Ποιος είναι ο Αλέξανδρος Ελεφάντης, ο ήρωας που υποδύεστε στην παράσταση «Ισορροπιστής αεροσκαφών» του Θόδωρου Θεοδωρίδη σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη; «Είναι ένας υπέρβαρος άνθρωπος. Το πάχος του, όμως, για λίγο, μετατρέπεται σε προτέρημα: μετακινώντας το βάρος του, καταφέρνει να ισορροπεί αεροσκάφη».
Διακρίνουμε μια αλληγορία για την Ελλάδα τού σήμερα… «Αν δεχτούμε ότι το αεροπλάνο είναι η Ελλάδα, αν δεχτούμε ότι οι κυβερνήτες προσπαθούν να το πιλοτάρουν ενώ αυτό βάλλεται εκ των… έξω, τότε ίσως ο Αλέξανδρος Ελεφάντης να μοιάζει με αυτόν τον λαό που μετακινείται εμπρός, πίσω, αριστερά, δεξιά για να μη συντριβεί το αεροσκάφος».
Επιθυμείτε οι παραστάσεις σας να αποτελούν πολιτικό αντίλογο; «Είμαι κωμικός ηθοποιός. Αποδέχομαι τον ρόλο του γελωτοποιού. Δεν έχω πρόβλημα να είμαι ο “πασατέμπος” που τον μασούν και τον φτύνουν για να περνά η ώρα. Με ενοχλεί, όμως, το σύστημα να με χρησιμοποιεί ως άλλοθι διασκέδασης. Θέλω να φέρω την προσωπική μου ιδεολογία και ιδεοληψία, παράγοντας γέλιο, και ας είναι και επικίνδυνο αυτό καμιά φορά».
Γιατί το λέτε αυτό; «Χάνω σχέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχει ένα μικρό εμπάργκο στο να ζητείται η γνώμη μου σε ό,τι αφορά τα πολιτικά. Δεν κάνω κάτι καινούργιο. Φέρω την παράδοση των γελωτοποιών του Μεσαίωνα. Ηταν οι μόνοι που είχαν δικαίωμα να διακωμωδούν τον αφέντη τους. Ο δικός μας Μεσαίωνας, όμως, είναι πιο σκληρός και, αν το πράξεις, υπάρχει κόστος».
Πιστεύετε στον παιδαγωγικό ρόλο του θεάτρου; «Πιστεύω και σε αυτόν. Το θέατρο, όμως, πρέπει να έχει ελευθερία και ελευθεριότητα. Την ελευθερία που είναι παρθένα και την ελευθεριότητα που είναι πόρνη. Και ο καλλιτέχνης πρέπει να κάνει έρωτα και με τις δύο».
Πώς κρίνετε το κατέβασμα της παράστασης του Εθνικού «Ισορροπία του Nash»; «Σέβομαι τους συγγενείς των θυμάτων τρομοκρατίας, αλλά είμαι κάθετα αντίθετος στη λογοκρισία. Το κατέβασμα μιας παράστασης είναι η αρχή του τέλους».
Σύμφωνοι, αναρωτιέμαι, όμως, αν θα σκεφτόμασταν το ίδιο σε περίπτωση που παρουσιάζονταν αποσπάσματα από το έργο ενός φασίστα… «Αν μπορούσαν να μας δώσουν ποίηση, θα είχε ίσως ένα ενδιαφέρον. Η Δημοκρατία δεν είναι τέλεια, αλλά είναι το καλύτερο πολίτευμα, καθώς μπορεί να δέχεται και το χειρότερο. Θέλουμε ανοιχτές κοινωνίες και δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που τα σύνορα κλείνουν».
Ο κόσμος αναστατώνεται. «Βιώνουμε μία μεγάλη μετακίνηση λαών. Και η Γερμανία ίσως θα πρέπει να ξεχάσει τους ξανθούς και τους γαλανομάτηδες. Μελαχρινοί θα είναι οι Γερμανοί έπειτα από 50 χρόνια και ο γερμανός καγκελάριος θα λέγεται Αχμέτ. Και αυτό μου αρέσει».
Στη δύναμη του πολίτη πιστεύετε; «Με το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου το 1977 ταξιδέψαμε στη Σοβιετική Ενωση. Μας υποδέχτηκε το υπουργείο Κουλτούρας. Η αρχηγός-ξεναγός ήθελε να μας πάει σε συγκεκριμένα μέρη. “Και τώρα θα πάμε εδώ” είπε. Τη διέκοψα. “Τώρα θα πάμε όπου θέλουμε” απάντησα. Και πήγαμε. Η δύναμη του ανθρώπου είναι ότι είναι ανεξέλεγκτος».
Για την Ελλάδα το φινάλε είναι προκαθορισμένο; «Δεν ξέρουμε αν το έργο είναι τραγωδία ή κωμωδία. Αν η κοπέλα θα ερωτευτεί τον χονδρό ή θα τον πληγώσει. Το παιχνίδι ακόμη παίζεται. Το σύστημα θέλει να καθορίσει την παρτίδα, αλλά τα συστήματα καμιά φορά δεν πετυχαίνουν».
Χρειαζόμαστε τεχνοκράτες ή καλλιτέχνες; «Μόνο η τέχνη θα σωθεί. Τα υπόλοιπα θα γίνουν σκόνη. Τι σώθηκε από το παρελθόν; Μια Ακρόπολη, ένας Σοφοκλής. Οι τεχνοκράτες μπορεί να είναι το παρόν, οι καλλιτέχνες, όμως, είναι το μέλλον και το μέλλον είναι αυτό που ενδιαφέρει».
«Ισορροπιστής αεροσκαφών»: Πολυχώρος Πολιτισμού Αθη-ναΐς (Καστοριάς 34-36, Βοτανικός), κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη, έως τις 08/03.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
