Οι ανησυχίες δυστυχώς επιβεβαιώνονται. Η αχτίδα ελπίδας που φάνηκε την Παρασκευή με την έναρξη της εκεχειρίας ανάμεσα στις ουκρανικές κυβερνητικές δυνάμεις και στους φιλορώσους αυτονομιστές ξεθωριάζει.
Μόλις ένα εικοσιτετράωρο μετά, τα πρώτα σύννεφα άρχισαν να διαφαίνονται. Η Μαριούπολη έγινε και πάλι πεδίο μάχης, όπου μάλιστα τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής έχασε τη ζωή της μια 33χρονη γυναίκα. Το πρώτο θύμα μετά την έναρξη κατάπαυσης του πυρός έρχεται να προστεθεί στα 3.000 επιβεβαιωμένα θύματα των σκληρών συγκρούσεων από την έναρξη των επιχειρήσεων στην Ανατολική Ουκρανία, σύμφωνα με αξιωματούχους του ΟΗΕ.
Την κλιμακούμενη ανθρωπιστική κρίση που διαμορφώνεται στην περιοχή περιγράφει γλαφυρά η συντονίστρια επείγουσας παρέμβασης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) κυρία Κολέτ Γκαντέν, η οποία μόλις επέστρεψε από το Ντονέτσκ.
Βομβαρδισμοί νοσοκομείων, κατασχέσεις ασθενοφόρων από ένοπλες ομάδες, «τυφλές» επιθέσεις εναντίον αμάχων, δεν έχουν αφήσει και πολλά ασφαλή μέρη για να κρυφτεί κανείς. Και όλα αυτά θα ξαναζωντανέψουν, ίσως και δριμύτερα, αν οι προσπάθειες τήρησης της εκεχειρίας ατονήσουν.
Ολη η περιοχή πεδίο συγκρούσεων
«Στην περιοχή του Ντονέτσκ, όπου ήταν η βάση μου, οι μάχες έχουν εξαπλωθεί σε μεγάλες περιοχές και η βία είναι υψηλής έντασης –γίνονται μάχες στο πεδίο, καθώς επίσης ρίψη όλμων, χτυπώντας όχι μόνο στρατιωτικούς στόχους αλλά και πολυκατοικίες και νοσοκομεία» περιγράφει η κυρία Γκαντέν στη μαρτυρία της, την οποία παρουσιάζει πρώτο «Το Βήμα».
Ανάμεσα στους στόχους και το «νούμερο 1» νοσοκομείο του Ντονέτσκ που επλήγη από βομβαρδισμούς. Και δεν είναι το μόνο, καθώς πολλά νοσοκομεία στην περιοχή έχουν χτυπηθεί. Πού να βρει κανείς ασφαλές καταφύγιο; «Για τους πολίτες που βρίσκονται στην εμπόλεμη ζώνη, λίγα σημεία είναι ασφαλή. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα υπάρξει έντονος βομβαρδισμός. Ενας οδηγός ασθενοφόρου στο Λουχάνσκ σκοτώθηκε όχι πολύ μακριά από το νοσοκομείο. Στην Αμροσίεβκα, μέλη του ιατρικού προσωπικού σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια βομβαρδισμού, καθώς επέστρεφαν από τη βάρδια τους στο νοσοκομείο» αναφέρει.
Αντιμέτωποι και με την έλλειψη στέγης
Μεγάλος αριθμός ανθρώπων έχει εκτοπιστεί από τα σπίτια του λόγω των συνεχών συγκρούσεων, με όσους έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν καταφύγιο σε συγγενείς να εγκαταλείπουν τις οικίες τους. Υπάρχουν εκτοπισμένοι άνθρωποι παντού, στις μεγαλουπόλεις, σε κωμοπόλεις, ακόμη και σε μικρά χωριά. Για τους πιο ευάλωτους όμως η κατάσταση είναι τραγική, δεν έχουν ελπίδα.
«Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σε αυτή την περιοχή που περιμένουν να εισπράξουν τη σύνταξή τους ή να λάβουν τις κοινωνικές παροχές που δικαιούνται, αλλά σε πολλά μέρη οι τράπεζες έχουν σταματήσει να λειτουργούν και οι άνθρωποι έχουν ξεμείνει από χρήματα. Μερικοί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τις εμπόλεμες ζώνες και έχουν παραμείνει, παρά τις μάχες και τους βομβαρδισμούς. Κάποιοι από τους εκτοπισμένους δεν έχουν τίποτε, ούτε καν τρόφιμα. Γι’ αυτό καταλήγουν να αναζητούν καταφύγιο στα νοσοκομεία, όπου τουλάχιστον μπορούν να τραφούν» λέει η συντονίστρια επείγουσας παρέμβασης των ΓΧΣ.
Οπως περιγράφει, επισκέφθηκε πολλά νοσοκομεία που αγωνίζονται να αντεπεξέλθουν στον αυξανόμενο αριθμό τραυματιών πολέμου και εκτοπισμένων. Οι εθελοντές των ΓΧΣ παρέχουν βοήθεια στα νοσοκομεία, διανέμοντας ιατρικά και χειρουργικά κιτ σε περισσότερα από 40 νοσοκομεία (αρκετά για 6.200 τραυματίες), επίσης κυτία προσωπικής υγιεινής, καθώς και φάρμακα και αναλώσιμα, έτσι ώστε αυτά να μπορούν να περιθάλψουν τους εκτοπισμένους πληθυσμούς δωρεάν. Την ίδια στιγμή προμηθεύουν με εξειδικευμένα φάρμακα τους ασθενείς που κάνουν αιμοκάθαρση, ασθενείς με σοβαρά εγκαύματα και τις πιο σοβαρές περιπτώσεις που αντιμετωπίζονται στο περιφερειακό νοσοκομείο του Ντονέτσκ.
Οι «αόρατοι» τραυματίες πολέμου
Η ανθρωπιστική κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία επιδεινώνεται ραγδαία, αλλά σύμφωνα με τη μαρτυρία «αυτό το γεγονός αποσιωπάται». Οπως εξηγεί η κυρία Γκαντέν, οι τραυματίες πολέμου και οι εκτοπισμένοι κατανέμονται μεταξύ των νοσοκομείων της περιοχής και επειδή δεν είναι ορατοί –με την έννοια ότι δεν βλέπει κανείς κάποιο στρατόπεδο προσφύγων ή ένα καραβάνι ανθρώπων να μεταφέρουν τα υπάρχοντά τους –δεν τυγχάνουν ιδιαίτερης προσοχής.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσεγγίσει κανείς πολλά μέρη της ζώνης του πολέμου, καθώς η ένταση των μαχών είναι τέτοια που κάνει πολύ επικίνδυνες τις μετακινήσεις στην περιοχή. Παρ’ όλα αυτά, η διεθνής οργάνωση έχει δημιουργήσει οργανωμένες «ουδέτερες ζώνες» κοντά στο πεδίο των μαχών, έτσι ώστε όταν υπάρχει ανάπαυλα στη βία το προσωπικό του εκάστοτε νοσοκομείου να μπορεί να έρθει σε αυτές και να συλλέξει τα κιτ.
«Για το νοσηλευτικό προσωπικό στην Ανατολική Ουκρανία, είναι όλο και πιο δύσκολο να συνεχίσουν τη δουλειά τους. Η δέσμευσή τους να συνεχίσουν να εργάζονται κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες είναι πράγματι εκπληκτική» αναφέρει. Τα αντιτετανικά εμβόλια και τα υλικά για εξωτερική οστεοσύνθεση εξαντλούνται, γεγονός καταστροφικό για τους τραυματίες. «Το ιατρικό προσωπικό δεν περίμενε να περιθάλπει όλους αυτούς τους πολίτες, τραυματίες πολέμου με φοβερές πληγές, συμπεριλαμβανομένων παιδιών και εγκύων γυναικών».
Η συγκινητική μαρτυρία της κυρίας Γκαντέν καταλήγει: «Οι άνθρωποι της Ανατολικής Ουκρανίας δεν περίμεναν αυτόν τον πόλεμο. Ποτέ δεν φαντάζονταν τέτοια γεγονότα να συμβαίνουν στη δική τους χώρα. Και αυτή τη στιγμή δεν διαφαίνεται καν το τέλος, είμαστε πολύ μακριά από κάτι τέτοιο. Αυτή την περίοδο θα πρέπει να προετοιμαστούμε για έναν δύσκολο χειμώνα».
HeliosPlus
