Στις αρχές Δεκεμβρίου του 1948 η Νέα Υόρκη είχε ήδη αρχίσει να περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του χριστουγεννιάτικου πνεύματος.
Μόνο παράταιρη ή εκτός του αισθήματος της συλλογικής – ενίοτε με μια ιδέα καταναγκασμού – χαράς δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί η απόφαση της Eλενορ Λάμπερτ, ή αλλιώς της γυναίκας που μεταξύ άλλων ίδρυσε την Εβδομάδα Μόδας της πόλης και επινόησε την περίφημη σήμερα International Best Dressed List– την έχει φιλοξενήσει επί σειρά ετών το περιοδικό «Vanity Fair» –, να διοργανώσει ένα πάρτι για τη νεοϋορκέζικη κοινωνική ελίτ στο ξενοδοχείο Waldorf Astoria.
Δεν επρόκειτο για μια ακόμα λαοσύναξη της σειράς, από εκείνες στις οποίες τα στίφη των επιδραστικών της εποχής έσπευδαν να καπαρώσουν το RSVP, για να περιφέρουν την κοσμικότητα και να ακονίσουν τη φιλαυτία τους. Αλλά διαφημιζόταν – και τελικά έμελλε να καθιερωθεί – ως «Το Πάρτι της Χρονιάς».
Η Ζιζέλ στο γκαλά-αφιέρωμα στα έργα και τις ημέρες του Καρλ Λάγκερφερλντ το 2023.
Η Λάμπερτ, σάρκα από τη σάρκα του Ινστιτούτου Κοστουμιών, το οποίο ήδη από το 1946 λειτουργούσε ως τμήμα του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης της Νέας Υόρκης, αλλά ακόμα αυτόνομα και ανεξάρτητα από το Met, είχε την ιδέα ενός ετήσιου φιλανθρωπικού δείπνου, τα έσοδα από το οποίο θα ενίσχυαν τους σκοπούς του νεoφώτιστου τότε οργανισμού. Βεβαίως τα πράγματα ήταν παρασάγγας διαφορετικά από το σήμερα.
Η περσινή ερμηνεία της Ζεντάγια στη θεματική «Sleeping Beauties: Reawakening Fashion» του γκαλά.Μια πρόσκληση για το πρώτο Met Gala της ιστορίας κόστιζε μόλις 50 δολάρια.
Η σύγκριση με το παρόν είναι ξεκάθαρα άνιση, ειδικά αν έχει κανείς στον νου του πως το 2021 ο Λιούις Χάμιλτον, ο οποίος εφέτος προκρίθηκε ως οικοδεσπότης της διοργάνωσης – μαζί με τον Φαρέλ Γουίλιαμς, τον Κόλμαν Ντομίνγκο, τον A$AP Rocky και τον Λεμπρόν Τζέιμς σε τιμητική θέση –, είχε δαπανήσει 200.000-300.000 δολάρια από το ουρανομήκες βιος του για ένα τραπέζι στα άδυτα του Metropolitan Museum of Art, όπου από τη δεκαετία τού ’70 πραγματοποιείται το γκαλά.
Από την Βρίλαντ στην Γουίντουρ
Στα χρόνια της Ελενορ Λάμπερτ το Met Gala ήταν ένα μάλλον περίκλειστο κοσμικό γεγονός που απευθυνόταν και αφορούσε μια συγκεκριμένη ομάδα πληθυσμού – εκείνη που ήθελε να διασκεδάζει μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και είχε τη δυνατότητα να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να συνδράμει οικονομικά το Ινστιτούτο Κοστουμιών.
Ο Τζάρεντ Λίτο με ιδανικό στιλιστικό αξεσουάρ ένα ομοίωμα του κεφαλιού του.
Τη σημερινή μορφή του event με την οικουμενική ακτινοβολία και τη μαζική απήχηση ξεκίνησε να τη δίνει η – εκ του αποτελέσματος – διορατική ματιά της Νταϊάνα Βρίλαντ (1903-1989). Η εμβληματική δημοσιογράφος μόδας και επί σειρά ετών επικεφαλής της αμερικανικής έκδοσης της «Vogue» ανέλαβε χρέη συμβούλου του οργανισμού το 1972, κάνοντας εμφατική αλλαγή πλεύσης προς την εξωστρέφεια.
Ξαφνικά οι διοργανώσεις του Met Gala, το οποίο πλέον πραγματοποιούνταν σε jour fixe, ήτοι την πρώτη Δευτέρα κάθε Μαΐου, άρχισαν να πολιορκούνται από διασημότητες.
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, η Μπιάνα Τζάγκερ, η Νταϊάνα Ρος, η Λάιζα Μινέλι, η Μπάρμπρα Στράιζαντ, η Σερ και αργότερα η Μαντόνα έγιναν με την παρουσία τους στο κόκκινο χαλί φορείς του μηνύματος πως το Met Gala ήταν κάτι περισσότερο από απλώς μια φιλανθρωπική εκδήλωση μαρκαρισμένη στο καλεντάρι των παροικούντων τη βιομηχανία της μόδας.
Η Αννα Γουίντουρ φέτος συμπληρώνει μια τριακονταετία στο γενικό πρόσταγμα του πιο φωτογενούς γεγονότος της παγκόσμιας μόδας.
Βεβαίως, για τις διαστάσεις γεγονότος που το Met Gala έχει λάβει σήμερα και για τις μιντιακές τιμές που απολαμβάνει δεν ευθύνεται άλλη από την 75χρονη σήμερα Αννα Γουίντουρ.
Η πολύπειρη Chief Content Officer του εκδοτικού ομίλου Condé Nast, η οποία εφέτος συμπληρώνει μία τριακονταετία στο τιμόνι της διοργάνωσης, ανέλαβε έναν σκονισμένο θεσμό με ιστορία (και κούραση) μισού αιώνα και κατάφερε να τον κάνει όχι απλώς επίκαιρο, αλλά να τον εξελίξει στο πιο σημαντικό ετήσιο γεγονός για την παγκόσμια βιομηχανία της μόδας.
Επί των ημερών της Γουίντουρ ανέβηκε ο πήχης της αίγλης του γκαλά και από κοντά και οι τιμές των προσκλήσεων, οι οποίες εφέτος αγγίζουν τα 75.000 δολάρια κατ’ άτομο. Η πανίσχυρη βρετανοαμερικανίδα executive κατάφερε να κάνει το Met Gala γη της επαγγελίας για κάθε celebrity που σέβεται τη διασημότητά του και – κυρίως – viral για όλον τον υπόλοιπο κόσμο που το παρακολουθεί για να εμπνευστεί ή να το κρίνει – ή, ακόμα καλύτερα, και τα δύο μαζί.
Η Κάρα Ντελεβίν στο περσινό κόκκινο χαλί.
Και μάλιστα αναλαμβάνοντας ενίοτε ακόμα και αποφάσεις και πρωτοβουλίες που κρίθηκαν αμφιλεγόμενες αλλά τελικά απέδωσαν καρπούς.
Παρότι, για παράδειγμα, έως το 2019 η πόρτα της κοσμικής λαοσύναξης παρέμενε ερμητικά κλειστή για τη νέα καθεστηκυία τάξη, εκείνη των influencers και των λοιπών υβριδικών επαγγελματιών των κοινωνικών δικτύων, η Γουίντουρ επέλεξε να κάνει ανακωχή μαζί τους. Και μάλιστα να τους μπάσει όχι από κάποια κερκόπορτα αλλά από το κόκκινο χαλί, που καλύπτει αρκετά μέτρα της 5ης Λεωφόρου, και βέβαια του κλιμακοστασίου του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης.
Το 2022 ο Ιλον Μασκ ήταν πια αρκετά επιδραστικός και άλλο τόσο φωτογενής για να διαβεί το κόκκινο χαλί του Met Gala.
Εκτοτε η φωτογένεια και το – κατά κύριο λόγο – σκανδαλοθηρικό ενδιαφέρον ανέβηκε σε δυσθεώρητο ύψος.
Φτάνει να θυμηθούμε μόλις δύο από τις εμφανίσεις της Κιμ Καρντάσιαν και την αναπαραγωγή τους από τον διεθνή Τύπο επί ημέρες, αν όχι εβδομάδες: εκείνη το 2022 με το θρυλικό «naked dress» που ο Jean Louis είχε δημιουργήσει το 1962 για τη Μέριλιν Μονρόε και το οποίο υπέστη μια σκανδαλώδη μεταποίηση για να χωρέσει την πληθωρική το δέμας δισεκατομμυριούχο της οικογένειας Καρντάσιαν ή αυτήν από το 2019, όταν η Κιμ σχεδόν ασφυκτιούσε ελεύθερη-πολιορκημένη στην τουαλέτα από latex με την υπογραφή του Τιερί Μιγκλέρ.
Το 2019 η Κιμ Καρντάσιαν έδωσε αγώνα για να χωρέσει στη δημιουργία του Τιερί Μιγκλέρ.
Πολλή μόδα, περισσότερο θέαμα
Παρά τα παρατράγουδα και την εύλογη κακή ή ακόμα και χολερική κριτική, ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι τέτοιες larger than life εμφανίσεις καταφέρνουν να μαγνητίσουν και να εγκλωβίσουν την προσοχή του κοινού σε έναν κόσμο που βάλλεται καθημερινά από απειράριθμα οπτικά ερεθίσματα και όπου όλοι επαιτούν για λίγη προσοχή;
Ο Πέντρο Πασκάλ με στολή εργασίας δια χειρός Valentino.
Ποιος θα θυμόταν, για παράδειγμα, το γκαλά του 2018 με θέμα «Heavenly Bodies: Fashion and The Catholic Imagination», χωρίς την Ριάνα ντυμένη ως θηλυκό Πάπα ή τη διοργάνωση του 2016 με τίτλο «Manus x Machina: Fashion In An Age Of Technology», δίχως την Μαντόνα, η οποία αποφάσισε να αποκαλύψει τα οπίσθιά της, κάνοντας, όπως επισήμανε, πολιτική δήλωση-διαμαρτυρία;
Πολύ πριν ο Τραμπ φορέσει τα παπικά άμφια με τη βοήθεια της ΑΙ η Ριάνα είχε ενσαρκώσει τον ιδανικό θηλυκό Πάπα στο κατώφλι του Met Gala.
Ή ποιος μπορεί να λησμονήσει τον ηθοποιό Τζάρεντ Λίτο στο γκαλά του 2019 να σουλατσάρει στο κόκκινο χαλί με «φονικό» αξεσουάρ – εν προκειμένω ένα ομοίωμα του κεφαλιού του – ή τον Μπίλι Πόρτερ, ο οποίος την ίδια χρονιά μπήκε στο πετσί του ρόλου του θεού Ηλιου και πραγματοποίησε είσοδο «κλινήρης», σε ανάκλιντρο που περιέφερε η χρυσοντυμένη κουστωδία του, φορώντας φτερά μήκους 180 εκατοστών;
Ο Μπίλι Πόρτερ δίνοντας νέο νόημα στην έννοια της υπερβολής το 2019.
Ναι, μπορεί το Met Gala να ξεκίνησε και στον πυρήνα του να παραμένει ένα φιλανθρωπικό event άμεσα συνδεδεμένο με τη στήριξη και την ανάπτυξη του Costume Institute, όμως πλέον έχει γίνει συνώνυμο με το θέαμα. Ειδικά τις χρονιές που η θεματική του επιδέχεται πολλαπλές και ευφάνταστες ερμηνείες από τους σχεδιαστές μόδας.
Το θρυλικό naked dress της Μέριλιν Μονρόε που μεταποιήθηκε – σκανδαλωδώς- για να έρθει κουτί στην Κιμ Καρντάσιαν το 2022.
Φέτος η D-Day για τους όπου γης λάτρεις του styling και της haute couture (ή απλώς αναπολογητικούς celebrity-watchers), έχει οριστεί για την Δευτέρα, 5 Μαΐου, ενώ η θεματική – πάντα συνδεδεμένη με την έκθεση που θα φιλοξενείται στο Costume Institute από τις 10 Μαΐου έως τα τέλη Οκτωβρίου – έχει κωδικοποιηθεί στον τίτλο «Tailored for You». Με άλλα λόγια, όσοι έχουν λάβει προσκλητήριο για το εφετινό Met Gala οφείλουν να αντλήσουν έμπνευση και να βρουν αναφορές στον τρόπο που το ένδυμα διαμόρφωσε την ταυτότητα των μαύρων ανδρών της Αμερικής.
Υπάρχει Met Gala χωρίς την Lady Gaga; Ρητορικό.
Οσο για τους προσκεκλημένους της εφετινής διοργάνωσης; Κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά, αφού η σιδηρά κυρία των εντύπων Αννα Γουίντουρ και η ομάδα της, που έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην επιλογή, κρατούν την εν λόγω λίστα μακριά από αδιάκριτα βλέμματα και σε απόσταση ασφαλείας από μιντιακές διαρροές.
Ο Τζεφ Μπέζος και η Λορίν Σάντσεθ στο περσινό ντεμπούτο τους στη μητέρα των κόκκινων χαλιών.
Εκείνο που μπορεί να θεωρείται βέβαιο είναι πως η ίδια έχει προ πολλού μετρήσει το μπόι – εντάξει, την επιδραστικότητα – των περίπου 750 ατόμων που χρειάζονται για να γεμίσουν οι ροτόντες του Metropolitan Museum of Art και έχει πιθανότατα καταλήξει σε έναν αλγόριθμο που θα διατηρήσει για μία ακόμα χρονιά την ιδανική ποσόστωση μόδας και freak show.
Πάντως, ως ιδανικές εφετινές νεοφώτιστες (λέγε τις και debutantes) στο κόκκινο χαλί του Met Gala προβάλλουν η αμερικανίδα τραγουδίστρια Τσάπελ Ρόουν – ήταν δίκαιο και πιθανότατα θα γίνει πράξη – και η αγγλίδα συνάδελφός της Charli XCX. Σαν να λέμε, τόπο στα νιάτα.
