Την υποψήφια για δέκα Οσκαρ ταινία του Μπρέιντι Κορμπέ «The brutalist» περιλαμβάνει ο κατάλογος των ταινιών που αρχίζουν να προβάλλονται από σήμερα στους κινηματογράφους. Η ταινία ανιχνεύει την σκοτεινή πλευρά του αμερικανικού ονείρου που μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε εφιάλτη.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
Μόνος στην χώρα του επίπλαστου ονείρου
The brutalist
Παραγωγή: ΗΠΑ/ Αγγλία/ Καναδάς, 2024
Σκηνοθεσία Μπρέιντι Κορμπέ
Ηθοποιοί: Εντριαν Μπρόντι, Γκάι Πιρς, Φελίσιτι Τζόουνς
Μαγυάρος αρχιτέκτονας της σχολής Μπάουχαους, εκπρόσωπος του κινήματος του μπρουταλισμού τον οποίο με γνήσιο πάθος υποδύεται ο Εντριαν Μπρόντι (διατηρώντας καθόλη την διάρκεια της ταινίας μια «σπασμένη» προφορά αγγλικών), θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο αφού κατάφερε να επιβιώσει του ολοκαυτώματος των Εβραίων και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο να μεταναστεύσει από την πατρίδα του στην Γη της Επαγγελίας, την Αμερική.
Όμως «ο πιο σκλαβωμένος είναι εκείνος που θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο» του έχει γράψει σε ένα από τα γράμματά της η γυναίκα του (Φελισιτι Τζόουνς) που έχει μείνει πίσω. Η φράση νιώθεις ότι στοιχειώνει τις τρεις ώρες και 34’ διάρκειας αυτής της μεγαλεπήβολης, χορταστικής ταινίας που φέρνει στο μυαλό έναν επικό κινηματογράφο παλαιότερων εποχών που πλέον σπανίζει.
Γιατό όντως, εκεί όπου αν ο Λάζλο δουλέψει σκληρά όλες οι πόρτες υποτίθεται ότι θα ανοίξουν, εκεί, στην χώρα των μεγάλων ευκαιριών, όπου νομίζει ότι θα βρει την ελευθερία που δεν είχε ως τότε, εκεί θα μετατραπεί σε σκλάβο του χειρίστου είδους: πρώτα από τους «δικούς» του, τον εξάδελφό του (Αλεσάντρο Νίβολα) που αρχικά τον φιλοξενεί και αργότερα από ανθρώπους σαν τον μεγαλοβιομήχανο της Πενσιλβανίας Χάρισον Λι Βαν Μπιούρεν (Γκάι Πιρς) που θέλουν να αξιοποιήσουν δημιουργικά το ταλέντο του το οποίο δείχνουν ότι εκτιμούν απεριόριστα.
Οπότε αυτός, ο ταλαντούχος Ευρωπαίος άνθρωπος του πολιτισμού, ο εκπρόσωπος του μπρουταλισμού, θα μετατραπεί σε σκιά του εαυτού του έχοντας πιαστεί στην φάκα ενός περίεργου μπρουτάλ «παιχνιδιού» εξάρτησης και εξουσίας.
Τα μέτωπα που ο Λάζλο έχει να αντιμετωπίσει, μαζί με την ούτως ή άλλως αυτοκαταστροφική φύση του, υπερβαίνουν τις δυνάμεις του. Ωστόσο την ίδια ώρα, ο Λάζλο Τοτ δεν παύει να είναι ένας πεισματάρης φορέας πολιτισμού και λάτρης του όμορφου οπότε αυτό ακριβώς το πείσμα ίσως γίνει η μόνη ασπίδα προστασίας του στο στόμα του λύκου όπου έχει βρεθεί.
Με υπομονή και όρεξη, ο σκηνοθέτης Μπρέιντι Κορμπέ (μεγάλο ταλέντο του σύγχρονου αμερικανικού κινηματογράφου) θα ακολουθήσει από κοντά τον Λάζλο στην Οδύσσεια του και θα στήσει ένα πανέμορφο στην όψη ταξίδι απομυθοποίησης της Αμερικής με φόντο την εποχή που το αμερικανικό όνειρο, ως όρος, ίσχυε και με το παραπάνω. Γιατί κάτι που επίσης η ταινία επισημαίνει, είναι ότι όμορφο με όρους πολιτισμού έχει η «Αγρια Δύση», το οφείλει στην Ευρώπη.
Υποψήφιο για δέκα Οσκαρ ανάμεσα στα οποία τα καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και Α ανδρικού ρόλου, το «The brutalist», περισσότερο από ταινία είναι μια εμπειρία που άπαξ και την βιώσεις, μπορεί να μείνει μέσα σου για πάντα.
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – OΛΑ ΤΑ OPTIONS – CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΕΛΛΗ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΝΑΝΑ – ΚΗΦΙΣΙΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – WEST CITY – ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΣΙΝΕΑΚ ΠΕΙΡΑΙΑΣ – ΣΙΝΕ ΒΑΡΚΙΖΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΒΑΚΟΥΡΑ – VILLAGE – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ – ΟΛΥΜΠΙΟΝ κ.α.
************************************************************
Η σκοτεινή πλευρά της «οικογένειας»
Όλα θα πάνε καλά (Cong jin yihou/ All shall be well)
Παραγωγή: Χονγκ Κονγκ/ Κίνα, 2024
Σκηνοθεσία: Ρέι Γιουνγκ
ΗθοποιοΊ: Πάτρα Αου,
Πως αλήθεια μπορεί μια γυναίκα να νιώθει μέσα της όταν ενώ θρηνεί τον ξαφνικό χαμό της συντρόφου της, του ανθρώπου με τον οποίο έχει περάσει τα ομορφότερα χρόνια της ζωής της, θα πρέπει συγχρόνως να αντιμετωπίσει τους βιολογικούς συγγενείς της πεθαμένης που ενώ γνωρίζουν την σχέση που προηγήθηκε, τώρα θέλουν να την πετάξουν έξω από το σπίτι στο οποίο το πρώην ζεύγος πέρασε όλα αυτά τα όμορφα χρόνια μαζί;
Ιδού το βασικό ερώτημα πάνω στο οποίο ο Κινέζος σκηνοθέτης Ρέι Γιουνγκ, δομεί την ευαίσθητη, ήρεμη αλλά και πάρα πολύ πικρή τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του. Με την θαυμάσια Πάτρα Αου στον ρόλο της Αντζι, της κεντρικής ηρωίδας της ιστορίας, μια γυναίκα η οποία διακρίνεται από μια σπαρακτική αξιοπρέπεια, ο Γιουνγκ χωρίζει το «Όλα θα πάνε καλά» σε δύο μεγάλα «τμήματα» που συνομιλούν δυσάρεστα αλλά καίρια μεταξύ τους.
Από την μία ο εσωτερικός κόσμος μιας γυναίκας που είναι αναγκασμένη να ζήσει με το αδιανόητο, την απώλεια του πιο πολυτιμου προσώπου της ζωής της. Ολοι την καταλαβαίνουμε και κανείς δεν θα ήθελε ούτε ψύλλο στον κόρφο της. Και από την άλλη ο ρεαλιστικός κόσμος των νομοθεσιών, των κανόνων και κυρίως του συμφέροντος • ένας κόσμος που δεν επιτρέπει στην Αντζι να διατηρήσει αλώβητο το μοναδικό της καταφύγιο, το σπίτι, το οποίο δεν αντιμετωπίζει απλώς σαν μια κατοικία αλλά σαν μια κιβωτό μνήμης με τεράστια συναισθηματική αξία για την ίδια.
Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης αυτών των δύο κόσμων είναι αυτή η λιτή και βαθιά ανθρώπινη ταινία που καταφέρνει να ξεφύγει από την κινέζικη ταυτότητά της και να γίνει μια ταινία με ουμανιστικό χαρακτήρα και θέμα που αφορά κάθε άνθρωπο στην γη.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ EΛΛAΔAΣ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΑΘΗΝΑ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ
************************************************************
Το κορίτσι που έγινε κατάσκοπος για να «βρει» τον πατέρα της
Η κληρονόμος των μυστικών (Inheritance)
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2024
Σκηνοθεσία: Νιλ Μπέργκερ
Ηθοποιοί: Φίμπι Ντίνεβορ, Ρις Αϊφανς
Ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της τελευταίας ταινίας του Νιλ Μπέργκερ (που έγινε γνωστός από την ταινία μυστηρίου «Ο μάγος Αϊζενχάιμ», ένα ευχάριστο ξάφνιασμα με πρωταγωνιστή τον Έντουαρντ Νόρτον) είναι ότι ενώ ακολουθεί κατά γράμμα όλα τα στάδια μιας κλασικής περιπέτειας κατασκοπείας, ο τρόπος με τον οποίο είναι γυρισμένη θυμίζει… ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο της δεκαετίας του 1990: η κάμερα κινείται διαρκώς στο χέρι, η οθόνη να γεμίζει από ατελείωτες κοντινές λήψεις του προσώπου της πρωταγωνίστριας, Φίμπι Ντίνεβορ.
Και όμως, δεν σε αφήνει στιγμή να αποσπάσεις την προσοχή σου. Ο Μπέργκερ ενδιαφέρεται να κάνει μια μίξη από περιπέτεια και ψυχολογικό δράμα • το δράμα της κεντρικής ηρωίδας που θέλει να αποδείξει στον πατέρα της (Ρις Αϊφανς) ότι θέλει και μπορεί να γεφυρώσει την γκρεμισμένη σχέση τους (ο πατέρας είχε εγκαταλείψει την οικογένειά του). Όμως για να τα καταφέρει θα πρέπει να υπερβεί τα όριά της και το μοναχικό κορίτσι της Νέας Υόρκης να μετατραπεί από την μια στιγμή στην άλλη σε σύγχρονη Μάτα Χάρι. Στην κανονική ζωή αυτό δεν γίνεται εύκολα, όμως στο σινεμά πολλά μπορούν να επιτραπούν αν ο χειρισμός τους είναι πειστικός – και εδώ είναι.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: NANA – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑΛΙΚΗ Ν. ΜΑΚΡΗ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – VILLAGE COSMOS
***************************************************
Η πλουτοκρατία στο στόχαστρο
Ωρα μηδέν (Rich Flu)
Παραγωγή: Ισπανία/ Χιλή/ ΗΠΑ, 2024
Σκηνοθεσία: Καλντέρ Γκαζτέλου-Ουρούτια
Ηθοποιοί: Μαίρη Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ, Τίμοθι Σπολ κ.α.
Με κεντρικό πρόσωπο μια σκληρά εργαζόμενη (Μαίρη Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ) που έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την προσωπική της ζωή προκειμενου να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε έναν δισεκατομμυριούχο (Τίμοθι Σπολ), ο σκηνοθέτης Καλντέρ Γκαζτέλου-Ουρούτια, μοιάζει να θέλει να βάλει την πλουτοκρατία και το καπιταλιστικό σύστημα στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η κεντρική ιδέα της ιστορίας έχει ενδιαφέρον. Υποτίθεται ότι ο πλανήτης είναι μολυσμένος από έναν μυστηριώδης ιό που «κτυπά» μόνο τους πλούσιους. Προκειμένου να την γλιτώσουν οι πλουτοκράτες προσπαθούν να μεταφέρουν την περιουσία τους αλλού.
Μέσα σε αυτό το παράξενο πλαίσιο κοινωνικού σχολίου – θρίλερ φαντασίας, η «Ωρα μηδέν» αλλάζει διαρκώς ύφος. Ενώ ξεκινά ανάλαφρα, σχεδόν κωμικά, εν συνεχεία εξελίσσεται σε θρίλερ καταστροφής που ενίοτε θυμίζει ταινία – ζόμπι * και τα ζόμπι εδώ είναι οι πλούσιοι διακριτικό των οποίων αν έχουν μολυνθεί είναι μια η αστραφτερή, κατάλευκη οδοντοστοιχία. Και στην τρίτη πράξη η ιστορία καταλήγει σε μεταναστευτικό δράμα. Ως ταινία η «Ωρα μηδέν» είναι καλοφτιαγμένη και περιέχει επί μέρους ιδέες που αντανακλούν την δυσάρεστη επικαιρότητα. Ωστόσο, ως δεμένο ενιαίο σύνολο η «Ωρα μηδέν» δεν μοιάζει να διαφέρει από το χάος το οποίο δείχνει ότι θέλει να καταδικάσει. Και ενώ αντιστέκεται στους αφόρητους ρυθμούς ζωής που η καπιταλιστική κοινωνία έχει επιβάλλει δεν έχει τελικά να προτείνει κάτι άλλο στην θέση τους.
Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE VILLAGE – OPTIONS IΛION – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS – ΑΘΗΝΑΙΟΝ κ.α.
*******************************************
Επίσης στις αίθουσες
Στους φανατικούς φίλους του splatter απευθύνεται το «Τέρας της φύσης» (In a Violent Nature, HΠΑ, 2024) – και σίγουρα θα τους κάνει καλή παρέα. Η ταινία που στόχο έχει να γίνει ο «Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι» του 2024, είναι γεμάτη από κομμένα κεφάλια, χυμένα σωθικά και παντός τύπου τσιγκελώματα • τι άλλο θα μπορούσε κανείς να ζητήσει ένας φαν των splatter; Και η αλήθεια είναι ότι ο Κρις Νας δείχνει καλός σκηνοθέτης, παρότι εν προκειμένω αν κάτι δείχνει να σκηνοθετεί καλά είναι σκηνές που το μόνο που σε θεατές σαν έμενα το μόνο που μπορούν να προκαλέσουν είναι ο εμετός. Γιατί αυτό μου προκάλεσε το πολυ λεπτο μονοπλάνο που παρουσιάζει βήμα- βήμα, εκατοστό προς εκατοστό την προσπάθεια που καταβάλει ένα ανθρώπινο τέρας για να τοποθετήσει ένα σώμα στο μηχανικό πριόνι και να του κόψει το κεφάλι έτσι όπως το μαχαίρι κόβει το βούτυρο.
Βαθμολογία: 0
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – ΝΑΝΑ – ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ – ΑΝΟΙΞΙΣ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: CINEΜΑ ΟΝΕ – VILLAGE KOSMOS
Στο ρωσικό κινούμενο σχέδιο «Σκυλάκια στην Όπερα» (Dogs at the Opera, 2023) ένας αδέσποτος σκύλος βρίσκει καταφύγιο στην Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης όπου γοητεύεται από τη καλοαναθρεμμένη σκυλίτσα της πρίμα μπαλαρίνας του θεάτρου. Παραλλαγή του «Η λαιδη και ο αλήτης» σε σκηνοθεσία Βασίλι Ροβένσκι και φωνές στην ελληνική μεταγλώττιση των Δημήτρη Μπαμπανιώτη, Μυρτώς Ναούμ, Τάσου Νταπαντά κ.α.
Βαθμολογία: 0
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ CINEMAX – ΝΑΝΑ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΥ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: CINEΜΑ ΟΝΕ – VILLAGE KOSMOS κ.α.
