Πριν από µερικά χρόνια βίαιες ταραχές ξέσπασαν στα περίχωρα του Παρισιού. Το καλοκαίρι ανάλογα επεισόδια έπληξαν το Λονδίνο και άλλες αγγλικές πόλεις. Μόλις την περασµένη εβδοµάδα, η βία κατέβηκε στους δρόµους της Ρώµης.

Και για άλλη µία φορά, η Αθήνα. Οπου πλέον η βία δεν αποτελεί είδηση, αλλά µέρος του τελετουργικού. Το Κόµµα της Κουκούλας έχει επιβάλει την παρουσία του σε µόνιµη βάση.

Περιέργως (ακόµη και µετά το τελευταίο ξύλο στην πλατεία Συντάγµατος), η παραδοσιακή Αριστερά και κυρίως το ΚΚΕ επιµένει να µιλάει για «κρατικούς και παρακρατικούς µηχανισµούς» – ίσως επειδή θέλει να νοµίζει ότι αποτελεί στόχο, άρα απειλή για κάποιους µηχανισµούς, κάποιας εξουσίας…

∆εν έχω καµία δυσκολία να δεχτώ ότι τέτοιοι µηχανισµοί µπορεί να υπάρχουν, όπως υπάρχει επίσης η CIA, η Μ16 και η Αλ Κάιντα. Αλλά δεν βλέπω τι λόγο έχουν όλοι ή τινές εξ αυτών να ασχολούνται µε το ΚΚΕ, µε τον ΣΥΡΙΖΑ ή µε την προσφιλή µου Οργάνωση «Ρόζα» – εκ της Λούξεµπουργκ και όχι εκ του Μητροπάνου.

Κυρίως όµως δυσκολεύοµαι να πιστέψω ότι η χώρα µπορεί να διαθέτει τόσο δραστήριο και τόσο αποτελεσµατικό παρακράτος όταν το κράτος της βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση διάλυσης.

Και επειδή από την εποχή του Γουλιέλµου του Οκαµ ο δυτικός ορθολογισµός έχει οικοδοµηθεί στο αξίωµα ότι η προφανής ερµηνεία είναι πάντα η ορθότερη εφόσον τίποτα δεν την αναιρεί πειστικά, λέω να αφήσουµε στην άκρη τις συνωµοσιολογίες και τα παραµύθια της Χαλιµάς για να επικεντρωθούµε στην πραγµατικότητα.

Η πραγµατικότητα είναι ότι η Ελλάδα αντιµετωπίζει ένα σοβαρό πρόβληµα πολιτικής βίας. Το οποίο δεν προκύπτει από τη δράση κάποιων περίεργων µηχανισµών, αλλά από την επιλογή σύγκρουσης ενός συγκεκριµένου πολιτικού χώρου. Μια επιλογή, η οποία έως τώρα συναντά την ανοχή και της πολιτείας και της ευρύτερης Αριστεράς.

Για εντελώς ανεξήγητους λόγους από την πλευρά της πολιτείας. Για εντελώς ανόητους από την πλευρά της Αριστεράς.

Ενδεχοµένως να πιστεύει ότι αυτού του τύπου η βία αποτελεί µικρότερο κακό µπροστά στη «βία της εξουσίας» και στις λοιπές περικοκλάδες. Μόνο που αυτή η βία πρώτα την ίδια Αριστερά πλήττει. Στερεί κόσµο και πειθώ από τις διαµαρτυρίες της. Στερεί νοµιµοποίηση από τις καταγγελίες της.

∆ιότι δεν µπορείς να καταγγέλλεις «τη βία της εξουσίας» και την ίδια στιγµή να προσπερνάς «τη βία των κουκουλοφόρων» στις πλατείες, στους δρόµους, στα σχολεία, στις γειτονιές, στα πανεπιστήµια. Ακόµη περισσότερο όταν οι ίδιοι σε επιλέγουν ως στόχο – σε απευθείας τηλεοπτική µετάδοση…


ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ