Προσφάτως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έδωσε εντολή για τον αποχαρακτηρισμό και τη δημοσίευση όλων των κρατικών εγγράφων που σχετίζονται με την Αμέλια Eρχαρτ, με την τελευταία πτήση της και με οποιοδήποτε άλλο στοιχείο υπάρχει για εκείνη.
Διάφοροι ερευνητές και ιστορικοί εξέφρασαν την αισιόδοξη πεποίθηση ότι ενδέχεται να αποκαλυφθούν έγγραφα που θα ρίξουν νέο φως στο μυστήριο της εξαφάνισης της πρωτοπόρου πιλότου. Η κουβέντα γύρω από το όνομά της αναζωπυρώθηκε, και μαζί της έφερε στο προσκήνιο και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.
Μυστηριώδεις εξαφανίσεις ανθρώπων που δεν βρέθηκαν ποτέ και που στο πέρασμα του χρόνου απέκτησαν σχεδόν μυθικές διαστάσεις.
Από εξερευνητές που άφησαν πίσω τους μονάχα «θραύσματα» ημερολογίων μέχρι πολιτικούς που χάθηκαν σε αφιλόξενες θάλασσες, για να τροφοδοτήσουν θεωρίες συνωμοσίας και λαϊκές δοξασίες, να εμπνεύσουν συγγραφείς, σεναριογράφους και σκηνοθέτες και να σχηματίσουν ένα παζλ ανεξιχνίαστων εξαφανίσεων που σαγηνεύει το κοινό με τον ίδιο τρόπο που το τρομάζει.
Αμέλια Eρχαρτ (και Φρεντ Νούναν)
Υπήρξε μία από τις πιο χαρισματικές και τολμηρές μορφές του 20ού αιώνα, σύμβολο γυναικείας χειραφέτησης και πρωτοπορίας στον χώρο της αεροπορίας. Η ζωή της Αμέλια Eρχαρτ συνδέθηκε άρρηκτα με την ιδέα της υπέρβασης των ορίων, ενώ η μυστηριώδης εξαφάνισή της την κατέστησε θρύλο. Γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1897 στο Aτσισον του Κάνσας. Από μικρή έδειξε αγάπη για τα μηχανήματα και την περιπέτεια. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε ως εθελόντρια νοσοκόμα.
Το 1920 αποφάσισε ότι θα γίνει πιλότος. Μαθήτευσε δίπλα στην πρωτοπόρο αεροπόρο Ανίτα «Νέτα» Σνουκ Σάουθερν και το 1921 απέκτησε το πρώτο της αεροπλάνο, ένα κίτρινο μονοκινητήριο Kinner Airster, το οποίο ονόμασε «The Canary».
Το 1928, η Eρχαρτ έγινε η πρώτη γυναίκα που διέσχισε τον Ατλαντικό ως μέλος πληρώματος. Αν και δεν ήταν η ίδια χειριστής, το κατόρθωμα την έκανε διάσημη διεθνώς. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1932, επανέλαβε το ταξίδι μόνη της, γράφοντας ιστορία ως η πρώτη γυναίκα που πραγματοποίησε σόλο πτήση πάνω από τον Ατλαντικό.
Eκτοτε ακολούθησαν και άλλα σημαντικά ρεκόρ. Το 1937 αποφάσισε να επιχειρήσει το πιο φιλόδοξο ταξίδι της ζωής της: μια πτήση γύρω από τον κόσμο, ακολουθώντας σχεδόν τον ισημερινό. Μαζί με τον Φρεντ Νούναν, επιβιβάστηκαν στο Lockheed Model 10 Electra.
Στις 2 Ιουλίου 1937, στο τμήμα της διαδρομής ανάμεσα στο δυτικό τμήμα της Νέας Γουινέας και της μικροσκοπικής νήσου Χάουλαντ στον Ειρηνικό, το αεροσκάφος εξαφανίστηκε χωρίς ποτέ να εντοπιστεί. Η τελευταία επαφή μέσω ασυρμάτου ήταν ασαφής και προβληματική.
Παρά τις μαζικές έρευνες του αμερικανικού Ναυτικού, κανένα ίχνος δεν βρέθηκε. Η εξαφάνισή τους τροφοδότησε πολλές θεωρίες: ότι το αεροπλάνο κατέπεσε στη θάλασσα, ότι κατευθύνθηκε κατά λάθος προς τη Νήσο Γκάρντνερ (σημερινή Νικουμαρόρο), όπου η ίδια και ο Νούναν ίσως επέζησαν προσωρινά, ακόμα και ότι συνελήφθησαν από ιάπωνες στρατιώτες σε κάποιο νησί του Ειρηνικού.
Παρότι οι νεότερες έρευνες στράφηκαν κυρίως στα Phoenix Islands (αποκαλούμενα και Rawaki), με την ελπίδα να συνδέονται με την Eρχαρτ, το μυστήριο παραμένει.
Σε μερικές ημέρες θα ξεκινήσει άλλη μία αποστολή, αυτή τη φορά του Archaeological Legacy Institute του Ορεγκον με τη συμμετοχή του Πανεπιστημίου Περντιού (στο οποίο είχε εργαστεί η Ερχαρτ), με στόχο να εντοπιστούν και να ανασυρθούν πιθανά ίχνη του αεροπλάνου της σε λιμνοθάλασσα της Νικουμαρόρο (τμήματος των Phoenix Islands).
Πέρσιβαλ Χάρισον Φόσετ
Θρυλική μορφή της εξερεύνησης, ο Πέρσιβαλ Χάρισον Φόσετ πλήρωσε, ως φαίνεται, με τη ζωή του την αγάπη του για τις μυστηριώδεις, χαμένες στα βάθη της ζούγκλας της Νοτίου Αμερικής, πόλεις.
Γεννημένος το 1867 στο Τορκί της Αγγλίας από οικογένεια ερευνητών, ο Φόσετ έκανε καλές σπουδές, για να αφήσει όμως πίσω την ασφάλεια και τη σταθερότητα της αστικής ζωής και να ριχτεί στην περιπέτεια: Από το 1906 ανέλαβε επτά μεγάλες αποστολές μεταξύ Βραζιλίας, Βολιβίας και Περού.
Χαρτογράφησε ποτάμια, αναζήτησε αινιγματικά ζώα και ήρθε σε επαφή με τοπικές φυλές με τις οποίες ανέπτυξε ιδιαίτερη σχέση. Ανθρωπος ονειροπόλος, πίστευε στην ύπαρξη μιας πανάρχαιας πόλης μέσα στη ζούγκλα την οποία ονόμασε «Ζ».
Το 1924, σε ηλικία 57 ετών, μαζί με τον γιο του και τον φίλο του γιου του Ράλι Ρίμελ, διείσδυσε στη ζούγκλα της Βραζιλίας για να βρει τη «Ζ». Eκτοτε, συγκεκριμένα από τα τέλη Μαΐου του 1925, οι τρεις άνδρες εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν πίσω τους ίχνη.
Πιθανολογείται πως τους σκότωσαν οι ντόπιοι Καλαπάλο, φυλή ιθαγενών της Βραζιλίας, ή πως αρρώστησαν και πέθαναν και οι Καλαπάλο τους έθαψαν σύμφωνα με τις τελετουργίες τους. Το 1927 βρέθηκε στην κατοχή αυτοχθόνων μεταλλική ταυτότητα που πιθανολογείται πως ανήκε στον εξαφανισμένο άνδρα.
Μάικλ Ροκφέλερ
Γιος του πολιτικού Νέλσον Ροκφέλερ και μέλος μιας από τις πιο ισχυρές οικονομικά και πολιτικά οικογένειες των ΗΠΑ, ο Μάικλ Ροκφέλερ γεννήθηκε το 1938 στο Μπαρ Χάρμπορ του Μέιν. Μεγάλωσε σε περιβάλλον εύρωστο και προνομιούχο.
Σπούδασε στο Χάρβαρντ κοινωνικές επιστήμες και πολιτισμική ανθρωπολογία, δείχνοντας από τα νεανικά του χρόνια ενδιαφέρον για τους εξωτικούς πολιτισμούς. Τον γοήτευαν ιδιαιτέρως οι αυτόχθονες της Ωκεανίας, έτσι το 1961 βρέθηκε στην Ολλανδική Νέα Γουινέα (σημερινή Δυτική Νέα Γουινέα), για να μελετήσει τους Ασματ, φυλή γνωστή για την έφεση στην ξυλογλυπτική τέχνη αλλά και για την πολεμοχαρή ιδιοσυγκρασία της.
Στις 17 Νοεμβρίου 1961, η μικρή βάρκα στην οποία επέβαινε μαζί με έναν ολλανδό ανθρωπολόγο και δύο Παπούα συνοδούς τους, ανατράπηκε ανοιχτά της ακτής της Νέας Γουινέας. Ο Μάικλ αποφάσισε να επιχειρήσει μόνος του να κολυμπήσει περίπου 16 χιλιόμετρα μέχρι την ακτή, χρησιμοποιώντας δύο άδεια μπιτόνια καυσίμου ως πρόχειρους πλωτήρες.
Δεν τον ξαναείδε ποτέ κανείς. Ο oλλανδός συνταξιδιώτης του ανασύρθηκε ζωντανός την επόμενη ημέρα. Οι εκδοχές για την εξαφάνιση του Ροκφέλερ είναι πολλές, με πιο πειστική εκείνη του πνιγμού ή του θανάτου στα δόντια καρχαριών ή κροκοδείλων που αφθονούν σε εκείνα τα νερά.
Μια πιο σκοτεινή και αυθαίρετη εκδοχή θέλει τον νεαρό άνδρα να φτάνει στην ακτή και να πέφτει θύμα τελετουργικής ανθρωποφαγίας από τους ιθαγενείς. Η οικογένειά του χρηματοδότησε εκτενείς έρευνες χωρίς επιτυχία.
Τζιμ Τόμσον
Γνωστός και ως ο «Βασιλιάς του Μεταξιού», ο Τζιμ Τόμσον ήταν ένας πλούσιος αμερικανός επιχειρηματίας και παρ’ ολίγον αρχιτέκτονας που αγάπησε πολύ την Ταϊλάνδη. Και που, όπως φανερώνει η προσωνυμία του, ήταν ο άνθρωπος που αναζωογόνησε την εξαγωγική βιομηχανία μεταξιού της ασιατικής χώρας.
Στις 26 Μαρτίου 1967, κατά τη διάρκεια ταξιδιού του στην περιοχή των Cameron Highlands, κάπου μεταξύ Μαλαισίας και Ταϊλάνδης ο Τόμσον εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Οι εκτεταμένες έρευνες δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα.
Οι εικασίες για την τύχη του περιλαμβάνουν από επιθέσεις άγριων ζώων της ζούγκλας μέχρι εγκληματικές ενέργειες και θεωρίες που συνδέουν την εξαφάνισή του με το παρελθόν του, την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε ήταν πράκτορας του OSS (Office of Strategic Services). Κάποιες θεωρίες μιλούν και για οικειοθελή φυγή.
Σήμερα, στο μουσείο που στεγάζεται στο σπίτι του στην Μπανγκόκ, οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν το εκλεκτικό γούστο και τις συλλογές του με έργα τέχνης.
Νταν Κούπερ
Στις 24 Νοεμβρίου 1971, ένας καλοντυμένος άνδρας γύρω στα 40, επιβιβάστηκε στην πτήση 305 της Northwest Orient Airlines από το Πόρτλαντ προς το Σιάτλ των ΗΠΑ, με εισιτήριο στο οποίο αναγραφόταν το όνομα Νταν Κούπερ.
Κατά τη διάρκεια της πτήσης, παρέδωσε σε μία αεροσυνοδό σημείωμα στο οποίο ανέφερε ότι είχε βόμβα και απαίτησε 200.000 δολάρια σε μετρητά και τέσσερα αλεξίπτωτα για να μην την πυροδοτήσει. Η αεροπορική και οι Αρχές υπάκουσαν. Στο Σιάτλ, οι επιβάτες αποβιβάστηκαν σώοι, ενώ ο Κούπερ κράτησε το πλήρωμα. Στη συνέχεια, διέταξε να απογειωθεί ξανά το αεροσκάφος με κατεύθυνση προς Νότο.
Ενώ πετούσαν πάνω από την Πολιτεία της Ουάσιγκτον, άνοιξε την πίσω πόρτα και πήδηξε με αλεξίπτωτο, έχοντας μαζί του τα λύτρα. Από εκείνη τη στιγμή, τα ίχνη του χάθηκαν για πάντα. Το 1980, ένα παιδί που έσκαβε την άμμο στις όχθες του ποταμού Κολούμπια, βρήκε μερικές δέσμες χαρτονομισμάτων που πιθανώς προέρχονταν από τα λύτρα.
Χάρολντ Χολτ
Η εξαφάνιση του πρωθυπουργού της Αυστραλίας στα μέσα της δεκαετίας του 1960, θεωρείται ένα από τα πιο δραματικά γεγονότα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας. Ενας εν ενεργεία ηγέτης χάθηκε κυριολεκτικά στη θάλασσα, δίχως ποτέ να βρεθεί ίχνος του.
Η τραγωδία συνέβη στις 17 Δεκεμβρίου 1967. Ο 59χρονος Χολτ βρισκόταν σε εξοχική κατοικία κοντά στο Πορτ Σι της Βικτόρια. Παρά τις προειδοποιήσεις των συνοδών του για τις επικίνδυνες θάλασσες της περιοχής, κατέβηκε για να κολυμπήσει στην παραλία Σεβιό, γνωστή για τα ισχυρά ρεύματα και τα μεγάλα κύματά της. Μέσα σε λίγα λεπτά, χάθηκε από το οπτικό τους πεδίο. Το σώμα του δεν βρέθηκε ποτέ.
Η επίσημη έρευνα κατέληξε πως παρασύρθηκε από τα κύματα και πνίγηκε. Ωστόσο εκπονήθηκαν και αρκετές εξωφρενικές και ανεδαφικές θεωρίες συνωμοσίας: Οτι δήθεν αυτοκτόνησε λόγω των πολιτικών πιέσεων που δεχόταν, ότι απήχθη, ότι δολοφονήθηκε από ξένες υπηρεσίες ή ότι κολύμπησε για να διαφύγει με υποβρύχιο των Κινέζων, των οποίων φέρεται ότι ήταν πράκτορας.
Ρίτσαρντ Τζον Μπίνγκαμ
Εβδομος κόμης του Λούκαν, γνωστός και ως λόρδος Λούκαν, ο Ρίτσαρντ Τζον Μπίνγκαμ συνέδεσε το όνομά του με έναν από τους διασημότερους ανεξιχνίαστους μύθους στην ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου: Ολα ξεκίνησαν στις 7 Νοεμβρίου 1974, οπότε η 29χρονη νταντά Σάντρα Ρίβετ βρέθηκε δολοφονημένη στο υπόγειο του σπιτιού του, στον αριθμό 46 της οδού Lower Belgrave Street στην Μπελγκρέιβια του Λονδίνου.
Η σύζυγός του, λαίδη Λούκαν, κατήγγειλε ότι το ίδιο βράδυ δέχθηκε άγρια επίθεση από άγνωστο, αλλά κατάφερε να ξεφύγει και να ζητήσει βοήθεια σε μια κοντινή παμπ. Υποπτος και για τις δύο περιπτώσεις θεωρήθηκε ο λόρδος Λούκαν, ο οποίος όμως είχε εξαφανιστεί. Σύμφωνα με μία θεωρία, προσπάθησε να σκοτώσει τη γυναίκα του, με την οποία ήταν σε διάσταση, και βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη για την επιμέλεια των παιδιών τους.
Αντ’ αυτής, όμως, σκότωσε την νταντά των παιδιών, που έτυχε να εμφανιστεί μπροστά του την πιο ακατάλληλη στιγμή. Το αυτοκίνητό του βρέθηκε λίγες ώρες αργότερα εγκαταλελειμμένο στο Νιουχέιβεν, με λεκέδες αίματος στο εσωτερικό του. Θεωρήθηκε πως ο λόρδος Λούκαν αυτοκτόνησε πέφτοντας στη θάλασσα. Αλλοι πιστεύουν ότι ισχυροί φίλοι του τον βοήθησαν να εξαφανιστεί, παρέχοντάς του χρήματα και νέα ταυτότητα.
Τζίμι Χόφα
Υπήρξε εμβληματικός ηγέτης του συνδικάτου των Οδηγών Φορτηγών (Teamsters Union), ενός από τα πιο ισχυρά εργατικά σωματεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Χαρισματική προσωπικότητα, με οργανωτικό ένστικτο και μαχητικό χαρακτήρα, ο Χόφα έγινε σύμβολο της εργατικής τάξης.
Ομως, από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 βρέθηκε στο στόχαστρο του Γενικού Εισαγγελέα Ρόμπερτ Κένεντι, ο οποίος τον κατηγορούσε για δεσμούς με το οργανωμένο έγκλημα. Στις 30 Ιουλίου 1975, ο Χόφα κατευθυνόταν προς το εστιατόριο Machus Red Fox στο Μπλούμφιλντ της Πολιτείας του Μίσιγκαν, ένα προάστιο του Ντιτρόιτ. Εκεί, είχε κανονίσει συνάντηση με στελέχη της Μαφίας προκειμένου να συζητήσει τη στήριξή του για την επιστροφή του στην ηγεσία των Teamsters.
Για τελευταία φορά εθεάθη στον χώρο στάθμευσης του εστιατορίου. Από τότε, τα ίχνη του χάθηκαν. Η εξαφάνισή του σόκαρε την αμερικανική κοινή γνώμη. Παρά τις ενδελεχείς έρευνες του FBI, δεν βρέθηκε ποτέ κανένα στοιχείο για την τύχη του. Το 1982, δικαστήριο του Μίσιγκαν τον κήρυξε επίσημα νεκρό.
Και αυτή η υπόθεση γέννησε δεκάδες θεωρίες, όπως ότι εκτελέστηκε από τη Μαφία για να μην αποκαλύψει μυστικά και ότι τον είχαν θάψει στα θεμέλια ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου ή σε μια φάρμα έξω από το Ντιτρόιτ. Η φιγούρα του μετατράπηκε σε θρύλο της αμερικανικής λαϊκής κουλτούρας, εμπνέοντας βιβλία, τηλεοπτικές σειρές και ταινίες – βλέπε «Χόφα» (1992) και «Ο Ιρλανδός» (2019).
Αντριου Ιρβάιν
Ηταν το νεότερο μέλος της βρετανικής αποστολής που το 1924, με επικεφαλής τον διάσημο ορειβάτη Τζορτζ Μάλορι, επιχείρησε την κατάκτηση, για πρώτη φορά, της κορυφής του Εβερεστ. Τον έλεγαν Αντριου Ιρβάιν και χάθηκε μόλις στα 22 του χρόνια.
Για τελευταία φορά τον είδαν, μαζί με τον Μάλορι, στις 8 Ιουνίου 1924, μερικές δεκάδες μέτρα πριν από την κορυφή. Αν και το 1999 βρέθηκε το σώμα του Τζορτζ Μάλορι, η τύχη του Ιρβάιν παρέμενε άλυτο μυστήριο.
Πριν από μερικά χρόνια, μια ομάδα ορειβατών και κινηματογραφιστών του «National Geographic» εντόπισε στη βόρεια πλευρά του Εβερεστ μια παλιά μπότα που ανήκε πιθανότατα στον άτυχο νέο. Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει: Κατάφεραν οι Μάλορι και Ιρβάιν να φτάσουν στην κορυφή προτού χαθούν;
Ρόανοκ
Στα τέλη του 16ου αιώνα, η μεγαλειώδης Ελισαβετιανή Αγγλία έψαχνε τρόπο για να πατήσει γερά στην αμερικανική ήπειρο, όπως είχαν ήδη κάνει οι Ισπανοί. Ετσι, το 1587, υπό την αιγίδα του σερ Oυόλτερ Ράλεϊ, στάλθηκε μια ομάδα αποίκων να ιδρύσει μόνιμο οικισμό στο νησί Ρόανοκ, στις ακτές της σημερινής Βόρειας Καρολίνας.
Μαζί τους ταξίδεψαν οικογένειες, παιδιά, ακόμα και μια έγκυος που λίγο αργότερα θα έφερνε στον κόσμο την πρώτη Αγγλίδα που γεννήθηκε στον «Νέο Κόσμο», τη Βιρτζίνια Ντέαρ. Οταν ο κυβερνήτης της αποικίας, Τζον Γουάιτ, επέστρεψε το 1590 με εφόδια, βρήκε το νησί εγκαταλελειμμένο.
Τα σπίτια άδεια, οι άνθρωποι εξαφανισμένοι, το ίδιο και τα προσωπικά αντικείμενά τους. Παράδοξο εύρημα, μια λέξη χαραγμένη στον κορμό ενός δέντρου: «Croatoan». Επρόκειτο για την ονομασία μιας φυλής ιθαγενών που ζούσε εκεί κοντά.
Κανείς δεν ξέρει αν οι άποικοι σφαγιάστηκαν (αν και δεν υπήρξαν σημάδια βίας), αν αφομοιώθηκαν από τους ιθαγενείς ή αν χάθηκαν, θύματα της πείνας, των ασθενειών και των εσωτερικών συγκρούσεων.
Flight 19
5 Δεκεμβρίου 1945, λίγους μήνες μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: Πέντε αμερικανικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη τύπου Grumman TBM Avenger απογειώθηκαν από τη ναυτική αεροπορική βάση του Φορτ Λόντερντεϊλ στη Φλόριντα.
Οι νεαροί πιλότοι θα έκαναν πτήση-προσομοίωση βομβαρδισμού και στη συνέχεια θα επέστρεφαν στη βάση τους. Αρχηγός της αποστολής ήταν ο υπολοχαγός Τσάρλς Τέιλορ, ένας πολύ έμπειρος πιλότος. Κάποια στιγμή οι πιλότοι άρχισαν να αναφέρουν προβλήματα με τις πυξίδες τους. Ο Τέιλορ αποπροσανατολισμένος θεώρησε ότι βρίσκονταν πάνω από τα Florida Keys, ενώ στην πραγματικότητα πετούσαν πιο βόρεια, πάνω από τον Ατλαντικό.
Καθώς η ώρα περνούσε, τα καύσιμα τελείωναν και τα σήματα ραδιοεπικοινωνίας γίνονταν ολοένα πιο αγωνιώδη. Οταν χάθηκε η επαφή με τα πέντε αεροσκάφη, στάλθηκε ένα υδροπλάνο διάσωσης με 13 άτομα πλήρωμα. Λίγο μετά την απογείωσή του εξερράγη.
Ετσι, ο απολογισμός της Flight 19 ήταν δεκατέσσερις πιλότοι και δεκατρείς διασώστες, συνολικά 27 άνθρωποι, όλοι αγνοούμενοι. Με τον καιρό, το περιστατικό τροφοδότησε το αφήγημα του «καταραμένου Τριγώνου των Βερμούδων».
