Ο «Μικρός κύριος Χου», ένα παλιό κινέζικο παραμύθι, ήταν από τα αγαπημένα της Τόνικ όταν ήταν μικρή. Oταν, λοιπόν, η Τζιν τής ανέφερε ότι υπάρχει στην Αθήνα ένα μπαρ με το όνομα Κύριος Χου (Υπερίωνος 1 & Δημοφώντος, Ανω Πετράλωνα), η αντίδρασή της ήταν άμεση: «Πρέπει να πάμε». Και αυτό ακριβώς κάναμε. Μια βροχερή Παρασκευή του Νοεμβρίου βρεθήκαμε έξω από τη μονοκατοικία στη συμβολή των οδών Υπερίωνος και Δημοφώντος.
Η πορσελάνινη παγόδα του «Μικρού κυρίου Χου» στο παραμύθι είναι γαλάζια. Η παλιά μονοκατοικία του Ελληνα Κυρίου Χου – ο οποίος παραπέμπει στους ανθρώπους του Γαΐτη και του Μαγκρίτ και ουδεμία σχέση φαίνεται να έχει με τον κινέζο συνονόματό του πέραν του ότι και οι δύο δεν έχουν πρόσωπο – είναι βεραμάν (τσαγαλί, λέει η Τζιν).
Μπαίνοντας είναι σαν να μπαίνεις σε ένα «αληθινό», κατοικημένο σπίτι που έχει πάρτι. Τα μικρά δωμάτια που χωρίζονται από ένα χολ-διάδρομο διατηρήθηκαν ως είχαν: στο ένα υπάρχει μια μικρή, «σπιτική» μπάρα πλαισιωμένη από πάγκους με ψηλά σκαμπό, στο άλλο μαρμάρινα τραπεζάκια με γλαστράκια και καρέκλες. Καθότι το δωμάτιο της μπάρας ήταν ασφυκτικά γεμάτο, εμείς εγκατασταθήκαμε σε εκείνο με τα τραπεζάκια – έτσι είχαμε την ευκαιρία να δούμε από το μικρό μπαλκονάκι του μια υπέροχη καταπράσινη πλακόστρωτη αυλή η οποία, όπως έχουμε μάθει, το καλοκαίρι αποτελεί όαση για τη γειτονιά.
Ο κατάλογος που μας πρόσφεραν δεν περιελάμβανε μόνο ποτά – ο Κύριος Χου είναι ένα all day στέκι που εκτός από μπαρ λειτουργεί ως καφέ και μεζεδοπωλείο. Ξεκινήσαμε δοκιμάζοντας τα signature κοκτέιλ (κοκτέιλ €7,50, ποτά €6 τα απλά, €7,50 τα special, €8,50 τα premium, κρασί €4, μπίρες από €3,50). Η Τζιν διάλεξε το Deep purple, με μαστίχα, λευκό κρασί, λάιμ, πικραμύγδαλο και άγριο μύρτιλο (ενδιαφέρον) και η Τόνικ το Gin-ginger, με τζίντζερ, λικέρ τζίντζερ, λικέρ πορτοκάλι, λάιμ, τροπικά φρούτα και τζιν (εξαιρετικό). Συνεχίσαμε με κρασί και μια μικρή ποικιλία με τυριά, αλλαντικά, αβγά κ.λπ., η οποία ήταν χορταστική και πολύ καλή στη… more than value for money τιμή των €6.
Δεν ξέρουμε αν έφταιγε η μελαγχολική διάθεση του καιρού, η καλή μεν αλλά ελαφρώς υποτονική jazzy μουσική ή ο συνδυασμός τους, γεγονός πάντως είναι ότι η ατμόσφαιρα γύρω μας δεν ήταν ιδιαίτερα κεφάτη, κάτι το οποίο μάλλον μας εμπόδισε να νιώσουμε αυτή τη σπιτική ζεστασιά που μας έχουν περιγράψει ως χαρακτηριστική του Κυρίου Χου. Ελπίζουμε να πέσαμε απλώς σε κακή βραδιά.
Συμπέρασμα: Θα δώσουμε και άλλη ευκαιρία στον Κύριο Χου. Η ποιότητα των ποτών και των φαγητών του ήταν πολύ καλή και θέλουμε οπωσδήποτε να επισκεφθούμε την όμορφη αυλή του μόλις ο καιρός το επιτρέψει.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014.
