Η ζωή πέρα από τις περφόρμανς

Την περασµένη εβδοµάδα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο, το οποίο, παρότι δεν είναι λογοτεχνικό, δεν στερείται ποιητικότητας. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία της διάσηµης σέρβας performance artist Μαρίνας Αµπράµοβιτς, µε τίτλο «Walk Through Walls» («Περπατώντας µέσα από τοίχους», εκδ. Fig Tree), όπου εξιστορεί τη διαδροµή της, καθώς και το τι την ώθησε να αφιερωθεί στην performance art, ένα είδος σύγχρονης τέχνης το οποίο εν πολλοίς όρισε και εξέλιξε.

Τι ήταν εκείνο που της φανέρωσε αυτές τις δυνατότητες; Η ίδια το αφηγείται ως μια ιστορία από την εφηβεία της. Ανατρέχει στην περίοδο που ήταν 14 ετών, γνώριζε ότι θέλει να γίνει καλλιτέχνις και είχε μάλιστα ονομάσει το δωμάτιό της στούντιο. Ο πατέρας της τής είχε κανονίσει μαθήματα ζωγραφικής με τον σέρβο καλλιτέχνη Φίλο Φιλίποβιτς. Εκείνος τοποθέτησε έναν λευκό καμβά στο πάτωμα του δωματίου, τον κάλυψε με κόλλα, άμμο και εν συνεχεία με κόκκινη, κίτρινη και μαύρη μπογιά. Επειτα, το περιέλουσε με πετρέλαιο, άναψε ένα σπίρτο και το άφησε να πέσει πάνω στο έργο. Καθώς ο καμβάς έπαιρνε φωτιά, αυτός της είπε: «Αυτό είναι ένα ηλιοβασίλεμα». Το μάθημα μόλις είχε τελειώσει. «Αυτό με δίδαξε ότι η διαδικασία ήταν σημαντικότερη από το αποτέλεσμα» εκμυστηρεύεται.

Το βιβλίο περιέχει αρκετές αντίστοιχες ιστορίες, με την ίδια την Αμπράμοβιτς να ανακοινώνει στον Τζέιμς Κάπλαν, τον ghost writer που ανέλαβε την επιμέλεια του όλου εγχειρήματος, ότι υπάρχουν τρεις Μαρίνες: η «πολεμίστρια», η «πνευματική» και η «μικρή Μαρίνα που πιστεύει ότι τα κάνει όλα λάθος, που είναι χοντρή, άσχημη και δεν τη θέλει κανείς».

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016