Τέσσερις άνδρες ηθοποιοί υποψήφιοι για Οσκαρ α’ ρόλου εφέτος, με φαβορί τον Εντι Ρέντμεϊν ως Στίβεν Χόκινγκ («Η θεωρία των πάντων»), τα κατάφεραν έχοντας υποδυθεί πραγματικά πρόσωπα. Οι υπόλοιποι είναι οι Στιβ Καρέλ ως Τζον Ντι Ποντ («Foxcatcher»), Μπένεντικτ Κάμπερμπατς ως Αλαν Τιούρινγκ («Το παιχνίδι της μίμησης») και Μπράντλεϊ Κούπερ ως Κρις Κάιλ («Ελεύθερος σκοπευτής»). Δύο γυναίκες επίσης: η Φελίσιτι Τζόουνς ως Τζέιν Χόκινγκ («Η θεωρία των πάντων») και η Ρις Γουίδερσπουν ως Σέριλ Στρέιντ στην «Αγρια».
Αν η τάση για βραβεύσεις με Οσκαρ ηθοποιών που έχουν υποδυθεί ρόλους ανθρώπων με κάποια προβλήματα υγείας έχει μπόλικη ιστορία πίσω της (η Τζουλιάν Μουρ μάλλον θα πάρει το α’ ρόλου εφέτος ως πάσχουσα από Αλτσχάιμερ στο «Still Alice»), η τάση για βραβεύσεις με Οσκαρ ηθοποιών για ρόλους πραγματικών προσώπων αρχίζει να φουντώνει, μετά τον «Γκάντι» του Μπεν Κίνσγκλεϊ.
Η επιδίωξη των ηθοποιών να αναλάβουν ρόλους πραγματικών προσώπων της Ιστορίας προκειμένου να κερδίσουν Οσκαρ άρχισε να γίνεται κάτι σαν υστερική μανιέρα.
Ας θυμηθούμε 10 των τελευταίων 15 χρόνων…
- 2001, Τζούλια Ρόμπερτς –Εριν Μπρόκοβιτς
Η απόλυτη αμερικανίδα σταρ της δεκαετίας του 1990 μετρούσε δύο υποψηφιότητες για Οσκαρ –μία για β΄ ρόλου στις «Ανθισμένες μανόλιες» και μία για α΄ ρόλου στην «Pretty woman» –προτού τελικά βραβευθεί για τον ρόλο της Εριν Μπρόκοβιτς: μιας δις διαζευγμένης μητέρας τριών παιδιών η οποία προσλαμβάνεται για «δουλειές του ποδαριού» από έναν έμπειρο δικηγόρο (Αλμπερτ Φίνεϊ) αλλά αποδεικνύεται καλύτερη και από τους αποφοίτους του Χάρβαρντ! Το βραβείο της Ρόμπερτς ήταν το μόνο που κέρδισε η ταινία του Στίβεν Σόντερμπεργκ, που ήταν υποψήφια για τα Οσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, Β’ ανδρικού ρόλου (Φίνεϊ) και σεναρίου γραμμένου κατευθείαν για την οθόνη (Σουζάνα Γκραντ).
- 2003, Νικόλ Κίντμαν –Βιρτζίνια Γουλφ
Παρά τις εννέα υποψηφιότητες Οσκαρ που απέσπασε η ταινία του Στίβεν Ντάλντρεϊ, κέρδισε μόλις ένα: α’ γυναικείου ρόλου. Δικαίως. Προτού αρχίσει η πτώση της Νικόλ Κίντμαν τη δεκαετία του 2000, η αυστραλέζα ηθοποιός είχε «βγάλει» σπουδαίες ερμηνείες και η καλύτερη ήταν ως αυτοκαταστροφική συγγραφέας Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941). Το παράξενο είναι ότι οι «Ωρες» δεν απέσπασαν υποψηφιότητα για το μακιγιάζ τους και μια ματιά στην αγνώριστη Κίντμαν είναι η τρανή απόδειξη ότι θα έπρεπε. Ωστόσο, όπως η ηθοποιός είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στο «Βήμα», το δυσκολότερο στοιχείο του ρόλου ήταν να μάθει να γράφει με το δεξί όπως η Γουλφ, καθ’ ότι η ίδια είναι αριστερόχειρας.
- 2005, Τζέιμι Φοξ –Ρέι Τσαρλς
H αξιόλογη βιογραφία «Ray» του Τέιλορ Χάκφορντ δεν αγιοποιεί τον Ρέι Τσαρλς (1930 -2004) των επιτυχιών «Hit the road Jack» και «Georgia on my mind». Λέει την ιστορία του αντικειμενικά και με τη δουλειά του ο βραβευθείς με Οσκαρ α’ ανδρικού ρόλου Τζέιμι Φοξ άγγιξε την ψυχή, τον εγκέφαλο και τη σάρκα του Τσαρλς. Ενίοτε νομίζεις ότι αντικρίζεις τον ίδιο τον μακαρίτη και όχι ηθοποιό στη θέση του!
- 2006, Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν – Τρούμαν Καπότε
Ο «Τρούμαν Καπότε» του Μπένετ Μίλερ εξετάζει το πώς ο συγγραφέας Τρούμαν Καπότε (1924-1984) έγραψε το μυθιστόρημα-ντοκουμέντο «Εν ψυχρώ». Ο οκνευριστικά… τέλειος Φίλιπ Σίμορ Χόφμαν, κέρδισε το Οσκαρ α’ ρόλου, δείχνοντας πως ο Καπότε πρότεινε ένα νέο είδος μυθιστοριογραφίας «δολοφονώντας» την συνείδησή του.
- 2006, Ρις Γουίδερσπουν –Τζουν Κάρτερ
Την ίδια χρονιά με τη βράβευση του Φ. Σίμορ Χόφμαν ως Τρούμαν Καπότε, η Ρις Γουίδερσπουν απέσπασε το Οσκαρ α’ ρόλου, επίσης για ένα αληθινό πρόσωπο, την τραγουδίστρια Τζουν Κάρτερ στο «Walk the line» του Τζέιμς Μάνγκολντ. Μια ερωτική ιστορία γεμάτη πόνο, νάζι αλλά και αληθινή αγάπη ανάμεσα στον τραγουδιστή της country Τζόνι Κας (Χοάκιν Φίνιξ) και την Κάρτερ (1929-2003). Η Γουίδερσπουν απέβαλε την ξανθιά bimbo των ταινιών «Η εκδίκηση μιας ξανθιάς» και ο ρόλος την οδήγησε για πρώτη φορά στα Οσκαρ (εφέτος διεκδικεί ξανά το βραβείο έχοντας και πάλι υποδυθεί ένα αληθινό πρόσωπο).
- 2007, Φόρεστ Γουίτακερ –Ιντι Αμίν Νταντά
Ο «Τελευταίος βασιλιάς της Σκωτίας» ήταν το παρατσούκλι με το οποίο ο δικτάτορας της Ουγκάντα Ιντ Αμίν Νταντά (1925 – 2003) είχε βαφτίσει τον εαυτό του. Η ταινία του Κέβιν Μακ Ντόναλντ, που φέρει τον ίδιο τίτλο, εξετάζει τη σχέση του Αμίν Νταντά με τον λευκό φυσιοθεραπευτή του στη δεκαετία του 1970. Ισως όχι μια σπουδαία ταινία, όμως για μια ακόμη φορά τον πρώτο λόγο έχει ο ηθοποιός: ο Φόρεστ Γουίτακερ απέσπασε δίκαια το Οσκαρ α’ ρόλου.
- 2007, Ελεν Μίρεν – Βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το Οσκαρ και στις δύο κατηγορίες α’ ρόλου πηγαίνει σε ηθοποιούς που υποδύθηκαν πραγματικά πρόσωπα. Το 2007 δε για ηγέτες κρατών! Δίπλα στον Ιντι Αμίν του Φ. Γουίτακερ, η βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας στη «Βασίλισσα» του Στίβεν Φρίαρς για την οποία η Ελεν Μίρεν πήρε τελικά το Οσκαρ μετά από δύο προηγούμενες υποψηφιότητες. Με αφορμή τον τραγικό θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα το 1997, η ταινία εστιάζει στην πολιτική σύγκρουση ανάμεσα στη βασίλισσα Ελισάβετ και τον πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ (Μάικλ Σιν) για το αν η νεκρώσιμη ακολουθία πρέπει ή όχι να πάρει δημόσιο χαρακτήρα.
- 2009, Σον Πεν –Χάρβεϊ Μιλκ
Στο «Milk» του Γκας Βαν Σαντ παρακολουθoύμε τη δράση του ομοφυλόφιλου πολιτικού ακτιβιστή Χάρβεϊ Μιλκ, ο οποίος έγινε διάσημος για τους αγώνες του στο Σαν Φρανσίσκο προτού τελικά δολοφονηθεί εν ψυχρώ το 1978. Ο Σον Πεν παίζει με την καρδιά και το σώμα δίνοντας την εντύπωση ότι ο ρόλος βγαίνει από μέσα του, φυσικά και όχι κάτω από «εγκεφαλική πίεση». Ηταν το μεγάλο πλεονέκτημα του ηθοποιού στα Οσκαρ, που για δεύτερη φορά στην καριέρα του –μετά το «Σκοτεινό ποτάμι» –κέρδισε το όσκαρ α’ ανδρικού ρόλου.
- 2011, Μέριλ Στριπ –Μάργκαρετ Θάτσερ
Η Μέριλ Στριπ, η ηθοποιός με τις περισσότερες υποψηφιότητες στην ιστορία των Οσκαρ (εφέτος μετρά τη 19η της, β’ ρόλου για τα «Μυστικά του δάσους»), κέρδισε το τρίτο της Οσκαρ έχοντας υποδυθεί τη βρετανίδα πρωθυπουργό Μάργκαρετ Θάτσερ (1925-2013) στην «Ατσαλένια κυρία» της Φιλίντα Λόιντ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Στριπ προτεινόταν για ρόλο αληθινού προσώπου (ανάμεσα στις προηγούμενες ήταν για τον ρόλο της συγγραφέως Κάρεν Μπλίξεν στο «Πέρα από την Αφρική» και της καθηγήτριας μουσικής Ρομπέρτα Γκασπάρι στο «Μια τρυφερή σχέση»). Σίγουρα όμως ο ρόλος της Θάτσερ ήταν ο πιο αβανταδόρικος. Κρίμα που η ταινία δεν είναι παρά μια μετριότατη αγιογραφία.
- 2013, Ντάνιελ Ντέι-Λούις –Αβραάμ Λίνκολν
Δώδεκα υποψηφιότητες απέσπασε ο «Λίνκολν» του Στίβεν Σπίλμπεργκ αλλά μόλις δύο βραβεία: καλύτερης σκηνογραφίας και φυσικά α’ ανδρικού ρόλου για τον Ντάνιελ Ντέι-Λούις που στην κυριολεξία μεταμορφώθηκε σε Αβραάμ Λίνκολν (1809 – 1865) για τις ανάγκες της ταινίας. Η επιμελής προσέγγιση του Ντέι-Λούις σήμανε ένα τρίτο Οσκαρ α’ ρόλου (το περιοδικό «Τimes» εκείνη την εποχή τον αποκάλεσε «καλύτερο ηθοποιό του κόσμου»). Ο Ντέι-Λούις είχε ήδη βραβευθεί με Οσκαρ α’ ρόλου για τον Κρίστι Μπράουν που υποδύθηκε στο «Αριστερό μου πόδι» το 1989 (και πάλι αληθινό πρόσωπο) και για τον αδίστακτο μεγιστάνα του πετρελαίου Ντάνιελ Πλέινβιου στο «Θα χυθεί αίμα» (2007).
Αλλοι βραβευθέντες με Οσκαρ α’ ρόλου για πραγματικά πρόσωπα τα τελευταία 25 χρόνια
- Ο Τζέρεμι Αϊρονς ως Κλάους φον Μπούλοφ στο «Γύρισμα της τύχης».
- Η Σούζαν Σαράντον ως Ελεν Πρετζάν στο «Θα ζήσω».
- Ο Τζέφρεϊ Ρας ως Ντέιβιντ Χέλφγκοτ στο «Shine, o σολίστας».
- Η Χίλαρι Σουόνκ ως Μπράντον Τένα στο «Boys don’t cry».
- Ο Εντριαν Μπρόντι ως Βλάντισλαβ Σπίλμαν στον «Πιανίστα».
- Η Σαρλίζ Θερόν ως Αϊλίν Γουόρνος στο «Monster».
- Η Μαριόν Κοτιγιάρ ως Εντίθ Πιάφ στη «Ζωή σαν τριαντάφυλλο».
- Ο Κόλιν Φερθ ως βασιλιάς Γεώργιος 6ος στον «Λόγο του Βασιλιά».
- Η Σάντρα Μπούλοκ ως Λι Αν Τουόχι στο «The blind side».
- Ο Μάθιου Μακ Κόναχι ως Ρον Γούντροφ στο «Dallas Buyers Club».
πότε & πού:
Η 87η τελετή απονομής των Οσκαρ θα μεταδοθεί ζωντανά από τη novacinema1 και τη novacinema1HD από τις 03.30 της Δευτέρας 23 Φεβρουαρίου.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
