Το υδάτινο μονοπάτι
Απαιτούμενος χρόνος: 1 ημέρα από την Αθήνα ή από τη Θεσσαλονίκη.
Εξοπλισμός: 2 αυτοκίνητα, νερό, μαγιό, ένα παλιό ζευγάρι αθλητικά παπούτσια για το περπάτημα μέσα στο νερό.
Πρόσβαση / Επιστροφή: Φθάνουμε στη Λαμίασε 2 ώρες και 30′ περίπου (είτε από Αθήνα είτε από Θεσσαλονίκη) και ακολουθούμε την παλαιά εθνική οδό Λαμίας – Αμφισσας και πριν από τις στροφές του Μπράλου, αφού περάσαμε το χωριό Ηράκλεια, συναντάμε τη γέφυρα του Ασωπού. Αφήνουμε εκεί κάποιο αυτοκίνητο ή ειδοποιούμε κάποιο ταξί να μας περιμένει έπειτα από 4-5 ώρες. Ανεβαίνουμε τις στροφές, συναντάμε τη νέα εθνική οδό, περνάμε ένα χαρακτηριστικό νταμάρι πάνω στον δρόμοκαι εκεί παρκάρουμε το δεύτερο αυτοκίνητο.
Καλύτερη εποχή: Τώρα, στις αρχές Οκτωβρίου, είναι η καλύτερη εποχή για τη διάσχιση του φαραγγιού. Προσοχή όμως! Εάν υπάρχει κίνδυνος βροχής, αποφύγετε εντελώς να την πραγματοποιήσετε.
Δυσκολίες: Καμία, παρά τον εντυπωσιακό χαρακτήρα της διάσχισης.
Εναλλακτικές δραστηριότητες
Παρατήρηση για τη φύση: Η χαράδρα του Ασωπού είναι γνωστός βιότοπος για πάρα πολλά είδη αρπακτικών πουλιών, αλλά και της βίδρας (lutra lutra), ενός θηλαστικού που ζει στα ποτάμια τρώγοντας ψάρια και που απειλείται άμεσα με εξαφάνιση εξαιτίας των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων (μόλυνση των ποταμιών, ψάρεμα με δυναμίτες κλπ.).
Αναρρίχηση: Οι κάθετες και ύψους αρκετών δεκάδων μέτρων ορθοπλαγιές του Ασωπού προσφέρονται για όμορφες και εντυπωσιακές αναρριχητικές διαδρομές παρά το σαθρό ορισμένων βράχων.
Μην ξεχάσετε!
* Η ευρύτερη περιοχή του Ασωπού, στην οποία περιλαμβάνεται και ο Γοργοπόταμος, δεν ανήκει μόνο στο τεράστιας οικολογικής σημασίας ορεινό συγκρότημα της Οίτης, αλλά έχει και αυτονόητη ιστορική αξία, γιατί αποτέλεσε το κέντρο επιχειρήσεων, από τις πιο λαμπρές που έχει να παρουσιάσει η χώρα μας στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δυστυχώς όμως το ελληνικό κράτος δεν τίμησε όπως θα έπρεπε την περιοχή αυτή. Εκτός από το πρόχειρο μνημείο του Γοργοποτάμου, θα έπρεπε σίγουρα να διανοιχθεί και να σηματοδοτηθεί το μονοπάτι που ακολούθησαν ο Αρης, ο Ζέρβας και ο Μάγερ, για να μπορέσουν να το περπατήσουν όσοι από τους συνέλληνες δεν ξεχνούν την ιστορία αυτού του τόπου.
Και ο ίδιος ο εθνικός δρυμός της Οίτης είναι κυριολεκτικά στα χαρτιά. Πέρυσι το καλοκαίρι, μέσα στον πυρήνα του, ο γράφων μαζί με άλλα 10 άτομα, άκουσε δεκάδες πυροβολισμούς κυνηγών, την ίδια στιγμή που η Γενική Γραμματεία Δασών παραμένει ακέφαλη και οι υποσχέσεις για τη δημιουργία νέων εθνικών δρυμών ξεχάστηκαν γρήγορα από τον κ. Μπεριάτο…
* Κοντά στη χαράδρα του Ασωπού βρίσκεται και ο φημισμένος υγροβιότοπος του Μαλλιακού (ανατολικά του χωριού Ανθήλη), που τώρα τον Οκτώβριο μαζεύει πολλά αποδημητικά πουλιά.
Περιγραφή διαδρομής
Μη σας προβληματίζει, φίλες και φίλοι αναγνώστες, η αναγκαιότητα ύπαρξης και δεύτερου αυτοκινήτου, γιατί υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, εάν δεν μπορείτε να κανονίσετε με ένα φιλικό σας ζευγάρι να χρησιμοποιήσετε και το αυτοκίνητό σας.
Α) Ειδοποιήστε στη Λαμία ένα ταξί να σας περιμένει μια καθορισμένη ώρα στη γέφυρα του Ασωπού ή
Β) Αφήστε το αυτοκίνητό σας στο νταμάρι και αφού διασχίσετε τη χαράδρα και βγείτε δίπλα στο γεφύρι, κάντε οτοστόπ σε κάποιο από τα διερχόμενα αυτοκίνητα.
Βέβαια θα παραξενευθούν οι οδηγοί, όταν σας δουν να βγαίνετε με μαγιό στην εθνική οδό και μάλιστα τόσο μακριά από τη θάλασσα, όμως αυτά έχει η περιπέτεια!
Από το νταμάρι λοιπόν, που είναι και το σημείο πρόσβασης (υψόμετρο αφετηρίας 600 μ. περίπου) ξεκινάει στην αρχή ένας αγροτικός δρόμος που κατηφορίζει προς τα βόρεια και μετά καταλήγει σε ένα καλογραμμένο γιδόστρατο που διασχίζει πεζούλια με χωράφια ενός εγκαταλελειμμένου χωριού, απομεινάρι του Εμφυλίου και σε 50′ περίπου, με θέα τη γέφυρα της Παπαδιάς, κατεβαίνουμε και συναντάμε την κοίτη του Ασωπού ποταμού.
Το σημείο είναι πανέμορφο και πνιγμένο στα φυλλοβόλα δέντρα και όταν η καλοκαιρινή περίοδος δεν είναι εντελώς ξηρή (όπως δυστυχώς είναι εφέτος), το νερό είναι πολύ και σχηματίζει μικρούς καταρράκτες.
Εχουμε προνοήσει να φοράμε μόνο τα μαγιό μας (στο αυτοκίνητό μας έχουμε αφήσει μια αλλαξιά ρούχα), ένα μπλουζάκι κι ένα παλιό ζευγάρι αθλητικά παπούτσια και…
Μπαίνουμε μέσα στο ποτάμι χωρίς να φοβηθούμε μήπως βραχούμε! Εξάλλου μονοπάτι δεν υπάρχει ούτε στη δεξιά ούτε στην αριστερή όχθη! Για μερικές εκατοντάδες μέτρα πλατσουρίζουμε μέσα στα ρηχά νερά βάθους 10 ως 20 εκατοστών και μετά…
Το ποτάμι στενεύει, οι όχθες εξαφανίζονται, τα τοιχώματα γίνονται απόκρημνα και δεκάδες μικρές λάκκες με νερό σχηματίζονται στον ρουν του ποταμού (οι ηπειρώτες τις λένε οβίρες!) τις οποίες και διασχίζουμε με προσοχή, άλλοτε έχοντας το νερό ως τη μέση κι άλλοτε όντας υποχρεωμένοι να κολυμπήσουμε στα πεντακάθαρα νερά.
«Ποταμέ, τζάνεμ’ ποταμέ μου,
πάρε με στα κύματά σου, στα στρυφογυρίσματά σου».
Το ατελείωτο παιχνίδι με το νερό και με το φως, που με δυσκολία «εισβάλλει» σε αυτή τη χαράδρα (αυτές τις διασχίσεις οι Αμερικανοί τις αποκαλούν canyoning), συνεχίζεται χωρίς κανένα κίνδυνο, για 1 ώρα και 30′ περίπου, οπότε το φαράγγι ανοίγει και προσφέρεται για σύντομη στάση ξεκούρασης.
Λίγο πιο κάτω το πανέμορφο φαράγγι ξανακλείνει και το τελευταίο του κομμάτι, το «πέρασμα της σιωπής», εκεί όπου σχηματίζεται μια πραγματική αλέα με φυλλοβόλα δέντρα, μέσα στον ρουν του, είναι και το πιο όμορφο.
Εχουμε κάνει 4 ώρες περίπου (χωρίς τις στάσεις) από το ξεκίνημα, όταν φθάνουμε στην έξοδό του, όπου και η γέφυρα στην παλαιά εθνική οδό. Εκεί διακρίνουμε και τα πρώτα σημάδια του ανθρωπίνου πολιτισμού. Τόνοι σκουπιδιών και ανάμεσά τους εκατοντάδες πλαστικά κουτιά φυτοφαρμάκων, που μολύνουν ανεπανόρθωτα από εκεί και πέρα τον όμορφο και δύσμοιρο πια Ασωπό και που τον συντροφεύουν θανάσιμα ως τις εκβολές του στον Μαλλιακό κόλπο. Και να ήταν μόνο αυτό!
Δυστυχώς η νομαρχία Φθιώτιδας έχει δώσει άδειες λειτουργίας κτηνοτροφικών μονάδων έναντι του πιο όμορφου τμήματος του ποταμού και σύντομα ο πανέμορφος τούτος τόπος θα κινδυνεύσει να μετατραπεί σε βούρκο.
Και τότε ποιος θα σώσει τον Ασωπό, μήπως κάποιοι που μιλούν για την προστασία της φύσης χωρίς να την έχουν περπατήσει ποτέ;…
