Ας υποθέσουμε ότι μερικές ημέρες αφότου παρκάρατε το αυτοκίνητό σας σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας πηγαίνετε να το πάρετε και διαπιστώνετε ότι δεν βρίσκεται εκεί που (νομίζατε ότι) το είχατε αφήσει. Τρία τινά μπορεί να συμβαίνουν: α) Το είχατε βάλει σε θέση όπου απαγορευόταν η στάθμευση και το πήρε η Τροχαία. β) Σας το έκλεψαν. γ) Εχετε παρανοήσει, καθώς δεν είχατε παρκάρει ποτέ το αυτοκίνητό σας σε εκείνη τη θέση ή (ακόμη χειρότερα) δεν είχατε ποτέ ούτε δίπλωμα οδήγησης ούτε αυτοκίνητο. Η φίλη μου η Μ. τρελή δεν είναι (ακόμη): και δίπλωμα έχει και αυτοκίνητο. Το οποίο είχε παρκάρει στη Φωκυλίδου, ένα όχι πολύ μακρινό Σάββατο. Σε θέση με γαλάζια σήμανση, για τους μόνιμους κατοίκους της περιοχής, καθώς, εκτός από επιδέξια οδηγός, είναι και κάτοικος Κολωνακίου. Ολα σωστά και νόμιμα τα είχε κάνει, πολύ σωστά και εντελώς νόμιμα.
Οταν όμως μερικές ημέρες μετά πήγε να πάρει το αυτοκίνητό της, στη θέση του βρήκε ένα άλλο. Το δικό της, άφαντο. Προς στιγμήν σκέφτηκε ότι το είχε βάλει κάπου παραδίπλα και ζαλισμένη από τις υποχρεώσεις (και από το εκτός ορίων φαγοπότι των εορτών που την είχε αφήσει με μια αίσθηση «άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα…») δεν θυμόταν την ακριβή θέση. Ανεβοκατέβηκε δυο τρεις φορές τον δρόμο ελέγχοντας προσεκτικά όλα τα παρκαρισμένα αμάξια.
Πουθενά το δικό της. Η αρχική ταραχή έδωσε τη θέση της στον πανικό: της το είχαν κλέψει, δεν υπήρχε άλλη εξήγηση, της το είχαν κλέψει και τώρα θα έπεφτε στην ανάγκη των ταξιτζήδων ή θα έπρεπε να μάθει ποδήλατο, πατίνι, σκέιτμπορντ, ανεμόπτερο… «Μάλλον δεν θα χρειαστεί», την πρόλαβε μια γειτόνισσά της, «νομίζω ότι ξέρω τι έγινε». Τι; «Κόλλησαν την Κυριακή κάτι χαρτιά που ζητούσαν να απομακρύνουμε τα αυτοκίνητά μας από τον δρόμο για να περάσει η λιτανεία». Η Μ. δεν είχε βγει από το σπίτι της εκείνη την ημέρα, δεν είχε δει την ειδοποίηση για τον εορτασμό των Φώτων –που ούτως ή άλλως είχε αναρτηθεί την τελευταία στιγμή -, οπότε «το αυτοκίνητό σου το έχει απομακρύνει ο Δήμος Αθηναίων ή η Τροχαία. Ηρέμησε, δεν σου το έκλεψαν».
Δεν ηρέμησε. Η σύγχυση ήταν μεγάλη. Λίγα λεπτά μετά και ενώ περπατούσε στην Πατριάρχου Ιωακείμ, το είδε! Το αυτοκινητάκι της ήταν παρατημένο σε έναν δρόμο όπου απαγορεύεται αυστηρά η στάθμευση, μόνο, ολομόναχο, εμφανώς θλιμμένο, και το χειρότερο, χωρίς πινακίδες. Νέο σοκ! «Φαίνεται ότι κάποιοι το άφησαν εκεί αντί να το μεταφέρουν σε πάρκινγκ, μετά πέρασαν κάποιοι άλλοι, θεώρησαν ότι το πάρκαρα παρανόμως και με περιποιήθηκαν», σκέφτηκε και έσπευσε στα γραφεία του δήμου για να ζητήσει τα ρέστα –και τις πινακίδες της. Της εξήγησαν ότι δεν είχαν καμία εμπλοκή στην υπόθεση, ότι οι ίδιοι δεν μετακινούν αυτοκίνητα και πως ό,τι έγινε το έκανε μόνη, ολομόναχη, η Τροχαία. Πήγε στην Τροχαία.
«Πράγματι, εμείς το πήραμε», της είπαν, «γιατί δεν το είχατε μετακινήσει όπως σας ειδοποιήσαμε. Μα καλά, αφού είστε κάτοικος Κολωνακίου, δεν ξέρετε ότι κάθε χρόνο τέτοια μέρα δεν παρκάρουμε σε εκείνο το σημείο λόγω του εορτασμού των Φώτων;». «Ομολογώ ότι δεν το ήξερα. Ακόμη, όμως, και αν το ήξερα, άνθρωπος είμαι, πείτε ότι το ξέχασα. Εσείς, ως αρμόδια υπηρεσία, δεν οφείλετε να ειδοποιείτε πιο νωρίς, παρά κολλήσατε την ανακοίνωση την τελευταία στιγμή;». «Πότε πήγατε να πάρετε το αυτοκίνητό σας και διαπιστώσατε την απουσία του;». «Τρεις ημέρες μετά». Σοκ, αυτή τη φορά για το όργανο της τάξης! «Το αφήνετε τόσες ημέρες χωρίς να το ελέγχετε; Απαράδεκτο!».
«Πείτε ότι έλειπα ταξίδι». «Οπως και να έχει, το αυτοκίνητό μας πρέπει να τo ελέγχουμε. Εχουμε, βλέπετε, τρομοκρατία! Σκεφτείτε να το πάρουν τρομοκράτες και να το χρησιμοποιήσουν εν αγνοία σας!». Αυτό δεν το είχε σκεφτεί. Ισως επειδή δεν βλέπει «Homeland», «Breaking Bad» και άλλα τέτοια σίριαλ με μυστήρια, κατασκοπείες και λαμογιές του υποκόσμου, που σε πονηρεύουν. «Θα μπορούσαν, πάλι, οι τρομοκράτες να είχαν πάρει τις πινακίδες σας». «Εν προκειμένω τις πινακίδες μου τις πήρατε εσείς, τιμωρώντας με για μία παρανομία την οποία δεν διέπραξα εγώ. Ακόμη, όμως, και αν δεχτώ ότι το αρχικό φταίξιμο είναι δικό μου και ότι έπρεπε να είμαι ενήμερη για τα… έθιμα της περιοχής, είναι δυνατόν, κοτζάμ Τροχαία, να συμπεριφέρεστε έτσι, τόσο ερασιτεχνικά;».
Ούτε τώρα πήρε απάντηση πειστική. Πήρε, όμως, πίσω τις πινακίδες της χωρίς να πληρώσει πρόστιμο, όταν τους είπε ότι εκείνο που κρατάει από όλη αυτή την ιστορία είναι το πόσο φτυσμένη, πόσο απαξιωμένη αισθάνθηκε ως πολίτης και εκείνη και το άμοιρο το αυτοκινητάκι της που ξαφνικά βρέθηκε να πηγαινοέρχεται στο Κολωνάκι από κάτι αγνώστους που το αγριοκοίταζαν. Τέλος καλό όλα καλά, θα πείτε, εγώ όμως ποτέ δεν συμφώνησα με αυτό το τσιτάτο που τόσο συχνά χρησιμοποιούμε για να ξορκίσουμε εντάσεις, στενοχώριες και εκνευρισμούς. Δεν είναι όλα καλά όταν έχεις περάσει τη σύγχυση της ζωής σου. Δεν είναι όλα καλά όταν αυτό το κράτος πάντα σε εκπλήσσει δυσάρεστα με τη συμπεριφορά του. Δεν είναι όλα καλά όταν βγαίνεις από το σπίτι σου και δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις. «Από την άλλη, για ένα σασπένς ζούμε», λέω στη φίλη μου, «ή όχι; Σκέψου να διαπίστωνες ότι το κλεμμένο, ας πούμε, αυτοκίνητό σου, είχε μεταφέρει τον Χριστόδουλο Ξηρό μεταμφιεσμένο σε παπά! Σταρ θα γινόσουν!». Γιατί εγώ έχω παρακολουθήσει όλους τους κύκλους του «Homeland» και του «Breaking Bad»…
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
