Η ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι το πλέον ουσιώδες στοιχείο του Αθλητισμού. Σπανιότατες οι περιπτώσεις –ίσως το μοναδικό δείγμα η σκοποβολή –όπου η ακινησία είναι επιβεβλημένη και αντικαθίσταται από άλλα συστατικά για την επιτυχία στον στόχο.
Εδώ ακριβώς εστιάζεται το απρόβλεπτο ενός σουτ, γεγονός που καταγράφεται στα συναρπαστικά και σαγηνευτικά για τους θεατές συστατικά του αθλήματος: η πρόσκρουση της μπάλας επάνω στο δοκάρι –κάθετο και οριζόντιο –συνεπώς και αποτροπή της παραβίασης της εστίας. (Εικόνες γνώριμες και εντυπωσιακές και σε άλλα αθλήματα, π.χ. υδατοσφαίριση.)
nnn
ΤΑ ΔΟΚΑΡΙΑ, δηλαδή η απόκρουση της μπάλας στη ράχη τους, συχνά προσδιορίζουν ακόμη και την έκβαση του αγώνα. Το δοκάρι, λοιπόν, μπορεί να απογοητεύει τον επιτιθέμενο, αλλά είναι και ο σταθερός σύμμαχος του τερματοφύλακα. Ανάμεσα στον τερματοφύλακα και τα δοκάρια ψυχολογικά αναπτύσσεται ένας ισχυρός δεσμός. Τέτοιες περιπτώσεις είδαμε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και από τον κανόνα αυτόν δεν εξαιρούνται ούτε οι τερματοφύλακες ούτε οι επιτιθέμενοι. Θυμηθείτε ότι δίχως την πρόσκρουση της μπάλας, στη δύση του αγώνα, κατά την αναμέτρηση Βραζιλίας – Χιλής που το «όχι» του συμμάχου του τερματοφύλακα απεσόβησε το συγκλονιστικό ενδεχόμενο του πρόωρου αποκλεισμού της Βραζιλίας. Ιστορία έγραψαν τα τρία απανωτά δοκάρια για τον σπουδαίο τερματοφύλακα Νάβας στον αγώνα Ολλανδία – Κόστα Ρίκα.
nnn
Ο ΡΟΛΟΣ των τριών δοκαριών είναι σαφής. Να οριοθετούν τον χώρο που πρέπει να παραβιάσει η μπάλα για να καταλογισθεί γκολ. Στα νιάτα μου (φευ εδώ και 65 χρόνια) όταν παρακολουθούσα και έγραφα για τους αγώνες των μικρών κατηγοριών συνάντησα σε κάποια συνοικιακή ομάδα του Πειραιά (έχω ξεχάσει ατυχώς το όνομά της) έναν τερματοφύλακα που τον αποκαλούσαν «Γιώργος ο δοκάρης». Και αυτό γιατί σε κάθε σχεδόν αγώνα αυτό θα έσωζε την κατάσταση και θα τον προστάτευε ως αστάθμητος παράγοντας. Πρόσφατο δείγμα από τον αγώνα Ρεάλ – Σάλκε, με το ευχαριστήριο μάλιστα χάιδεμα του οριζόντιου δοκαριού από τον ευνοηθέντα τερματοφύλακα και την ανατροπή που ακολούθησε…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
