Παρά τις τρυφερές, ανθρώπινες στιγμές της, η ταινία περιπλάνησης «Magic hour» του Κώστα Καπάκα που προβλήθηκε το Σάββατο 5 Νοεμβρίου στο πλαίσιο του ελληνικού τμήματος, πέφτει θύμα της καλοπροαίρετης αφέλειάς της που στόχο έχει τον σχολιασμό κακώς κειμένων της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας.

Στο φιλμ ένας απολυμένος υπάλληλος (Τάσος Αντωνίου) που έχει επίσης απατηθεί από τη γυναίκα του πιάνει φιλίες με ένα απίστευτο λαμόγιο που εκτός από νεκροθάφτης και ιδιοκτήτης ξενοδοχείου, έχει επίσης υπάρξει σκηνοθέτης και κτηματομεσίτης (Ρένος Χαραλαμπίδης).

Μέσα στη νεκροφόρα του δεύτερου, το ντουέτο αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι στην ελληνική επαρχία, ένα ταξίδι που μετατρέπεται σε συρραφή αστείων καταστάσεων με πρωταγωνιστές πρόσωπα της ελληνικής πραγματικότητας: ένας αλλοδαπός που διευθύνει καντίνα με «βρώμικα» αλλά δουλεύει σε βενζινάδικο (ο μόνος άνθρωπος στην ταινία που πραγματικά εργάζεται), ο γκαραζιέρης εργοδότης του που φέρεται με τον χειρότερο τρόπο στον υπάλληλό του, ένας ρατσιστής φορτηγατζής κ.ο.κ.

Ο Καπάκας γύρισε την ταινία με χαμηλότατο προϋπολογισμό αλλά με κέφι και αγάπη. Κάποια «εσωτερικά ανέκδοτα» για τον τρόπο λειτουργίας του ελληνικού κινηματογράφου θα μπορούσαν να είναι λιγότερα αλλά εν τέλει το φιλμ παρακολουθείται ευχάριστα.

Ο «Σούπερ Δημήτριος» του Γιώργου Παπαϊωάννου είναι ακόμη ένα δείγμα «αντάρτικου σινεμά» – μια παρεΐστικη ταινία μηδενικού κόστους που όμως από την αρχή μέχρι το τέλος της προσπαθεί να παραμείνει συνεπής σε αυτό που είναι και σίγουρα δεν κοροϊδεύει κανέναν: ο Σούπερ Δημήτριος είναι ο …Σούπερμαν της Θεσσαλονίκης, ένας δημοσιογράφος που μεταμορφώνεται σε ιπτάμενο προστάτη της πόλης φορώντας μια απίστευτα κιτς κιτρινο-μπλε-μοβ στολή.

Ο Παπαϊωάννου κάνει σύντομες αναφορές σε ταινίες που αγαπά (επιστημονικές φαντασίας όπως ο «Σούπερμαν» και ο «Πόλεμος των Αστρων», γουέστερν όπως ο «Καλός, ο κακός και ο άσχημος») και το αποτέλεσμα είναι ένας αδιανόητος χαβαλές με χάιλαϊτ τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης «μεταμορφωμένο» σε τεράστιο κύπελλο φραπέ με καλαμάκι!

Αλεξάντερ Πέιν: Θέλω να γυρίσω μια ταινία στην Ελλάδα
Ο 50χρονος αμερικανός σκηνοθέτης που γεννήθηκε στην Ομάχα αλλά κατάγεται από το Αίγιο και την Καλαμάτα, θέλει να έρθει κοντά στην ελληνική γλώσσα.

Μιλώντας το μεσημέρι του Σαββάτου στους δημοσιογράφους στην Αποθήκη Γ του Λιμανιού Θεσσαλονίκης, ο ελληνικής καταγωγής αμερικανός σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν παραδέχθηκε την ανάγκη του να γυρίσει μια ταινία στην γη των προγόνων του:

«Να γυρίσω μια ταινία στην Ελλάδα… Είναι κάτι που με βασανίζει καιρό. Επί τρία χρόνια δούλευα πάνω στο σενάριο μιας άλλης ταινίας, την οποία προφανώς δεν έχω κάνει ακόμα. Οταν όμως είδα ότι δεν μπορούσα να βρω χρηματοδότηση, αποφάσισα να κάνω τους «Απόγονους«».

Ο Πέιν που μίλησε έχοντας στο πλευρό του τον επίσης ελληνικής καταγωγής διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ (συνεργάτες στο «Πλαγίως» αλλά και στους «Απογόνους» που άνοιξαν το βράδι της Παρασκευής 4 Νοεμβρίου το φεστιβάλ) είπε ότι θα τον ενδιέφερε να γυρίσει μια ταινία στην Ελλάδα διότι αυτό θα τον έφερνε ακόμα πιο κοντά στην ελληνική γλώσσα, την οποία δεν γνωρίζει όσο καλά θα ήθελε.

Αναφερόμενος στις διαφορές ανάμεσα στον ανθρωποκεντρικό κινηματογράφο και το σινεμά της βιομηχανίας των στούντιο, ο Αλεξάντερ Πέιν δήλωσε ότι αισθάνεται τυχερός που μπορεί και κάνει το σινεμά που θέλει αλλά καταλαβαίνει παράλληλα πόσο σπάνιο είναι αυτό βλέποντας πλέον όλο και λιγότερους αμερικανούς σκηνοθέτες να το επιχειρούν.
«Μέρος του μυστικού μου για να τα καταφέρνω είναι να κρατώ το κόστος όσο πιο χαμηλά γίνεται, προκειμένου να συνεχίσω να το κάνω».
Η επόμενη πάντως ταινία του Πέιν, με διευθυντή φωτογραφίας και πάλι τον Παπαμιχαήλ, θα αρχίσει να γυρίζεται τον ερχόμενο Μάιο.

«Πρόκειται για μία μικρή κωμωδία, η οποία θα είναι ασπρόμαυρη και αυτό είναι κάτι που το ήθελα εδώ και καιρό» είπε ο Πέιν. «Θα γυριστεί ψηφιακά, έτσι ώστε να μας δώσει ευκαιρία να το δούμε ασπρόμαυρο. Βέβαια, θα υπάρξει και μία έγχρωμη εκδοχή που προορίζεται για την τηλεόραση, αλλά ποιος νοιάζεται