήρξε μια τρίτη, ενδιάμεση, κατά κάποιον τρόπο μια μεταξύ τους «γέφυρα»: τα Σεπτεμβριανά, που κλείνουν σήμερα 60 χρόνια. Τα γεγονότα εκείνης της μαύρης 6ης Σεπτεμβρίου 1955 έχουν ουσιαστικά πίσω τους τα ίδια αίτια του ’22 και του ’74: την απομάκρυνση της Ελλάδας από τη Δύση, με την Τουρκία να αξιοποιεί πλήρως τα λάθη της Ελλάδας.
Το 1954 ο Παπάγος φέρνει το Κυπριακό στον ΟΗΕ. Η σύγκρουση με την Αγγλία είναι ανελέητη. Κύριος σχεδιασμός του Λονδίνου, η δημιουργία μιας νέας μειονοτικής συνείδησης στους Τουρκοκυπρίους και η διεκδίκηση εκ μέρους τους ρόλου στην Κύπρο. Οταν δε ξεκινά η κυπριακή αντίσταση στην αποικιοκρατία, η απάντηση των Αγγλων είναι πρωτοφανούς βιαιότητας, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα στην Κωνσταντινούπολη ξεσπά η επίθεση από οργανωμένους τούρκους παρακρατικούς στην ελληνική μειονότητα. Το πογκρόμ που εξαπολύεται είναι αντιγραφή εκείνων που οργάνωναν οι ναζί στον Μεσοπόλεμο εναντίον των Εβραίων.
Στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου η Ουάσιγκτον ούτε αφήνει ακάλυπτους τους μεγάλους συμμάχους της στην Αλβιώνα ούτε αδυνατίζει τη θέση της Τουρκίας, που θεωρεί ασπίδα της Ευρώπης στα «6.000 σοβιετικά τανκς». Η προσφυγή στον ΟΗΕ έχει απομονώσει την Ελλάδα από τη Δύση, όπως τριάντα χρόνια πριν είχε κάνει η αδιανόητη απόφαση να επιχειρήσει ο ελληνικός στρατός να καταλάβει την Αγκυρα ή περίπου είκοσι χρόνια μετά η εξίσου αδιανόητη απόφαση του Παπαδόπουλου, το 1973, να συνταχθεί ουσιαστικά η Ελλάδα με τους Αραβες στον πόλεμο που εξαπέλυσαν εναντίον του Ισραήλ και να απαγορεύσει τη μεταστάθμευση αμερικανικών αεροσκαφών στην Κρήτη για ανεφοδιασμό. Λίγες εβδομάδες μετά η εξέγερση του Πολυτεχνείου ανέτρεπε, έπειτα από έξι χρόνια, τον δικτάτορα. Το επόμενο καλοκαίρι η Ουάσιγκτον θα έκανε τα στραβά μάτια στον Αττίλα.
Τα γεγονότα του 1955 στην Κωνσταντινούπολη υπήρξαν η αρχή του τέλους ενός ελληνικού πληθυσμού με πολύ μεγάλη ακμή και ακόμη μεγαλύτερη ιστορία. Ο συνδυασμός μιας άφρονος ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και ενός πρόσκαιρου κενού εξουσίας στην Αθήνα είχε οδηγήσει στην καταστροφή. Δεν θα ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που θα τα πλήρωνε αυτά ο Ελληνισμός. Μην το ξεχνάμε ποτέ. Ειδικά σήμερα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
