Με το βλέμμα στραμμένο στη δύναμη του γέλιου και την πρόκληση της ευθύνης, η ταλαντούχα Ελίζα Σκολίδη, που έχει ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις στην τηλεόραση, δοκιμάζει για πρώτη φορά τα όριά της με έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στο «ΗΟΤΕΛ ΕΛVIRA», που κάνει πρεμιέρα αύριο Δευτέρα στο MEGA.
Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον και σας ώθησε να πείτε το «ναι» στo «ΗΟΤΕΛ ΕΛVIRA»;
«Η ίδια η κωμωδία. Αυτή η δοκιμασία να συμμετάσχεις σε μια διαδικασία από την οποία προκύπτει γέλιο, δηλαδή η χαρά».
Πώς προσεγγίζετε την ηρωίδα σας;
«Η ηρωίδα μου έχει αρκετά δικά μου στοιχεία. Είναι πολύ επίμονη, σχολιάζει με χιούμορ τις πιο τραγικές καταστάσεις, αγαπάει πολύ τους ανθρώπους της και θα έκανε τα πάντα για αυτούς. Την προσέγγισα με φρεσκάδα, αναρωτήθηκα πώς θα ήθελα εγώ να είναι η Ελβίρα και όχι πώς θα έμοιαζε η Ελβίρα αν την υποδύονταν αυθεντίες κωμικοί».
Πρώτη φορά πρωταγωνίστρια. Τι σας ενθουσιάζει περισσότερο και τι σας προκαλεί ίσως λίγο άγχος;
«Το να φέρεις τη μεγαλύτερη ευθύνη του όγκου της ιστορίας είναι πράγματι κάτι πολύ μεγάλο. Το αστείο είναι ότι ένιωσα πως μου ταιριάζει αυτός ο όγκος, η μεγάλη ευθύνη, δεν αντιμετώπισα χάος, αντίθετα με εξίταρε πολύ. Φυσικά, δεν είναι όλα ρόδινα όταν λες “ναι” σε κάτι τόσο μεγάλο. Τα ωράρια ήταν τρελά, κυρίως ξημερώματα, συν οι αποστάσεις και η οδήγηση, συν η παράσταση που είχα κάθε µέρα µετά το δεκάωρο γύρισµα. Επειδή παράλληλα έχεις και µια προσωπική ζωή, έρχεσαι πολλές φορές στα όριά σου. Αλλά θα το ξαναέκανα µε κλειστά µάτια, γνωρίζοντας πια και πώς να µε φροντίσω καλύτερα».
Οι κωμωδίες ανακάμπτουν στην τηλεόραση. Πιστεύετε ότι έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη το γέλιο σήμερα;
«Εγώ μεγάλωσα με την ανάμνηση του “Στο παρά πέντε”. Περιμέναμε, παιδιά και γονείς, να πάει Δευτέρα να δούμε νέο επεισόδιο, όπως και άλλες σειρές που με σημάδεψαν, αλλά καμία τόσο όσο εκείνες προ εικοσαετίας. Νομίζω έχουμε ανάγκη πιο πολύ από ποτέ το χιούμορ στη ζωή και αν αυτό είναι καλογραμμένο, μπορεί να κρατήσει συντροφιά στον κόσμο τα βράδια και να τον φέρει κοντά με την οικογένειά του ή να απαλύνει τη μοναξιά του – τι καλύτερο;».
Τι ρόλο παίζει το χιούμορ στη ζωή σας;
«Για εμένα το χιούμορ είναι η σωσίβια λέμβος. Δεν το βρίσκω πάντα. Ειδικά τις στιγμές που δεν το βρίσκω σε εμένα το αναζητώ αλλού. Φυσικά με αυτό το κριτήριο διαλέγω και την παρέα μου. Με μία παράκληση, βέβαια, να μην κάνουμε πλάκα εκεί που πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά. Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες, ούτε το χιούμορ πανάκεια».
Λένε ότι η τηλεόραση μας διασκεδάζει ενώ το θέατρο μας προβληματίζει. Το ενστερνίζεστε αυτό;
«Η τηλεόραση είναι ένα πράγμα, το θέατρο είναι ένα δεύτερο και το σινεμά ένα τρίτο. Ολα έχουν τη χάρη τους. Αν θες να προβληµατιστείς, θα προβληµατιστείς µε όποιο από τα τρία κι αν βλέπεις. Αυτό που σίγουρα διαφοροποιεί την τηλεόραση είναι η ταχύτητα µε την οποία γίνονται τα πράγµατα. Πάντως η πράξη τού “σηκώνοµαι από τον καναπέ µου, πληρώνω ένα αντίτιμο για να πάω σε μία αίθουσα όπου είναι κάποιοι άνθρωποι και περιμένουν να μου πουν μια ιστορία” δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα. Πόσο μάλλον αν αυτή η ιστορία ειπωθεί τόσο ωραία που θα με κάνει να γυρίσω σπίτι λίγο αλλιώτικος – κουβαλώντας μια παραπάνω σκέψη για τη ζωή – ή ένα παραπάνω συναίσθημα. Μπορεί να γέλασα με την καρδιά μου. Μπορεί να λυτρώθηκα για λίγο για κάτι που με πονάει και δεν μπορώ να εκφράσω. Το θέατρο είναι ένα είδος συνάντησης και, όπως και να το κάνουμε, κάθε συνάντηση σε μετακινεί από λίγο έως πολύ».
Στο Θέατρο Μπέλλος ανεβάζετε ξανά την παράσταση «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα». Τι σημαίνει για εσάς σήμερα «πρόοδος»;
«Η πρόοδος για εμένα είναι κάτι τελείως ιδανικό. Οι άνθρωποι θέλουν συχνά να μένουν στάσιμοι και να βολεύονται. Εμένα μου αρέσει πολύ να μου τραβάω το χαλί κάτω από τα πόδια και να ξεκουνιέμαι διαρκώς. Είτε με διαβάσματα, είτε με ψυχοθεραπεία, είτε με πιο αληθινές σχέσεις. Αλλά όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω αυτό που λέει ο Καζαντζάκης όλο και πιο πολύ: “Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε”. Οντως είναι μια αστραπή, οπότε ας κάνει ο καθένας στη ζωή του όπως νιώθει, γιατί είναι πολλά τα τραύματα και στην εποχή μας η ανασφάλεια κυριαρχεί σε όλους τους τομείς. Οποιος θέλει να προοδεύσει ας προοδεύσει. Μόνο πόλεμος μη γίνεται».
Συμμετέχετε επίσης στην παράσταση «Απόψε κανείς δεν πεθαίνει» στο ίδιο θέατρο, όπου ξετυλίγεται ένα πολυφωνικό μωσαϊκό σύγχρονων ιστοριών μέσα από τις έννοιες του σεξ, της βίας, της εξουσίας, της πίστης και της αγάπης. Τι θα θέλατε να κρατήσει ο κόσμος από αυτή την εμπειρία;
«Η νέα μας δουλειά ως ομάδα “The Young Quill” εφέτος στο Θέατρο Μπέλλος είναι ένα απόλυτο πείραμα! Μαζευτήκαμε έξι ηθοποιοί, μία σκηνοθέτις και δύο συγγραφείς και μέσα από αυτοσχεδιασμούς φτιάξαμε ένα κείμενο από το μηδέν που διασχίζει όλες αυτές τις σημαντικές έννοιες της ζωής. Δεν ξέρω τι θα ήθελα να κρατήσει ο κόσμος από αυτή την εμπειρία, γιατί ο καθένας λαμβάνει τα δεδομένα μιας παράστασης με εντελώς προσωπικό φίλτρο. Αν κάτι νιώθω πως είναι αντικειμενικό, είναι η απεριόριστη δουλειά που έχουμε ρίξει και ρίχνουμε, όπως και ότι τελικά το έργο που φτιάχνουμε έχει μέσα πινελιές από δικά μας βιώματα. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό γιατί πρώτη φορά λέμε λόγια που βγήκαν στη διαδικασία γραφής μέσα από το δικό μας στόμα και δεν μαθαίνουμε απ’ έξω λόγια άλλου. Αυτό, όσο να πεις, κοστίζει. Δεν είναι πάντα εύκολο να ανοιχτείς ντε και καλά επειδή είσαι καλλιτέχνης. Εφέτος θα είναι όλα λίγο πιο προσωπικά και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό».
Τι σημαίνει για εσάς να συμμετέχετε σε μια παράσταση αυτοσχεδιασμού; Πώς προσεγγίζετε τη διαδικασία της συλλογικής δημιουργίας;
«Η συλλογική δημιουργία είναι ένα πολύ ισχυρό όπλο για να αντιμετωπίζω τη ζωή με θάρρος. Εχει μια γοητεία να είσαι μόνος σπίτι και να γράφεις ή να περπατάς και να οραματίζεσαι μια καλλιτεχνική ιδέα, αλλά σαν τη στιγμή που όλα αυτά γίνονται πράξη από τα χέρια των πολλών δεν υπάρχει άλλη. Ενέχει μεγάλη δύναμη η πράξη των πολλών, είτε είναι πράξη καλλιτεχνική, είτε πράξη πολιτική, στους δρόμους, με πανό και με ντουντούκες. Η συλλογική δημιουργία θα σώσει τον κόσμο. Ο,τι έμεινε για να σωθεί δηλαδή».
Πώς ισορροπείτε ανάμεσα σε επαγγελματική και προσωπική ζωή;
«Δεν ισορροπώ! (γελάει) Παλεύω. Πάντα χάνει η μία ή η άλλη. Αλλά τελικά δεν ξέρω και αν υπάρχει ισορροπία πουθενά. Διαλέγεις κάθε μέρα πού θέλεις να δώσεις βάση και όπου σε πάει».
Τελικά, τι σας κάνει να νιώθετε ότι η δουλειά του ηθοποιού έχει πραγματικό νόημα;
«Η δουλειά αυτή είναι ένα δώρο για εμένα, γιατί ερευνά τον άνθρωπο και τις συμπεριφορές του. Μέσα από την έρευνα εγώ καταφέρνω να καταλάβω ανθρώπινες συμπεριφορές που κανονικά δεν θα ανεχόμουν και έτσι μου διευκολύνει τη ζωή, κατανοώ όλο και πιο πολύ τους άλλους και μέσα από τη θεατρική διαδικασία τελικά στη ζωή μου κάποιους τους δικαιώνω, κάποιους τους συγχωρώ και κάποιους συνεχίζω να τους σιχαίνομαι. Ετσι προχωράω».
INFO
HOTEΛ ΕΛVIRA: Πρεµιέρα αύριο Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου, και κάθε Δευτέρα µε Πέµπτη στις 21.00, στο MEGA.
