Η ερώτηση ήταν απλή και ευθεία. «Είχατε Plan B;» ρωτήθηκε ο Γιάννης Βαρουφάκης στη συνέντευξη στον Σκαϊ.
«Ναι», απάντησε, «μόνο που το λέγαμε Plan X επειδή η ΕΚΤ είχε ονομάσει Plan Ζ το σχέδιό της, το οποίο προέβλεπε κλείσιμο των τραπεζών αν δεν υπήρχε συμφωνία», πρόσθεσε και εξήγησε ότι «δεν επιθυμούσαμε το κλείσιμο των τραπεζών, αλλά έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι, όπως το υπουργείο Αμυνας δεν επιθυμεί εισβολή, αλλά είναι προετοιμασμένο για να αντιδράσει σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο».
Και το «Plan X», σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη, προέβλεπε ότι το ελληνικό δημόσιο θα προχωρούσε στην αναδιάρθρωση των ελληνικών ομολόγων ύψους 27 δισ. ευρώ που κατείχε η ΕΚΤ και στη δημιουργία ενός παράλληλου συστήματος πληρωμών!
Μόνο που αυτό, όπως και στην περίπτωση της αντίδρασης του υπουργείου Αμυνας σε μια εισβολή, δεν είναι ένα Plan B αλλά ένα σχέδιο διαχείρισης κρίσης.
Δηλαδή, πως θα αντιδρούσαμε σε περίπτωση που οι πιστωτές τραβούσαν την «πρίζα» στις τράπεζες. Τότε όμως το κακό θα είχε συμβεί. Η διαπραγμάτευση θα είχε κριθεί.
Σε μία διαπραγμάτευση, σκοπός του Plan B είναι να μην φθάσεις σ΄αυτό το σημείο. Δηλαδή, αν δεν σου βγει το Plan A, να βάλεις στο τραπέζι το Plan B για να πετύχεις ένα ισοδύναμο αποτέλεσμα ή τουλάχιστον να μην χειροτερεύσεις τη θέση σου.
Και αυτόν τον βασικό κανόνα ο «Μάστερ» της Θεωρίας των Παιγνίων και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας που ηγήθηκε των διαπραγματεύσεων όφειλαν να τον γνωρίζουν.
Για παράδειγμα, δεν πας να διαπραγματευθείς αύξηση μισθού αν προηγουμένως δεν έχεις εξασφαλίσει ότι κάποιος άλλος είναι διατεθειμένος να σου προσφέρει ανάλογο μισθό.
Διότι αν ο εργοδότης σου σου αρνηθεί και αντί για 1.500 ευρώ σου προφέρει 1.200 ευρώ, τότε αν δεν έχεις εξασφαλίσει κάπου αλλού τουλάχιστον 1.500 ευρώ, θα πρέπει να δεχθείς τα 1.200 ευρώ ή να βγεις στην ανεργία.
Στοιχειώδη πράγματα, όπως θα έλεγε και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Ρόμπερτ Μανούκιν, ο οποίος τοποθέτησε τη διαπραγμάτευση Τσίπρα στην πρώτη θέση της λίστας των χειρότερων διαπραγματεύσεων του 2015.
Όμως, τα επιχειρήματα του κ. Βαρουφάκη φαίνεται πως έπεισαν τον αδαή και αφελή _όπως τον παρουσιάζει_ κ. Τσίπρα, ο οποίος, όπως είπε στη συνέντευξη, ενέκρινε μέχρι την τελευταία στιγμή τα σχέδιά του.
Διότι πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις κάποιον, ο οποίος, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του κ. Βαρουφάκη, πίστευε ότι αν δεν πληρώναμε την ΕΚΤ, τότε η Κομισιόν, το ΔΝΤ, ο Σόιμπλε και όλοι οι άλλοι θα άλλαζαν ρότα, θα κατέρρεε η πολιτική της πιστωτικής χαλάρωσης (QE) και οι αγορές!
Πως με το παράλληλο σύστημα πληρωμών που θα δημιουργούσε ο κ. Βαρουφάκης και το οποίο στην ουσία δεν ήταν τίποτα άλλο από τον συμψηφισμό των χρεών του δημοσίου με τα χρέη των ιδιωτών προς το δημόσιο, θα λύνονταν τα προβλήματα ρευστότητας που θα προκαλούσε στην αγορά το κλείσιμο των τραπεζών. Πως έτσι θα μπορούσαν να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις, προμηθευτές, εισαγωγές κλπ.
Δεν ξέρουμε κατά πόσο οι θεωρίες του κ. Βαρουφάκη είχαν συνεπάρει τον κ. Τσίπρα όπως φαίνεται από τα λεγόμενά του, όμως η πολιτική που εφάρμοσε στις διαπραγματεύσεις, με τη σύμφωνη γνώμη του Πρωθυπουργού, σε κάθε περίπτωση δεν αποτελούσε Plan B.
Ηταν καθαρά ένα σχέδιο εξόδου από το ευρώ.
Διότι αν η Ελλάδα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση των ομολόγων της ΕΚΤ, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω ήταν ονομαστικής αξίας 27 δισ. ευρώ αλλά η ΕΚΤ είχε πληρώσει πολύ λιγότερα (π.χ. 15 ή 17 δισ. ευρώ) για να τα αγοράσει σε χαμηλότερες τιμές, τότε θα είχε χρεοκοπήσει.
Η οικονομία θα κατέρρεε και δεν θα υπήρχε άλλος δρόμος από την έξοδο από το ευρώ.
Και τότε ούτε το παράλληλο σύστημα πληρωμών του κ. Βαρουφάκη μας έσωζε, το οποίο άλλωστε και ο ίδιος παραδέχθηκε ότι θα ήταν μια βραχυπρόθεσμη λύση, ούτε η Ρωσία και Κίνα που είχαν «λακίσει» προ πολλού.
Θα εξυπηρετούσε όμως τα σχέδια όσων φαντασιώνονται την εγκαθίδρυση ενός διαφορετικού συστήματος και καθεστώτος στην Ελλάδα…
