«…η κινητικότητα θα συνεχισθεί χωρίς απολύσεις (πέρα από εκείνες που έχουν προγραμματισθεί)». Η θέση δείχνει καθησυχαστική. Γιατί περαιτέρω μεγέθυνση του κοινωνικού προβλήματος της χώρας ούτε πολιτικά ούτε ηθικά αντέχεται.
Το πιο θετικό όμως –αν σωστά το κατάλαβα –βρίσκεται κάπου αλλού: ότι εισάγεται στο διοικητικό σύστημα του κράτους μια διαδικασία «φυσικής επιλογής». Ο δαρβινικός όρος πάντα φοβίζει, αλλά αν η πρόθεση πραγματοποιηθεί με δημοκρατικά και θεσμικά ελέγξιμες διασφαλίσεις, τότε κάτι μπορεί και σ’ αυτή τη χώρα να επισυμβεί. Θα σημαίνει ότι όποιος κάποτε τιμηθεί με την ανάθεση δημόσιας λειτουργίας δεν θα μπορεί να διεκδικεί την περαιτέρω ανάδειξή του παρά μέσα από περιοδικές διαγωνιστικές ανακατατάξεις, επιβεβαιωτικές και της τεχνικής του αρμοδιότητας και της προσωπικής επίδοσής του.
Με τον συνδυασμό των δύο μια άλλη διοικητική πολιτική στη «μακρά διάρκεια» μπορεί να αποδειχθεί σωστική. Αν ταυτόχρονα βρεθεί και τρόπος να αντιμετωπισθούν, το επαναλαμβάνω, και τα κοινωνικά προβλήματα που η πρωτοβουλία αυτή στη «μικρή διάρκεια» θα προκαλέσει, ίσως το κόστος τού τώρα σε κάποιο αύριο να έχει αντισταθμιστεί.
Για κάποιον που διετέλεσε για πολλά χρόνια –μαζί με άλλους έγκυρους συναδέλφους –μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου που έκρινε τους υποψηφίους για θέσεις γενικού διευθυντή και που σπανιότατα ψήφιζε «υπέρ» η σχεδιαζόμενη καθιέρωση διαδικασιών «ποιοτικού ελέγχου» στη δημόσια διοίκηση –και υπό την προϋπόθεση ότι αυτοί θα πραγματοποιούνται από εξίσου αρμόδιους ανθρώπους –ίσως σε κάτι άλλο οδηγήσει. Ισως.
Ο κ. Γιάννης Μεταξάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
