Sub specie aeternitatis [από τη σκοπιά της αιωνιότητας]

Καλούμενοι πλέον να ζήσουν και να προκόψουν ο καθένας μόνος του και σε υπαρξιακή [και ωφελειακή] απομόνωση από όλους τους άλλους, οι άνθρωποι δεν είναι πια τίποτα άλλο παρά αναγκαστικά συμμέτοχοι ενός δεδομένου κι αμετάλλακτου συστήματος… Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, «Ο αόρατος Λεβιάθαν» Εν μέσω πανδημίας δεν νομίζω ότι μας ενδιαφέρει τόσο η ηθική ασφάλεια των «εν […]