Η γνωστή τακτική της τουρκικής ηγεσίας εδώ και χρόνια, να προσπαθεί να μεταθέσει τα εσωτερικά της προβλήματα στις σχέσεις της με τις γειτονικές χώρες, φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται για μια φορά ακόμα. Η πρόσφατη πρόκληση της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ έχει εμφανώς φορτίσει και πάλι το κλίμα στο τρίγωνο Άγκυρας-Λευκωσίας-Αθήνας με συνέπεια την απόφαση της κυπριακής ηγεσίας για αναστολή των συνομιλιών.
Είναι εμφανές εδώ και καιρό, ότι η δισυπόστατη τακτική της Τουρκίας απέναντι στους τζιχαντιστές έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα τόσο στις σχέσεις της με παραδοσιακούς συμμάχους της, όπως οι ΗΠΑ, αλλά και με γύρω χώρες όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Το περίπλοκο στρατιωτικό και πολιτικό παιχνίδι που παίζεται αυτή τη στιγμή στη Συρία και το Ιράκ, έχει οδηγήσει την Άγκυρα σε μια σειρά κινήσεων που δημιούργησαν περισσότερα προβλήματα, παρά οφέλη. Με αποκορύφωμα τη στάση της, απέναντι στην πολιορκία του Κομπάνι, που οδήγησε σε έκρηξη τους Κούρδους της Τουρκίας.
Η ένταση στο εσωτερικό και οι επικρίσεις από το εξωτερικό φαίνεται ότι οδηγούν την τουρκική ηγεσία σε μια προσπάθεια εξαγωγής της κρίσης. Με πρόσφορο έδαφος για πολλοστή φορά την Κύπρο και εμμέσως την Ελλάδα. Αν και για την ώρα οι τουρκικές προκλήσεις παραμένουν σε επίπεδο απειλών, είναι εμφανές ότι η κατάσταση μπορεί ανά πάσα στιγμή να επιδεινωθεί, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο την αστάθεια που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή μας.
Με τόσα ανοικτά μέτωπα γύρω μας, είναι προφανές ότι τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος, το μόνο που δεν επιθυμούν είναι μια ακόμα εστία έντασης. Άλλωστε εδώ και χρόνια η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει στηριχθεί σε μια προσπάθεια σταθερής βελτίωσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων, με πρώτο στόχο βέβαια την επίλυση του Κυπριακού, αλλά και με σεβασμό των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Δυστυχώς για εμάς, οι ηγεμονικές βλέψεις της σημερινής τουρκικής ηγεσίας στα γειτονικά μουσουλμανικά εδάφη που σπαράσσονται αυτή τη στιγμή, την απομακρύνουν από τη σχέση της με την Ευρώπη και αναπόφευκτα δημιουργούν προβλήματα στις διμερείς μας σχέσεις.
Είναι ένα ακόμα πιθανό μέτωπο που δεν το χρειαζόμαστε, αλλά οφείλουμε με ψυχραιμία, σχεδιασμό και συμμαχίες να προετοιμαστούμε, αν χρειαστεί να το αντιμετωπίσουμε.
ΤΟ ΒΗΜΑ
