Η αυριανή 11η Μαΐου είναι ημέρα μεγάλης ιστορικής σημασίας: είναι η ιδρυτική στιγμή της Νέας Ρώμης από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ., της Κωνσταντινούπολης. Ομως στο μέλλον ίσως αποδειχθεί η ημέρα στην οποία επαναχαράχθηκε η πορεία όχι μόνον της σύγχρονης Ελλάδας, αλλά και της ευρωζώνης στο σύνολό της. Αν συμβεί κάτι τέτοιο μέσα από το αυριανό Eurogroup, τότε ίσως οι ιστορικοί να τσακώνονται κάποτε μεταξύ τους για το ποια από τις δύο επετείους της 11ης Μαΐου υπήρξε τελικά πιο σημαντική στην ευρωπαϊκή ιστορία. Ομως, θα συμβεί;
Οσες κι αν ήταν οι διαδοχικές συγκρουσιακές εξελίξεις που έρχονταν σαν σκηνές θρίλερ από κάθε κατεύθυνση την κρίσιμη προηγούμενη εβδομάδα, είναι βέβαιο ότι ουδείς μπορεί ακόμη να προδικάσει απόλυτα τις τελικές εξελίξεις στο ελληνικό ζήτημα. Τα χαρτιά όλων των πλευρών δεν έχουν ανοίξει εντελώς –και όσα έχουν ανοίξει είναι λίαν πιθανό να κρύβουν πίσω τους και μπλόφες, όπως πάντοτε συμβαίνει στις σημαντικές ώρες της πολιτικής, ιδίως της διεθνούς.
Φυσικά, εκείνος που βρίσκεται στην πλέον δυσμενή θέση είναι η Ελλάδα. Πάνω στο κεφάλι της παίζεται ό,τι παίζεται σήμερα, με την ίδια να διαθέτει ελάχιστα όπλα στα χέρια της, ώστε πολλοί να θεωρούν ότι συνιστά αφροσύνη να επιχειρεί να αναδιατάξει, έστω και μερικώς, τους όρους με τους οποίους την έχουν δέσει οι δανειστές της.
Ομως, κακά τα ψέματα: όσο κι αν η Ελλάδα πράγματι κινδυνεύει, υπάρχουν δύο δεδομένα τα οποία ουδείς μπορεί να αγνοήσει: πρώτον, ότι αν δεν πετύχει να βελτιώσει ορισμένες τουλάχιστον από τις συνθήκες, ιδίως ως προς το χρέος επί του οποίου πράγματι συγκρούονται οι Γερμανοί (υπό το ψευδώνυμο «Ευρωπαίοι») με το ΔΝΤ, μέλλον για τη χώρα αυτή δεν υπάρχει. Οπως επίσης δεν υπάρχει μέλλον σε μια οικονομία που αντί να αναπτύσσεται, συνεχίζει να αποσαθρώνεται υπό την πίεση των μέτρων. Και, δεύτερον, ότι το συνολικό πολιτικό και οικονομικό κόστος που πρόκειται να αναλάβει όχι μόνον η Ελλάδα αλλά και μεσοπρόθεσμα η ευρωζώνη στο σύνολό της είναι ασφαλώς πολύ μεγάλο αν επέλθει ρήγμα απ’ την Ελλάδα.
Συνεπώς, καλά θα κάνουν να τα ξανασκεφτούν όλα αυτά στο Βερολίνο. Γιατί αν πέσουμε, τελικά, δεν θα είμαστε μόνοι –γι’ αυτό άλλωστε δεν «πεθάναμε» ακόμη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
