Για πολλοστή φορά, από τότε που μπήκαμε σε καθεστώς επιτήρησης ,η διαπραγμάτευση εξελίσσεται σε ένα μαραθώνιο που επιδεινώνει το οικονομικό περιβάλλον και ενισχύει παράλληλα την πολιτική αβεβαιότητα.
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι μετά από 6 χρόνια βαθιάς κρίσης, μετά από απίστευτες θυσίες των πολιτών, ούτε η οικονομία, ούτε η κοινωνία, αντέχουν νέα μέτρα. Δεν μπορεί επίσης η πρώτη αναλαμπή εξόδου από την μακροχρόνια ύφεση , να σβήσει λόγω της παρατεταμένης πολιτικής αβεβαιότητας, που δημιουργείται από μια ατελέσφορη διαπραγμάτευση.
Η κυβέρνηση οφείλει να αφαιρέσει και τα τελευταία προσχήματα των δανειστών μας υλοποιώντας τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που δεν οδηγούν σε νέα οικονομική αφαίμαξη. Οφείλει επίσης να εξηγήσει καθαρά στον ελληνικό λαό τα προβλήματα που υπάρχουν, επιδιώκοντας τη μέγιστη δυνατή συμπαράσταση στη διαπραγμάτευση με την τρόικα .Όπως οφείλουν να κατανοήσουν και οι ευρωπαίοι εταίροι μας, ότι δεν μπορούν συνεχώς να απαιτούν όλο και περισσότερα, από μια χώρα που έχει πετύχει, με τα προβλήματα της, τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή στη σύγχρονη ιστορία. Ούτε βέβαια να προσπαθούν – μέσω της Ελλάδας – να στείλουν μηνύματα προσαρμογής στην κυρίαρχη λογική της αυστηρής λιτότητας, σε άλλες προβληματικές,οικονομικά, χώρες.
ΤΟ ΒΗΜΑ
