Στη δημοφιλέστατη και πάντα επίκαιρη ελληνική ταινία «Υπάρχει και Φιλότιμο» ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κρατά με επιτυχία τον ρόλο του κομματάρχη Γκρούεζα. Ενός ανθρώπου που όπως συμπεραίνει ο θεατής δεν εργάστηκε ποτέ στη ζωή του και ζούσε παρασιτικά επειδή ήταν του… κόμματος.
Οι κομματάρχες είναι φυσιογνωμίες που δεν έλειψαν ποτέ από την πολιτική ζωή του τόπου, αλλά και ολόκληρης της υφηλίου. Στην προηγμένη Δύση ονομάζονται «λομπίστες» και προέρχονται συνήθως από κάποια λέσχη στην οποία ενεγράφησαν στα φοιτητικά τους χρόνια και οι οποίες λέσχες έδωσαν και τους περισσότερους προέδρους και υπουργούς στις ΗΠΑ…
Ανθρώπους τέτοιους θα δει κάποιος πολλούς και στις επικείμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Τρέχουν πίσω από τους υποψηφίους, διοργανώνουν τις συγκεντρώσεις, χειροκροτούν και έχουν έτοιμες τις «δουλειές» για την επόμενη μέρα των εκλογών. Οι μπίζνες-μπίζνες και η πολιτικήπολιτική. Με αυτά και με αυτά όμως έφτασε η χώρα να είναι «ταπί και ψύχραιμη»!
Βέβαια η αλήθεια είναι πως σε μια χώρα στα όρια της χρεοκοπίας η ανάπτυξη είναι το τελευταίο που σκέφτεται ο κάθε πολιτικάντης. Στόχος του είναι απλώς να κατέχει την εξουσία ώστε όταν θα γίνεται η… εκποίηση της περιουσίας να έχει τον τελικό λόγο, την «πανάκριβη τελική υπογραφή».
Για τις αιρετές περιφέρειες ωστόσο που καλούνται με τους μισούς πόρους για τις ανελαστικές τους δαπάνες λόγω μνημονίου να «τετραγωνίσουν τον κύκλο» και χωρίς τη δυνατότητα να διαχειριστούν το ΕΣΠΑ πριν από τον Ιούλιο του 2011 όταν θα έχουν συμβασιοποιηθεί όλα τα έργα, χώρος για μπίζνες από τους εξωθεσμικούς και μη ψηφισμένους από τον λαό «Γκρούεζες» δεν υπάρχει επαρκής.
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν είδαμε «αστέρες» της πολιτικής πλην ελαχίστων εξαιρέσεων να ενδιαφέρονται να γίνουν τοπικοί «υπουργοί»…
Χωρίς όμως πρωταγωνιστές με υψηλό κασέ, ένα σίριαλ ή μια ταινία είναι καταδικασμένη σε εισπρακτική αποτυχία εκτός και αν την υποστηρίζει ένα «δυνατό σενάριο». Και η πιο πετυχημένη συνταγή για ένα τέτοιο σενάριο είναι το θρίλερ. Ο φόβος που είναι διάχυτος για την επόμενη ημέρα της οικονομίας. Σε τούτη την ταινία της ζωής μας όμως έχουν για πρώτη φορά λόγο και οι κομπάρσοι. Η ταινία είναι διαδραστική και μπορεί ο θεατής και κομπάρσος να αποφασίσει αν θα έχει happy end και ποια θα είναι η τύχη του κάθε πολιτικάντη και κυρίως του κάθε Γκρούεζα…
Μη λησμονούμε εξάλλου ότι οι εκλογές είναι αυτοδιοικητικές- περιφερειακές και οι πολίτες της περιφέρειας εδώ και πολλά χρόνια έχουν κουραστεί να είναι θεατές…
Ο κ. Ι. Κολλάτος είναι μηχανολόγος, με μεταπτυχιακό στη βιοτεχνολογία
