«Μικρές» αφορμές, μεγάλες επιπτώσεις. Σε αυτή τη φράση συνοψίζονται οι εξελίξεις στη Γερμανία μετά τη σεξουαλική παρενόχληση γυναικών τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς στη Φρανκφούρτη, στο Βερολίνο, στο Αμβούργο, στη Στουτγάρδη και κυρίως στην Κολονία.
«Μικρές» αιτίες, επειδή τέτοιες παρενοχλήσεις έχουν συστηματικό, σχεδόν τελετουργικό χαρακτήρα στη «Γερμανία των Γερμανών» σε δημόσιες εορταστικές συναθροίσεις, όπως στη διαβόητη «Γιορτή του Οκτώβρη» στο Μόναχο (μόνο εκεί καταγράφονται 20 έως 40 βιασμοί από Γερμανούς τον χρόνο), στα καρναβάλια των μεγάλων πόλεων του Ρήνου (Ντύσελντορφ, Κολονία, Μάιντς) ή και τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς, περνάνε όμως συνήθως στα ψιλά των αστυνομικών δελτίων. Και αυτό επειδή το να βγάζει ένας άντρας σε τέτοιες εκδηλώσεις τη «Sau», τη «γουρούνα» από μέσα του, να συμπεριφέρεται δηλαδή γουρουνίσια έναντι των γυναικών, θεωρείται συγχωρητέα, αν όχι θεμιτή και αναγκαία εκτόνωση στο πλαίσιο της αντρικής σεξουαλικής υγιεινής.
Και μεγάλες επιπτώσεις, λόγω του γεγονότος ότι οι άντρες αυτή τη φορά δεν ήταν μόνο Γερμανοί αλλά κατά πλειοψηφία ξένοι και μάλιστα όχι από κράτη της Βόρειας Αφρικής (Μαρόκο, Λιβύη, Αίγυπτος κ.ά.) ή αφηρημένα Αραβες, όπως αρχικά διαδόθηκε, αλλά ιδίως, κατά τη μαρτυρία αστυνομικών στην Κολονία, Σύροι.
Αυτό ήταν που έκανε τη διαφορά. «Ηταν σαν να δίναμε καταφύγιο στο σπίτι μας σε έναν κυνηγημένο και εκείνος να έβαζε αμέσως χέρι στις γυναίκες μας» έλεγε ραδιοσχολιαστής. Το γεγονός ότι οι «εφαψίες» ήταν κυρίως πρόσφυγες-«ικέτες» έδωσε στο σκάνδαλο πολλαπλάσιο μέγεθος από εκείνο που θα είχε αν συμμετείχαν σε αυτό μόνο «καθαρόαιμοι» Γερμανοί.
Η χώρα είναι από τότε σε κατάσταση συναγερμού. Το διαβόητο ταμπλόιντ «Bild-Zeitung» μιλάει για έναν «σεξουαλικό όχλο» που απειλεί τα ιερά και όσια των Γερμανών. Και έτι χειρότερα: η Χριστιανοκοινωνική Ενωση CSU (το αδελφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών της Ανγκελα Μέρκελ στη Βαυαρία) βρήκε αφορμή να ζητήσει τη ριζική αλλαγή της γερμανικής προσφυγικής πολιτικής με το κλείσιμο των γερμανικών συνόρων και προσδιορίζοντας ως ανώτατο όριο στην είσοδο προσφύγων τις 200.000 άτομα ετησίως έναντι 1.100.000 το 2015.
Τα δύο μεγάλα κόμματα (δίπλα στο CSU) στον κυβερνητικό συνασπισμό, οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες, προσπαθούν να κατευνάσουν τα πνεύματα, βρίσκονται όμως με την πλάτη στον τοίχο. Το κλίμα εναντίον των ξένων, που τον περασμένο Αύγουστο, όταν έφτασαν τα πρώτα καραβάνια των προσφύγων στη χώρα, ήταν απίστευτα φιλικό, άλλαξε απότομα. Και αυτό όχι μόνο στα λόγια. Σύμφωνα με τη «Welt», οι πωλητές όπλων και σπρέι πιπεριού (;) κάνουν τις τελευταίες ημέρες χρυσές δουλειές –οι αγοραστές είναι κυρίως γυναίκες, που μη έχοντας πλέον εμπιστοσύνη στους πολιτικούς και στην αστυνομία καταφεύγουν στην αυτοάμυνα. Παράλληλα στο Διαδίκτυο κυκλοφορούν δεκάδες εκκλήσεις για τη συγκρότηση πολιτοφυλακών εναντίον των ξένων.
«Θα ανατραπεί τώρα η κυβερνητική πολιτική;» διερωτάται η «Zeit». Αυτό δεν είναι προς το παρόν ορατό. Ο αντικαγκελάριος και πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, αποκρούει τέτοιο ενδεχόμενο, για λόγους όμως εκτόνωσης της κατάστασης τάσσεται υπέρ της ταχύτερης απέλασης ξένων που καταδικάζονται σε φυλάκιση για ποινικά αδικήματα. Η καγκελάριος σιγοντάρει, θέλει όμως να διατηρήσει ανέπαφο τον πυρήνα της προσφυγικής της πολιτικής που συνίσταται στη διατήρηση των ανοιχτών συνόρων και στη διευθέτηση του Προσφυγικού σε ευρωπαϊκό επίπεδο –μέσω της ενίσχυσης των προσφυγικών καταυλισμών στην Τουρκία, των κέντρων ταυτοποίησης στην Ελλάδα και στην Ιταλία, καθώς και της δίκαιης διανομής των προσφύγων σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Το ερώτημα που πλανάται όμως σε μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης είναι: γιατί άργησε η αστυνομία να αναφερθεί στις σεξουαλικές επιθέσεις και τις ανακοίνωσε μόνο μετά παρέλευση 2-3 ημερών; Μήπως πρόκειται για πλεκτάνη των χριαστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας και των δικών της κομματικών συντρόφων που φρόντισαν να αλλάξει η γραμμή της αστυνομίας με στόχο να ανατραπεί η πολιτική της κυρίας Μέρκελ;
Τα περιθώρια όμως των χειρισμών της γίνονται καθημερινά στενότερα, ύστερα μάλιστα και από την πρόσφατη σύμπηξη του άξονα Βουδαπέστης – Βαρσοβίας εναντίον της πολιτικής της στο Προσφυγικό. Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να αποκλείονται και εκ μέρους της «απονενοημένα διαβήματα» που θα στρέφονται εναντίον άλλων χωρών και θα αποβλέπουν στην προσωρινή εκτόνωση της κατάστασης στο εσωτερικό μέτωπο. Ενα από αυτά θα μπορούσε να είναι η μαζική απέλαση στην Ελλάδα των χιλιάδων προσφύγων που ήρθαν στη Γερμανία μέσω της χώρας μας κατά παράβαση της Συνθήκης του Δουβλίνου. Η απέλαση, λόγω των απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης στην Ελλάδα, είχε αναβληθεί ως τις 12 Ιανουαρίου 2015 –αν θα επαναληφθούν αμέσως μετά, όπως αναφέρει ανακοίνωση του γερμανικού υπουργείου Εσωτερικών, «δεν έχει ακόμη αποφασιστεί».
Τυχόν επανάληψή τους θα συνιστούσε πάντως οξύμωρο σχήμα χωρίς προηγούμενο: όχι μόνο επειδή θα κάνει ακόμη πιο αφόρητη την κατάσταση των ελληνικών αρχών αλλά και επειδή θα παρουσιαστεί ως «επιβράβευση» της Ελλάδας για το γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό έχει σημειωθεί σημαντική βελτίωση των «δομών υποδοχής» για τους πρόσφυγες –αυτό τουλάχιστον υπογραμμίζει σχετική ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Λάδι στη φωτιά
Κλίμα υστερίας από μερίδα του Τύπου
Το κλίμα υστερίας που καλλιεργείται και από μέρος του σοβαρού Τύπου στη Γερμανία δεν υπόσχεται τίποτα το καλό. Το αντίθετο μάλιστα: σωστά επιχειρήματα χρησιμοποιούνται για να εξάψουν περισσότερο τα πνεύματα. Η «Süddeutsche Zeitung», για παράδειγμα, ρίχνει νέο λάδι στη φωτιά εντάσσοντας τις επιθέσεις στην Κολονία σε μια γενικότερη κουλτούρα της σεξουαλικής καταπίεσης στη Μέση Ανατολή. Η μαζική παρενόχληση γυναικών, γράφει, «είναι για τη Γερμανία κάτι το θεμελιακά νέο». «Για τη Μέση Ανατολή όμως όχι, και ακόμη λιγότερο για την Αίγυπτο. Πάνω από το 99% των γυναικών έχουν υποστεί εκεί σεξουαλικές επιθέσεις, σε λαϊκά πανηγύρια, σε ισλαμικές θρησκευτικές γιορτές, μπροστά σε κινηματογράφους και ιδίως στην πλατεία Tαχρίρ» όπου συνέβαιναν μαζικοί βιασμοί ακόμη και την περίοδο της επανάστασης του 2011 εναντίον του δικτάτορα Χόσνι Μουμπάρακ. Η συνηθέστερη τακτική των αντρών είναι να περικυκλώνουν μια γυναίκα και να πέφτουν κατόπιν όλοι μαζί πάνω της –όπως το έκαναν, δηλαδή, και στην Κολονία. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι, αν και η μαζική παρενόχληση στη Γερμανία είναι περιορισμένη, η ατομική έχει ακόμη μεγάλη έκταση: σύμφωνα με το «Spiegel», το 55% των Γερμανίδων έχει παρενοχληθεί σοβαρά τουλάχιστον μία φορά από έναν άντρα –στο γραφείο, στο σπίτι, στον δρόμο, σε κέντρα διασκέδασης. Σε σύγκριση με το 99% στην Αίγυπτο πρόκειται βέβαια για τεράστια διαφορά, γεγονός είναι όμως ότι, παρά την ισότητα μεταξύ των φύλων που επέβαλε το φεμινιστικό κίνημα σε νομικό επίπεδο, οι γερμανίδες γυναίκες είναι και χωρίς τους πρόσφυγες εκτεθειμένες σε κινδύνους.
Αλλης τάξης, αλλά όχι ανεξάρτητοι από τους προαναφερθέντες, είναι οι κίνδυνοι που απειλούν την Ελλάδα. Και αυτό τους προσδίδει επίσης μια νότα «σεξουαλικής παρενόχλησης».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
