Οταν παρουσιάζονται αποκλίσεις στις δημοσκοπήσεις, φυσικά αμφισβητείται η αξιοπιστία τους. Ανάλογα ερωτήματα γεννήθηκαν προσφάτως με λίγες, συγκεκριμένες δημοσκοπήσεις. Οι περισσότερες από αυτές όμως κατέγραψαν παρεμφερείς τάσεις. Αρα πώς αξιολογούμε και πώς διαβάζουμε τις δημοσκοπήσεις;
Πρώτον, συγκρίνουμε κυρίως δημοσκοπήσεις της ίδιας εταιρείας για να δούμε τις διαχρονικές τάσεις που καταγράφουν. Δεύτερον, αγνοούμε τις έντονα αποκλίνουσες και «ιδιόμορφες» δημοσκοπήσεις. Τρίτον, απαλλασσόμαστε από τη μονομανία με τον πιο εντυπωσιακό δείκτη, την «πρόθεση ψήφου», που δεν είναι απαραιτήτως και ο πλέον ουσιώδης.
Αν βεβαίως η πρόθεση ψήφου είναι συντριπτική ή η μία πλευρά υπερτερεί εδώ σταθερά και σε βάθος χρόνου, τότε ο παράγοντας αυτός αποκτά πρόσθετη βαρύτητα. Ωστόσο (όπως δεν θα πάψω να υπογραμμίζω) η ανίχνευση της πολιτικής δυναμικής γίνεται κυρίως μέσω των «ποιοτικών στοιχείων» των δημοσκοπήσεων. Εδώ διαμορφώνονται οι εκλογικές τάσεις, κρίνονται οι εκλογικές μάχες και καθορίζονται οι πολιτικές κυριαρχίες.
Ποια είναι τα ποιοτικά αυτά στοιχεία; Ολα εκείνα που συγκρίνουν τις προσφερόμενες επιλογές, δηλαδή την αξιοπιστία των κομμάτων και την εμπιστοσύνη στους αρχηγούς τους. Ολα εκείνα που αναδεικνύουν δυνάμεις και αδυναμίες εκεί που οι ψηφοφόροι ρίχνουν βάρος.
Το ποιος είναι «καλύτερος», «ελαφρά καλύτερος» ή έστω «λιγότερο κακός» έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από μια οριακή διαφορά στην πρόθεση ψήφου μιας δημοσκόπησης. «Διαβάζοντας» λοιπόν με τον τρόπο αυτόν τις αξιόπιστες δημοσκοπήσεις, μπορούμε να αντιληφθούμε την πραγματική κατεύθυνση της δυναμικής. Πέρα από τις ρηχές κοινοτυπίες και τους εντυπωσιασμούς.
Ο κ. Γιάννης Λούλης είναι πολιτικός αναλυτής. Το τελευταίο του βιβλίο τιτλοφορείται «Πολιτική κυριαρχία: Πώς κερδίζεται. Πώς χάνεται».
