Μπορεί οι διαχωριστικές γραμμές να έχουν χαραχθεί με αίμα στην Ουκρανία αλλά τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια μια ενισχυμένη εθνική ουκρανική ταυτότητα αναπτύσσεται στη χώρα, σημειώνει σε άρθρο της η βρετανική εφημερίδα «Ιndependent».
«Είναι πολύ απλοϊκή η περιγραφή της ουκρανικής κρίσης ως μιας σύγκρουσης ανάμεσα στις δυτικές, πιο φιλοευρωπαϊκές επαρχίες και στις ανατολικές, ρωσόφωνες περιοχές της χώρας που υποστηρίζουν τον έκπτωτο πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Γιατί μια πιο προσεκτική ματιά δείχνει πως η Ουκρανία δεν έχει, λ.χ., καμία σχέση με την πρώην Τσεχοσλοβακία, όπου τα τσεχικά και τα σλοβακικά εδάφη ήταν απολύτως ξεκάθαρα και τύγχαναν αυτονομίας ακόμη και πριν από τη διάσπαση της χώρας. Η Ουκρανία παραμένει ένα ενιαίο κράτος, με πολλές οικογένειες να αδυνατούν, αν τις ρωτήσει κάποιος, να πουν προς ποια κατεύθυνση κλίνουν, τη φιλορωσική ή τη φιλοευρωπαϊκή. Γι’ αυτό και οποιαδήποτε νύξη πως το ανατολικό κομμάτι της Ουκρανίας θα μπορούσε δυνητικά να αποσχιστεί και να ενωθεί με τη Ρωσία ξανά προσβάλλει την αίσθηση της ουκρανικής εθνικής ταυτότητας, η οποία ενδυναμώθηκε μετά την ψήφο ανεξαρτησίας το 1991» γράφει η δημοσιογράφος Μέρι Ντετζέφσκι, δημοσιογράφος με μεγάλη εμπειρία σε θέματα Ρωσίας και Ουκρανίας.
Και τονίζει: «Εξίσου απλοϊκό θα ήταν να περιγράψουμε τις διαδηλώσεις που ξεκίνησαν τον περασμένο Νοέμβριο ως μια σύγκρουση ανάμεσα στις δυτικές και στις ανατολικές, ρωσόφωνες, επαρχίες της χώρας. Ναι, όντως ξεκίνησαν ως μια απάντηση στην απόφαση του Γιανουκόβιτς να ταχθεί στο πλευρό της Μόσχας και όχι της ΕΕ. Ωστόσο στην πορεία οι συγκεντρώσεις αυτές κατέληξαν μια μαζική, ενωτική διαμαρτυρία στις βίαιες μεθόδους καταστολής που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος».
Οπως επισημαίνει ωστόσο η Ντετζέφσκι, όλα αυτά δεν σημαίνουν πως δεν υπάρχουν όντως διαφορές ανάμεσα στις ανατολικές και στις δυτικές επαρχίες της Ουκρανίας. «Κάποιες από τις διαφορές αυτές είναι πολιτιστικές και θρησκευτικές, ενώ άλλες είναι καθαρά πρακτικές, καθώς η Ανατολική Ουκρανία είναι έντονα βιομηχανοποιημένη και γι’ αυτό πολύ πιο εξαρτημένη λόγω των εξαγωγών από τη Ρωσία σε σχέση με το δυτικό κομμάτι της χώρας.
Η Μόσχα δεν έχει άδικο όταν προειδοποιεί το Κίεβο για τα δεινά που θα μπορούσαν πιθανώς να προκύψουν από μια ολοκληρωτική στροφή της Ουκρανίας προς τη Δύση ή από τις θυσίες που πρέπει να κάνουν οι πολίτες της λόγω της ένταξης στην ΕΕ. Η Ουκρανία είναι μια φτωχή χώρα με κατά κεφαλήν ΑΕΠ πολύ μικρότερο από το ρωσικό» σημειώνει η Ντετζέφσκι, η οποία σπεύδει μάλιστα να χαρακτηρίσει τον φυγάδα (και ήδη καταζητούμενο από τους σημερινούς νομείς της εξουσίας στο Κίεβο) πρόεδρο Γιανουκόβιτς «πολύ πιο ρεαλιστή απ’ ό,τι ο προκάτοχός του Βίκτορ Γιουστσένκο».
Θυμίζουμε ότι το ουκρανικό υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε πως έχει εκδοθεί ένταλμα για τη σύλληψη του Γιανουκόβιτς, με τον τέως πρόεδρο να είναι άφαντος από το Σάββατο, οπότε και το κοινοβούλιο τον καθαίρεσε. Εν τω μεταξύ προθεσμία ως την Τρίτη για σχηματισμό νέας ουκρανικής κυβέρνησης έδωσε ο πρόεδρος της Βουλής (και εκτελών χρέη προέδρου) Ολεξάντερ Τουρτσίνοφ, δεξί χέρι της άρτι αποφυλακισθείσης ηγέτιδος της αντιπολίτευσης Γιούλια Τιμοσένκο, ενώ το κοινοβούλιο είχε ψηφίσει το Σάββατο την προκήρυξη προεδρικών εκλογών στις 25 Μαΐου.
«Ολο αυτό το σκηνικό έχει δημιουργήσει δύο διαφορετικές εκδοχές των γεγονότων: η μια καταδικάζει απερίφραστα την παράνομη, όπως θεωρεί, απομάκρυνση ενός δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη και η δεύτερη εκδοχή επιμένει πως αυτό συνέβη επειδή ο πρόεδρος απέτυχε να εκπληρώσει τον ρόλο του ως ηγέτη. Η πρώτη εκδοχή είναι αυτή που υπερισχύει στα ρεπορτάζ των ξένων ΜΜΕ. Ωστόσο η δεύτερη εκδοχή είναι αυτή που εδώ και μερικές ώρες κυριαρχεί στα ουκρανικά μέσα. Και το καίριο ερώτημα που θα απασχολήσει όλους εκείνους που θα αποπειραθούν να κυβερνήσουν την Ουκρανία το επόμενο διάστημα είναι: Μπορούν να περιορίσουν τους διαχωρισμούς αυτούς σε πολιτικό επίπεδο προκειμένου οι έριδες να μη γεννήσουν νέα έκρηξη βίας στους δρόμους του Κιέβου;» καταλήγει η ρεπόρτερ του «Independent».
Δημοσιεύτηκε στο HELIOS PLUS στις 24 Φεβρουαρίου 2014
HeliosPlus
