Βρίσκω μεγαλοφυή την ιδέα του Ζαν Ζενέ να τοποθετηθεί το θέατρο στο νεκροταφείο, «στην προστατευτική σκιά του τόπου όπου φυλάσσονται οι νεκροί», όπως γράφει στην Παράξενη λέξη… που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αγρα. Και ενθουσιάζομαι με την ιδέα να ακούω τον διάλογο του Αμλετ με τον νεκροθάφτη στο Πρώτο Νεκροταφείο πλάι στον τάφο της Μελίνας και δυο βήματα πιο κάτω πίσω από το άγαλμα της Κοτοπούλη να παρακολουθεί ο Ξυδάκης. Τη βρίσκω μεγαλοφυή διότι «η πολιτική, η ιστορία, οι κλασικές ψυχολογικές αναλύσεις, η ίδια η βραδινή διασκέδαση πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε κάτι περισσότερο, δεν ξέρω πώς να το πω, περισσότερο σπινθηροβόλο ίσως. Ολη αυτή η κόπρος, όλα τούτα τα απόβλητα να εκκενωθούν» (Ζενέ).
Επιπλέον στη φαεινή ιδέα του καταραμένου δραματουργού –«κωμωδού και μάρτυρα» των γραμμάτων που έμαθα –θα διαπίστωνα όχι μόνο τη δοκιμασία των θεατών στις μύτες πάνω από τους ανοιχτούς τάφους αλλά και των συγγραφέων μας («Θα γίνουν λιγότερο επιπόλαιοι, θα το σκέφτονται δυο φορές πριν δώσουν να παιχτούν τα έργα τους»).
Θα μπορούσα μάλιστα να προχωρήσω την ιδέα του Ζενέ εφαρμόζοντάς τη σε άλλα μαυσωλεία: σε κάποιες εφημερίδες φέρ’ ειπείν ή στα περισσότερα κανάλια της τηλεόρασης που τίποτα δεν προσθέτουν στα διάφανά μας βλέφαρα και στα οξυδερκή μάτια μας οι εκτυφλωτικές τους αλήθειες.
Αν μάλιστα ενστερνιζόμουν την ύπαρξη εκείνου του επικήδειου μίμου, που στα ρωμαϊκά χρόνια προπορευόταν της πομπής και αναλάμβανε να μιμείται τα πιο σημαντικά γεγονότα που συνθέτουν τη ζωή του νεκρού, τότε χάρη στους τριακόσιους επικήδειους μίμους του νεκροταφείου της Βουλής θα παρακολουθούσα από τη γωνία Ακαδημίας και Βασιλίσσης Σοφίας τη μεγαλοπρεπή κηδεία μιας κοινωνίας νεκρών αμέσως μετά την εθελουσία τους έξοδο από τη ζωή. Θα ήμουν όμως εγώ αυτός που παρακολουθεί ή το Θέατρο;
«Τι θα χάναμε αν χάναμε το θέατρο;» διερωτάται ο Ζενέ στο τέλος αυτού του κειμένου που τη μετάφρασή του τη χρωστώ στον Βίκτωρα Αρδίττη. Η δική μου απάντηση είναι: την πολιτική. Τότε θα αφήναμε στη γαλήνη τους τα νεκροταφεία και τους επικήδειους μίμους χωρίς δουλειά.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
