Οι πρόσφατες φρικιαστικές τρομοκρατικές επιθέσεις σε όλο τον κόσμο έχουν δώσει μια νέα ευκαιρία στον Τραμπ να θεριέψει τους φόβους και να μιλήσει για τις ανησυχητικές συνταγές του για την αντιμετώπιση των πιο σύνθετων προκλήσεων του κόσμου. Ερωτήθη εάν θα χρησιμοποιούσε τακτικά πυρηνικά όπλα εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. «Δεν πρόκειται να αποκλείσω ποτέ τίποτα – δεν θα ήθελα να σας πω. Ακόμα κι αν δεν επρόκειτο να τα χρησιμοποιήσω, δεν θα ήθελα να σας το πω επειδή, τουλάχιστον, θέλω να σκέφτονται ότι ίσως θα τα χρησιμοποιήσουμε», απάντησε.
Ηταν πιο μετρημένος στα σχόλιά του στους New York Times λίγο αργότερα, λέγοντας ότι τα πυρηνικά όπλα είναι «το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει ο κόσμος» και ότι θα χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα μόνο ως «απολύτως τελευταίο βήμα». Ακόμα κι αν ο Τραμπ, ο κορυφαίος προεδρικός υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, δεν πιστεύει πραγματικά ότι πυρηνικά όπλα πρέπει να χρησιμοποιηθούν εναντίον μιας τρομοκρατικής ομάδας, το γεγονός ότι το έχει πει, δίνει βάρος σε αυτή την τρελή ιδέα. Και θα μπορούσε να καταστήσει ευκολότερο για άλλα κράτη με πυρηνικά όπλα να σκεφτούν αυτό το ενδεχόμενο.
Οι συνέπειες της χρήσης ενός πυρηνικού όπλου από την άποψη των ανθρώπινων ζωών που χάνονται, της φυσικής καταστροφής και του κόστους για το αμερικανικό ηθικό κύρος θα ήταν καταστροφικές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία έχουν μειώσει σημαντικά τα πυρηνικά τους οπλοστάσια, και η απειλή ότι κάποια από τις δύο θα χρησιμοποιήσει ποτέ αυτά τα όπλα έχει υποχωρήσει σημαντικά, εν μέρει επειδή προηγμένα συμβατικά όπλα μπορούν να καταστρέψουν σχεδόν κάθε στρατιωτικό στόχο.
Εξίσου περίεργη ήταν η χαλαρή στάση του Τραμπ που υποστήριξε την ιδέα να αναπτύξουν τα δικά τους πυρνικά όπλα η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, κάτι που θα μπορούσε να ανατρέψει μακροχρόνιες προσπάθειες της Αμερικής να αποτρέψει την αύξηση του αριθμού των κρατών που έχουν πυρηνικά όπλα.
Ο Τραμπ αντιμετωπίζει τα περισσότερα από αυτά τα θέματα για πρώτη φορά, και πολλές από τις σκέψεις του είναι αντιφατικές και δείχνουν σοκαριστική άγνοια. Ενα παράδειγμα: μιλώντας στους New York Times κατήγγειλε ότι οι αμερικανικές επιχειρήσεις έχουν πλέον χάσει τον έλεγχο για προσοδοφόρες συμφωνίες με το Ιράν προς όφελος της Ευρώπης. Δεν ήξερε ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ρεπουμπλικανικο Κογκρέσο έχει επιμείνει στη διατήρηση των αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος του Ιράν.
Ο Τραμπ ισχυρίζεται ότι δεν είναι υπέρ του απομονωτισμού και ότι θέλει να «κάνει την Αμερική μεγάλη και πάλι». Είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα το επιτύχει όταν περιγράφει μια εντελώς ανισόρροπη άποψη για τις διεθνείς δεσμεύσεις, άποψη που δυσφημεί τους μουσουλμάνους και άλλους ξένους, καθώς και διεθνείς οργανισμούς συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών. Κυρίως, όμως, το όραμά του για τη συνεργασία με τους συμμάχους εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το «πόσα θα πληρώσουν» οι σύμμαχοι για να τους προστατεύει η Αμερική.
