Ο Γιώργος Παπανδρέου εγκλημάτησε κατά της Ελλάδας: την έθεσε, χωρίς να υπάρχει ανάγκη, σε διεθνή οικονομικό έλεγχο. Τώρα, αν πιστέψει κανείς αυτά που λέει ο άνθρωπος ο οποίος άφησε να διαρρεύσει η «λίστα Λαγκάρντ», είναι πλέον γνωστός και ο λόγος: σύμφωνα με αυτόν, η χώρα κυριολεκτικά πουλήθηκε…
Τα πρώτα δύο χρόνια της φοβερής αυτής κρίσης ο αρχηγός του «Οχι» ήταν ο Αντώνης Σαμαράς. Εκείνος ήταν που γύριζε την Ευρώπη ως μαύρο πρόβατο και συγκρουόταν καθώς βρισκόταν απέναντι στο ψευδεπίγραφο «πρόγραμμα σωτηρίας». Ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, ο Αντώνης Σαμαράς έδινε μια μεγάλη εθνική μάχη για να σταματήσει το κακό.
Ολα αυτά όμως άλλαξαν μέσα σε ένα βράδυ. Ηταν το βράδυ εκείνο που οι Γερμανοί πήραν τη διαβόητη «υπογραφή» του Σαμαρά και, τελικά, τον οδήγησαν να στηρίξει την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Στη συνέχεια το πράγμα έγινε ακόμα χειρότερο: ο Σαμαράς έβαλε πλώρη για την εξουσία, όχι πλέον παλεύοντας να αλλάξει αυτό το κακό που είχε βρει την Ελλάδα, αλλά ως «το καλό παιδί», ο γνήσιος εκφραστής και ο ιδεολογικός οπαδός της γερμανικής Ευρώπης των Μέρκελ και Σόιμπλε.
Οπλο του τότε δεν ήταν πια η λογική αλλά ο φόβος: «Ψηφίστε με, αλλιώς πέφτουμε στο κενό» ήταν το μήνυμά του όχι μόνο στις εκλογές του 2012 αλλά και σε εκείνες του 2015. Ταυτόχρονα αποπειράθηκε να πείσει τους Ελληνες ότι πήγαινε καλά, ότι η Ελλάδα τραβούσε τον σωστό δρόμο, ότι είχε πετύχει, την ώρα που οι πάντες ζούσαν καθημερινά το αντίθετο.
Αυτή η πολιτική τρομοκρατίας πέτυχε το 2012 αλλά απέτυχε το 2015. Αποτέλεσμα; Η σαρωτική αλλαγή στην ελληνική πολιτική ζωή της χώρας, η ανάδειξη στην πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα και, κυρίως, η άμεση κατάρρευση των μύθων περί καταστροφής της Ελλάδας όταν ο Τσίπρας, σε αντίθεση με τον Σαμαρά, έκανε αυτό που είπε: πήγε στις Βρυξέλλες για να παλέψει και όχι να παραδοθεί…
Μέσα σε είκοσι ημέρες από τις εκλογές η αλλαγή είναι τεράστια στη διεθνή ισορροπία της Ελλάδας. Για πρώτη φορά οι Γερμανοί υποχρεώθηκαν να υπολογίσουν τη χώρα μας, να σκεφθούν δεύτερη και τρίτη φορά αν θα μας οδηγήσουν να τα τινάξουμε όλα στον αέρα –και κράτησαν πίσω τις μηχανές. Δεν τόλμησαν να πάρουν το ρίσκο μιας κάθετης σύγκρουσης, ακριβώς επειδή έκριναν ότι ο νέος έλληνας ηγέτης είναι αποφασισμένος να κάνει αυτό που λέει.
Ο Τσίπρας δεν εκβιάστηκε, σε αντίθεση με όλους τους έλληνες πρωθυπουργούς από τον Γιώργο Παπανδρέου και μετά. Οι Γερμανοί διέγνωσαν εγκαίρως ότι εδώ κάτι έχει αλλάξει. Και δεν πήραν το ρίσκο να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Αναγκάστηκαν να ακούσουν. Το ίδιο θα είχε συμβεί πολύ πιο νωρίς, αν ο Σαμαράς είχε κρατήσει τον λόγο του, αν είχε μείνει πιστός σε εκείνα που έλεγε, αν δεν είχε υποκύψει. Ομως, δυστυχώς, διάλεξε άλλον δρόμο. Κι αυτό ήταν το λάθος του. Λάθος μεγάλο, που έκανε σημαντικό κακό στην Ελλάδα και που με αυτό θα μείνει τελικά στην Ιστορία. Επρεπε να είχε μείνει πιστός, αλλά δεν έμεινε…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
