O πρόσφατος δίσκος σας με τον Θέμη Καραμουρατίδη και τον Οδυσσέα Ιωάννου ονομάζεται «Τελευταίος εαυτός» (κυκλοφορεί από τη Feelgood Records). Ποιος είναι ο δικός σας τελευταίος εαυτός; «Στο εξώφυλλο του δίσκου αποτυπώνονται οι αριθμοί 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144. Πρόκειται για την ακολουθία Φιμπονάτσι: η πρόσθεση των δύο πρώτων αριθμών δίνει τον τρίτο. Βλέπετε, η διαδρομή στον χρόνο μάς οδηγεί σε αυτό που είμαστε σήμερα».
Τι θυμάστε πιο έντονα από την ηχογράφηση του δίσκου; «Το πρώτο κομμάτι που ηχογραφήσαμε ήταν “Τα τραγούδια που λες”. Συγκινήθηκα. Mε το ζόρι συγκράτησα τα δάκρυά μου στον στίχο “και για όλους αυτούς που δε γίνανε άλλοι”. Δεν ξέρω τι ξύπνησε μέσα μου. Μάλιστα, η ανάσα μου σε αυτό το σημείο είναι καταγεγραμμένη».
Θεωρείτε τον εαυτό σας λαϊκή τραγουδίστρια; «Εγινα γνωστή με το κομμάτι “Mε τα μάτια κλειστά”. Ολοι έκαναν λόγο για μια λαϊκή φωνή σε ένα έντεχνο τραγούδι. Ναι, νιώθω λαϊκή τραγουδίστρια, αλλά σαφώς αγαπώ την τζαζ, τη ροκ, το έντεχνο».
Το τραγούδι που ακούγεται στις μεγάλες πίστες είναι λαϊκό; «Αναφέρεστε στο λεγόμενο λαϊκοπόπ, ένα τραγούδι που δανείστηκε πολλά στοιχεία από τη Δύση και την Ανατολή. Και είμαι υπέρ του μπολιάσματος, αυτό γινόταν, άλλωστε, πάντα στη Λεκάνη της Μεσογείου. Αλλά μάλλον το παρακάναμε με τις δόσεις των ξένων στοιχείων και οι φόρμες άλλαξαν επικίνδυνα, αλλοιώνοντας τη μνήμη».
Αγγίζει το καλό λαϊκό τραγούδι τα νέα παιδιά; «”Tι ωραίο το καινούργιο σας τραγούδι” μου είπε κάποια στιγμή ένας νεαρός. “Σε ευχαριστώ. Αλλά πριν από εμένα, πριν από 40 χρόνια, μια άλλη φωνή το είχε πρωτοπεί. Ακουσέ την, αν θες” του απάντησα. Το αγαπούν τα παιδιά το λαϊκό τραγούδι, αρκεί να μην τους κουνάμε το δάχτυλο με διδακτισμό».
Σκεφτήκατε ποτέ πως γεννηθήκατε σε λάθος εποχή; «Αυτό μου το είπε μια φορά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. “Nα σου δώσω το τηλέφωνο της μαμάς μου να τη μαλώσεις, πρόεδρε” απάντησα. Πράγματι, δεν πρόλαβα σπουδαίες προσωπικότητες. Η τελευταία μεγάλη απώλεια για εμένα ήταν ο Δημήτρης Μητροπάνος. Ενιωσα ότι έχασα έναν δικό μου άνθρωπο. Από την άλλη, είχα την τύχη να γνωρίσω πολλούς σπουδαίους».
Η ζωή σάς τα έφερε όλα στην ώρα τους; «Παλαιότερα πίστευα ότι τα πράγματα άργησαν για εμένα, ότι είχαν σταματήσει, ότι είχαν καθυστερήσει. Κρίνοντας σήμερα εκ του αποτελέσματος, αυτό που ήθελα να γίνει τότε δεν ήταν τόσο καλό όσο αυτό που έγινε τελικά».
Στη δουλειά σας κάνατε συμβιβασμούς; «Τραγούδησα σε χώρους που δεν θα επέλεγα κανονικά, επειδή είχα ανάγκη τα χρήματα. Το έκανα έντιμα όμως. Το είχα δηλώσει στους συνεργάτες μου ότι θα έμενα μόνο για δυο-τρεις εβδομάδες. Με αυτά τα χρήματα θα περνούσα κάποιους μήνες, μέχρι να βρω αυτό που αναζητούσα. Και θα το έκανα και πάλι αν χρειαζόταν».
Τραγουδάτε με τη Δήμητρα Γαλάνη και την Ελένη Τσαλιγοπούλου στο PassPort Κεραμεικός*. Tι αντιπροσωπεύει η καθεμία σας; «Η Δήμητρα είναι τα βουνά, τα δέντρα, ο βράχος, το ζύμωμα της ποίησης με τις λαϊκές δομές. Η Ελένη φέρει το κομμάτι της Σμύρνης, της Μακεδονίας, το πέρασμα στο ρεμπέτικο, είναι το ρυάκι το κελαρυστό. Και εγώ μαζί τους νιώθω ότι είμαι στη γη μου. Εχω έναν λαϊκό πυρήνα που εφάπτεται με την παράδοση και το έντεχνο. Μην ξεχνάμε, παλαιότερα οι άνθρωποι γλεντούσαν με Γκάτσο και Θεοδωράκη και Ξαρχάκο».
Ποιο CD ακούτε αυτόν τον καιρό όταν οδηγείτε; «Το “Eσπεράντο” του Δημήτρη Μυστακίδη».
Για ποιον λόγο τραγούδησε ο πρώτος άνθρωπος στην Ιστορία της ανθρωπότητας; «Για να αγγίξει τον Θεό; Για να αγγίξει το μέσα του; Ισως για να συμμετέχει και αυτός στο θαύμα γύρω του…».
πότε & πού:
* PassPort Κεραμεικός (Kεραμεικού 58 και Μαραθώνος) στις 12, 13, 19, 20, 26 και 27/03.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 12 Μαρτίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
