ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ πρόβλημα της διαχείρισης του αθλητισμού ως κοινωνικού αγαθού υπάρχει μια πρόσκληση και ταυτόχρονα πρόκληση για την Πολιτεία μέσω της εκάστοτε κυβέρνησης και γενικότερα του πολιτικού κόσμου. Αφορά τη χάραξη διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στη μία όψη του νομίσματος, την κοινωνικοποίηση της άθλησης, και στην άλλη, που είναι ένα μωσαϊκό ποικίλων σκοπιμοτήτων και κερδοφορίας, η οποία δεν είναι αποκλειστικά οικονομικής μορφής.
***
Η ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗ γραμμή είναι εύκολο να λέγεται αλλά δύσκολα –αδύνατο μέχρι στιγμής –πραγματοποιήσιμη. Και τούτο γιατί ανάμεσα στις δύο πλευρές υπάρχει ετεροβαρής σχέση. Η άρρηκτη πια σχέση του αθλητικού θεάματος με τον οικονομικό παράγοντα είναι βασική αιτία. Βλέπουμε τι γίνεται στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις παγκόσμιας κλίμακας, κάτι που έχει επεκταθεί και στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Παράλληλα, στην επιδίωξη διεθνών επιτυχιών τόσο των εθνικών ομάδων όσο και των σχημάτων του επιχειρηματικού επαγγελματικού αθλητικού θεάματος. Τα πάντα επιτρέπονται και όταν επισύρουν κυρώσεις δεν είναι παρά άλλοθι.
***
ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ χώρο αναπτύσσονται βλαπτικές για την κοινωνία πρακτικές: η βία, η χρήση τοξικών ουσιών, το «σταρ σύστεμ», οι παχυλές οικονομικές αντιπαροχές (συμβόλαια, πριμ, ράβδοι χρυσού, διαμάντια…), «πειραγμένοι» (στημένοι) αγώνες, η υπόθαλψη του οπαδισμού και τόσα άλλα. Από το παιχνίδι δεν απουσιάζει και η γεωπολιτική.
***
ΣΥΝΕΠΩΣ η μόνη θετική απάντηση είναι η όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματική και ευρύτατου φάσματος ενίσχυση και μέριμνα του ερασιτεχνικού αθλητισμού σε όλες τις μορφές και είδη. Οταν μαραζώνει, ασφυκτιά και αργοπεθαίνει το πολύτιμο και αναντικατάστατο στοιχείο που λέγεται «σωματείο» και «σύλλογος» και όχι ανώνυμη εταιρεία και προσωποπαγής ιδιοκτησία, η πρόκληση προς την Πολιτεία – κυβέρνηση – Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι επιτακτική και αναγκαία ως ζωτική κοινωνική υπόθεση σε άμεση συσχέτιση με τη λαϊκή μαζική άθληση. Επί του προκειμένου ευελπιστούμε.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
