Οι αντιδράσεις της κυβέρνησης στην απόφαση του ΣτΕ για τον νόμο Παππά φέρουν πολλαπλά χαρακτηριστικά κηρύγματος εκτροπής, τα οποία θα μπορούσαν, με λίγη περίσκεψη, να είχαν αποφευχθεί, προς όφελος, όχι μόνον της δημοκρατίας και της απαραίτητης πολιτικής ηρεμίας, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης, η οποία καλύτερα θα ήταν να έβλεπε πρωτίστως τη θετική πλευρά: ένα εφαλτήριο σύνθεσης, μια δυνατότητα απεγκλωβισμού από μια ατυχέστατη διαδικασία.
Προφανή (και πρωτοφανή) είναι τα χαρακτηριστικά εκτροπής ως προς τη διάκριση των λειτουργιών του πολιτεύματος: η επίθεση στο Δικαστήριο, όπως έγινε, είναι εντελώς απαράδεκτη και λίαν επικίνδυνη. Μπορούσε η κυβέρνηση να πει ότι η απόφαση δεν της αρέσει, αλλά δεν μπορεί να θέτει με αυτόν τον τρόπο ζήτημα, έστω και έμμεσα, νόσφισης εξουσίας, ούτε να αντιδιαστέλλει μια απόφαση αυτού ειδικά του Δικαστηρίου, υποτίθεται με τη λειτουργία της δημοκρατίας. Είναι βαρύ ατόπημα και διαστρέφει πλήρως το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος. Η επίθεση γίνεται ακόμη πιο απαράδεκτη όταν, με παραπλανητικά μάλιστα στοιχεία, η κυβέρνηση απαριθμεί τι βρήκε συνταγματικό και τι δεν βρήκε τόσα χρόνια το ΣτΕ. Λέει μόνον όσα τη βολεύουν και ξεχνά ότι η ίδια δεν εφαρμόζει κορυφαίες «φιλολαϊκές» δικαστικές αποφάσεις…
Εκτροπή σημειώνεται όμως και προς έναν ακραίο, επίσης πρωτοφανή, λαϊκισμό, με τις αναφορές για το πού θα πήγαιναν τα χρήματα από τις άδειες. Το να βάζει μπροστά παιδιά που υποσιτίζονται είναι, με μία λέξη, αθλιότητα. Ας κοιτάξει πρώτα τι έχει κάνει η ίδια για αυτό και πόση ευθύνη φέρουν οι δικές της αποφάσεις, προτού το βάλει στη ζυγαριά με την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και την εκπλήρωση του συνταγματικού της καθήκοντος.
Τρίτη διάσταση της εκτροπής αποτελεί η προαναγγελία πρωτοβουλίας ουσιαστικής παράκαμψης της απόφασης με νομοθετική πρωτοβουλία: πρόκειται για θεσμικό και πολιτικό λάθος νευρικότητας που σε τίποτα δεν θα βοηθήσει να βελτιωθεί η δυσμενής θέση στην οποία βρέθηκε η κυβέρνηση από έναν νόμο ο οποίος έφερε εξόφθαλμα αντισυνταγματικά χαρακτηριστικά, τα οποία είχαν ευρύτατα επισημανθεί από την πρώτη κιόλας στιγμή.
Ο Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του οφείλουν να αντιληφθούν ότι αυτή η ιστορία δεν τους βγήκε. Κακώς επένδυσαν τόσα πολλά σε κάτι που το έστησαν τόσο διάτρητα. Αντί να τα βάζουν με τη Δικαιοσύνη, ας κοιτάξουν καλύτερα να διορθώσουν τα σφάλματά τους. Ας μη διχάζουν και, κυρίως, ας επικεντρωθούν με ενωτικό τρόπο στα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή την ώρα η Ελλάδα, όπως η τουρκική προκλητικότητα αλλά και η υπόθεση του χρέους, καθώς πρόκειται, κυριολεκτικά, για ζητήματα ζωής και θανάτου…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
