Απόλυτη ισοπαλία δείχνουν οι δημοσκοπήσεις έναν μήνα πριν από τις εκλογές στη Βρετανία. Ο συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και ο 45χρονος ηγέτης των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ θα δώσουν σκληρή μάχη, κυρίως στο μέτωπο της οικονομίας και της μετανάστευσης. Αυτές είναι οι μεγαλύτερες ανησυχίες των ψηφοφόρων στον δρόμο για τις κάλπες της 7ης Μαΐου, λένε τρεις ειδικοί που μίλησαν στο «Βήμα».
«Οταν δίνουμε μέχρι τρεις επιλογές για το πιο σημαντικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η χώρα, οι ψηφοφόροι αναφέρουν πρώτα την οικονομία (52%), μετά τη μετανάστευση (48%) και τρίτη την Υγεία (45%). Αλλά η μετανάστευση γίνεται πολύ λιγότερο σημαντική όταν τους ρωτάμε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι ή η οικογένειά τους» τονίζει ο Κρις Χάνρετι, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο East Anglia.
«Η οικονομία εξακολουθεί να πλανάται σαν το μεγαλύτερο ζήτημα στο μυαλό των ψηφοφόρων, αλλά δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η σημασία της έχει μειωθεί αισθητά τα τελευταία δύο χρόνια, καθώς η οικονομική κατάσταση στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει σταθεροποιηθεί» μας λέει ο Νικ Βίβιαν, από το Πανεπιστήμιο του Durham. «Ταυτόχρονα, έχουμε δει τη μετανάστευση αλλά και το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) να ανεβαίνουν στην ημερήσια διάταξη ως ζωτικής σημασίας για τους ψηφοφόρους. Οι Εργατικοί θα επιδιώξουν να παραμείνει το ΕΣΥ ψηλά στην ατζέντα των προσεχών εβδομάδων, καθώς το κράτος πρόνοιας είναι προνομιακός τους χώρος» καταλήγει ο Βίβιαν.
«Κυρίαρχο ζήτημα στις εκλογές του 2015 θα είναι η οικονομία. Η μετανάστευση είναι ένα θέμα υψηλού προφίλ αφότου ξέσπασε η κρίση, αλλά είναι απίθανο να επηρεάσει την πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Η παραμονή ή η έξοδος της Βρετανίας από την Ευρώπη δεν είναι κεντρική ανησυχία για τον μέσο ψηφοφόρο» εκτιμά ο Πάτρικ Ντάιαμοντ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Queen Mary στο Λονδίνο.
Οι πιθανότητες του Μίλιμπαντ
«Πιστεύετε ότι ο Μίλιμπαντ έχει καλές πιθανότητες να εκλεγεί πρωθυπουργός τον Μάιο;» ρωτάμε. «Εχει μια ισχυρή πιθανότητα να επιτύχει μια εκλογική νίκη δεδομένου ότι πολλοί ψηφοφόροι είναι δυσαρεστημένοι με την οικονομική κατάσταση –η ανάπτυξη έχει επιστρέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά υπάρχει η αίσθηση ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι δεν έχουν νιώσει το όφελος: οι πραγματικοί μισθοί έχουν αυξηθεί μόνο πολύ οριακά, ενώ οι πλούσιοι απολαμβάνουν φορολογικές περικοπές και την αύξηση της κερδοφορίας του τομέα των επιχειρήσεων» προσθέτει ο Ντάιαμοντ.
«Ο Μίλιμπαντ έχει μέχρι στιγμής ξεπεράσει τις προσδοκίες για τις ηγετικές του ικανότητες και θεωρείται “πιο πρωθυπουργικός” από ποτέ. Τούτου λεχθέντος, μια νίκη των Εργατικών δεν είναι βέβαιη –το κόμμα δεν έχει ξανακερδίσει ακόμη την εμπιστοσύνη για την οικονομική διαχείριση, δεδομένου ότι ήταν στην εξουσία όταν ξέσπασε η κρίση το 2008.
Ο Κάμερον εμφανίζεται σταθερά ως καταλληλότερος για πρωθυπουργός, παρά το γεγονός ότι θεωρείται προνομιούχος και σχετικά εκτός επαφής με τις ανησυχίες των απλών ψηφοφόρων» καταλήγει ο συνομιλητής μας.
«Επί του παρόντος, οι προβλέψεις μας δείχνουν ισοπαλία Συντηρητικών και Εργατικών όσον αφορά τον αριθμό των εδρών, το οποίο σημαίνει ότι είναι πολύ δύσκολο να πούμε με μεγάλη αυτοπεποίθηση αν ο Κάμερον ή ο Μίλιμπαντ θα ηγείται του μεγαλύτερου κόμματος στη Βουλή των Κοινοτήτων μετά τις 7 Μαΐου.
Αυτό που μπορούμε να πούμε με κάποια βεβαιότητα είναι ότι ούτε οι Συντηρητικοί ούτε οι Εργατικοί είναι πιθανό να έχουν την πλειοψηφία. Ετσι, όποιος γίνει πρωθυπουργός είναι πολύ πιθανό να ηγηθεί μιας κυβέρνησης συνασπισμού ή μιας κυβέρνησης μειοψηφίας» τονίζει ο Βίβιαν.
Το τέλος του δικομματισμού
Πράγματι, η πολιτική σκηνή έχει αλλάξει ριζικά: ένα σχετικά σταθερό δικομματικό σύστημα έχει δώσει την θέση του σε ένα πιο απρόβλεπτο, όπου κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έχει πλειοψηφία.
Στο μεγαλύτερο μέρος της μεταπολεμικής περιόδου η βρετανική πολιτική κυριαρχήθηκε από τους Συντηρητικούς και τους Εργατικούς. Αλλά εκτός από τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, που είναι ήδη ο μικρότερος εταίρος στην κυβέρνηση Κάμερον, και άλλα κόμματα έχουν έρθει στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια. Πιο εντυπωσιακή είναι η άνοδος του Kόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP). Μιλάμε για ένα απολύτως αντιευρωπαϊκό, ξενοφοβικό, λαϊκιστικό, εθνικο-πατριωτικό κόμμα που έρχεται τρίτο στα γκάλοπ, με 13%. Οι σκωτσέζοι εθνικιστές (SNP) και οι Πράσινοι μπορεί να είναι δυνάμεις που θα στηρίξουν μια κυβέρνηση των Εργατικών. Τις τελευταίες εβδομάδες, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι συνολικά αυτά τα κόμματα έχουν την υποστήριξη περίπου του 30% του εκλογικού σώματος.
HeliosPlus
