Το αγαπημένο street food των Ελλήνων. «Έθρεψε» και «θρέφει» γενιές και γενιές φοιτητόκοσμου, εργατόκοσμου αλλά και όλων μας τελικώς.
Αλλά είναι πάντα νόστιμο; Γιατί λέμε «αυτός έχει καλύτερο σουβλάκι από τον διπλανό του»; Γιατί μερικά σουβλατζίδικα έχουν ουρά και άλλα όχι; Τι κρύβεται πίσω από αυτό; Το κρέας ή τα συνοδευτικά του; Η πίττα, τα μπαχάρια, το τζατζίκι , η ντομάτα, ο συνδυασμός που παντρεύει τις γεύσεις;
Τι κρέας χρησιμοποιείται; τι είδους και τι ποιότητας; Είναι ελληνικό ή εισαγωγής; Πρέπει να είναι λιπαρό ή όχι; Παίζει ρόλο το σχήμα των κομματιών; Είναι καλλίτερα τα τετράγωνα κομμάτια που κόβονται από μηχανές ή τα ακανόνιστα που κόβονται στο χέρι; Ποια είναι τα μυστικά της πίτας; Πως ψήνεται για να είναι αφράτη και τραγανή συγχρόνως; Τι άλλο βάζουμε στο τυλιχτό, στο καλαμάκι δηλαδή με πίττα; Γιατί έχει επικρατήσει το τζατζίκι αντί του κλασσικού γιαουρτιού; Κρύβει κάτι αυτή η επικράτηση; Γιατί βάζουμε πατάτες; Προσθέτουν στην γεύση ή όχι; Πως πρέπει να είναι η ντομάτα του; Πρέπει να περιέχει κάποιο μυρωδικό και αυτό γιατί;
Τέλος, ποια είναι τα καλύτερα σουβλατζίδικα στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Ο Γευσιγνώστης έψαξε, έμαθε, δοκίμασε, προσπάθησε να καταλάβει και να φτιάξει έναν «δεκάλογο» του καλού σουβλακιού.
Τα αποτελέσματα θα τα διαβάσετε στο τεύχος Νοεμβρίου που κυκλοφορεί στα περίπτερα.
