Το επταήμερο του Διόδωρου

Η βροχή μέσα στη νύχτα

Τα αναγνώρισα αμέσως, ήσαν τα δικά μου σύννεφα που έρχονταν να με καλωσορίσουν. Αυτά που ξέρω από παιδί και τα θυμάμαι όπως τα πρόσωπα των κοριτσιών που αγάπησες, των δασκάλων, των φίλων. Αλλά οι άνθρωποι δεν έχουν την πλαστικότητα των νεφών, δεν μπορούν να πάρουν τη μορφή που είχαν κάποτε και, αν δεν τους βλέπεις συχνά, τους συναντάς χρόνια μετά και δεν τους αναγνωρίζεις, ακόμα και αν μέσα σου τους νιώθεις δικούς σου πάντα.

Τα σύννεφα, τα δικά μου τουλάχιστον εδώ στην επικράτεια της Ιζαμπώς, αμέσως μόλις νιώσουν πως πλησιάζω, παίρνουν τη μορφή που ξέρουν πως θυμάμαι και αγαπώ. Με υποδέχονται με κεραυνούς, βροντές, αστροπελέκια, βροχές, στήνουν τρικούβερτο γλέντι.

Το παράκαναν αυτή τη φορά από τον ενθουσιασμό τους που με είδαν να γυρίζω από τα ένδοξα Παρίσια και Λουξεμβούργα –φοβόντουσαν μήπως εγκατασταθώ εκεί –και είχαμε πλημμύρες μεγάλες στα χαμηλότερα μέρη του κάμπου της Ηλείας, ταλαιπωρήθηκαν άνθρωποι και καλλιέργειες. Για τις μεγάλες καταστροφές σε Αττική και αλλού καμιά ευθύνη δεν έχουν οι αγαπημένοι μου πιστοί φίλοι,

Αλλά άδικα φοβόντουσαν: πώς να μείνεις σε τόπο που δεν γνωρίζεις και δεν σε γνωρίζουν τα σύννεφα; Είναι πολλά εκεί στον ευρωπαϊκό Βορρά και πολυάνθρωπες οι χώρες, έχει χαθεί η διαπροσωπική επαφή –για να μην πω ότι αλληλομισούνται άνθρωποι και νέφη. Για τούτο έρχονται εδώ οι Βόρειοι αναζητώντας τον ήλιο και αφήνουν το κατιτίς τους για να ζήσουμε, αφού ό,τι έχουμε και δεν έχουμε το μαζεύει η κυβέρνηση.

Η λαοφίλητη συριζανελαϊκή κυβέρνηση, αυτή που μοιάζει όλο και περισσότερο με τις παλιές, σαν να μην άλλαξε τίποτα. Εδιωξε ο Αντώνης Σαμαράς τον Θεοχάρη; Διώχνει και ο Αλέξης Τσίπρας τη Σαββαΐδου ώστε να χειρίζεται τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό όπως πάντα: ελαστικά για τους φίλους, αυστηρά για τους εχθρούς –για τους μεγάλους εχθρούς και φίλους, αυτούς που πρέπει να δίνουν εκατομμύρια, τις δικές μας πενταροδεκάρες τις έχουν εξασφαλισμένες.

Δεν έβγαινε ο κάθε πρωθυπουργός, όταν τα πράγματα πήγαιναν άσχημα, να καταγγείλει τις σκοτεινές δυνάμεις της μεντιακής διαπλοκής, ότι τον συκοφαντούν στους σταθμούς και στις εφημερίδες πως ό,τι πιάνει το κάνει κάρβουνο ενώ η πραγματικότητα ήταν πως ό,τι έπιανε το έκανε χρυσάφι; Ε, τώρα η κυβέρνηση αποφάσισε να λύσει μια και καλή το πρόβλημα: να εξοντώσει τους διεφθαρμένους σταθμούς και να φτιάξει καινούργιους ενάρετους.

Ενάρετος στη χώρα μας είναι όποιος υποστηρίζει ΣΥΡΙΖΑ γιατί το κυβερνών κόμμα έχει το ηθικό πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, όσο ο Φρανσουά Ολάντ στήριζε τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις ήταν διεφθαρμένος νεοφιλελεύθερος. Τώρα που στηρίζει Τσίπρα – Καμμένο έγινε ενάρετος μεγάλος φίλος της Ελλάδας.

Ητοι ο δρόμος της αρετής προς τον Παράδεισο περνάει μέσω Κουμουνδούρου. Για τούτο και ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τα θέματα αυτά παναγιότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών προσέχει σαν τα μάτια του τι κάνουν οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ. Λένε κάτι για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία; Τους επαναφέρει στην τάξη, γιατί αλλιώς απειλεί να επαναχαράξει τον δρόμο της αρετής, να τον κάνει να περνάει από τα γραφεία της ΝΔ όπως ο προκάτοχός του Χριστόδουλος ή από αυτά του ΠαΣοΚ όπως ο ακόμη παλαιότερος Σεραφείμ. Γιατί είναι πολλές, ημερολόγιό μου, οι ψήφοι των πιστών. Και διατίθενται σε χονδρική πώληση, ανά επισκοπή ή ενορία.

Αγαπημένες παρέες

Περνάς λοιπόν από την Κουμουνδούρου, πληρώνεις διόδια και συνεχίζεις στον δρόμο της αρετής. Δεν έχει «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»: αν πηγαίνουν τα παιδιά σου σε ιδιωτικό σχολείο, 13% φάπα. Αν πηγαίνουν όμως σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο, δεν πληρώνεις ώσπου να μεγαλώσουν. Γιατί δεν υπάρχουν, λέει, αρκετές θέσεις στα δημόσια νηπιαγωγεία. Αλλά αφού δεν υπάρχουν αρκετοί καθηγητές στα δημόσια σχολεία, γιατί να μη στείλεις τα παιδιά σου εκεί που υπάρχουν;

Διότι το θέμα είναι να κρατάμε τα προσχήματα: να κάθονται τα παιδιά στα θρανία και ας κρυώνουν, ας λείπουν καθηγητές, ας πατώνουν σε σύγκριση με τους ξένους μαθητές στα διεθνή τεστ που γίνονται.

Εκείνοι όμως που θα πληρώσουν τα μεγαλύτερα διόδια είναι οι συνταξιούχοι –γιατί είναι πια κοντά στις πύλες Παραδείσου ή Κόλασης, δεν έχουν την πολυτέλεια να λοξοδρομήσουν στο κακό και να επανέλθουν. Ο,τι τους ζητήσουν, το δίνουν.

Αλλωστε, ο Κατρούγκαλος έχει ισχυρό επιχείρημα για τα ακριβά διόδια που θα επιβάλει: «Είδατε τι συμβαίνει στη Γαλλία;». Παίρνουν μεγάλες συντάξεις εκεί, κάνουν εκδρομές και ταξίδια οι αργόσχολοι ηλικιωμένοι –να που σκοτώθηκαν 42 στο πούλμαν που τους μετέφερε προχθές. Για το καλό των συνταξιούχων θα μειωθούν οι συντάξεις. Η καλή μας κυβέρνηση δεν νοιάζεται μόνο για την ψυχή των ψηφοφόρων αλλά και για το σώμα.

Τώρα, τι ψυχή θα παραδώσουν οι κυβερνώντες που είπαν τόσα και τόσα ψέματα προεκλογικά, που επιπλέον συναγελάζονται τους μισητούς διαβολικούς τροϊκανούς σαν να είναι συντρόφια, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Μπούφου παπά που ψηφίζει περηφάνια και αξιοπρέπεια· πληρώνει κάτι παραπάνω αλλά το ευχαριστιέται.

Μπούφοι παπάδες δεν υπάρχουν φυσικά, για τούτο δεν γίνεται και ο χωρισμός Εκκλησίας – κράτους, για να αντλεί σοφία το κράτος από την Εκκλησία –για τούτο με τόση σοφία και σύνεση λειτουργεί το ελληνικό κράτος. Υπάρχει ο μπούφος του κήπου μου όμως. Που χάρηκε όσο και τα σύννεφα για την επιστροφή μου. Ηρθε και με επισκέφθηκε την ώρα των τιμητικών αστροπελεκιών, όταν σειόταν το σπίτι μου και φωτιζόταν η νύχτα.

Κάθησε εκεί στην άκρη της βεράντας και με κοιτούσε να καλλιγραφώ προσεκτικά τις σελίδες σου. Βρεγμένος ως το κόκαλο, γυάλιζαν τα καφεκίτρινα φτερά του από χαρά, μπορεί και από τη βροχή. «Μα είναι δυνατόν να αγαπάς τα σύννεφα και τις βροχές; Κινδυνεύω να πάθω πνευμονία» μου είπε.

Τον πήρα μέσα, του έδωσα πετσέτα να σκουπιστεί, τον κέρασα κρασί ζεστό, του έβαλα λίγο κρεατάκι να στυλωθεί –συνήλθε. Κάθεται τώρα εκεί απέναντι και λαγοκοιμάται. «Ωραίο πράγμα να έχεις φίλους» μου είπε η βροχή που συνεχίζει να πέφτει.