Οι παλιοί της συμφοιτητές θα τη θυμούνται στα αμφιθέατρα του Οικονομικού της Νομικής να διασταυρώνει τα ξίφη της με τον Θόδωρο Σκυλακάκη. Εκείνη στην ΚΝΕ τότε, εκείνος στη ΔΑΠ. Η Αντιγόνη Λυμπεράκη, οικονομολόγος, καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, κόρη του οικονομολόγου Γιώργου Λυμπεράκη και της Αρτεμισίας –μικρανεψιάς του Ελευθέριου Βενιζέλου και αδελφής του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη –ήταν ανέκαθεν μαχητική, όταν μαθήτρια ακόμη στα χρόνια της Μεταπολίτευσης οργανωνόταν στην Αριστερά.
«Μα πώς είναι δυνατόν, εσύ η αριστερή» τη ρωτούσαν οι φίλοι της όταν τον Ιούνιο του 2012 τούς ανακοίνωσε ότι θα ήταν επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας των Δράση και Δημιουργία, ξανά!. Η Αντιγόνη Λυμπεράκη προέτασσε ένα επιχείρημα: «Το πλοίο κινδυνεύει να πέσει σε ξέρα, και προτού αποφασίσουμε αν θα πάμε Κυκλάδες ή Σποράδες, πρέπει να σιγουρευτούμε πως δεν θα πάμε στον πάτο».
«Είμαι φιλελεύθερη επειδή πιστεύω ότι οι άνθρωποι βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό όταν αφήνονται ελεύθεροι να το κάνουν» σημειώνει. Σήμερα, από τη θέση της αντιπροέδρου της Δράσης, συνεργάζεται με τον παλιό της «αντίπαλο», Θόδωρο Σκυλακάκη. Δηλωμένη φεμινίστρια και ακτιβίστρια της ΑctionAid Hellas, διεκδικεί την επόμενη Κυριακή μια θέση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τον συνδυασμό Γέφυρες, την κοινή κάθοδο των Δημιουργία, ξανά! και Δράση.
Σε ποιο βαθμό είναι κρίσιμες αυτές οι ευρωεκλογές για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη; Είναι η ευκαιρία για μια στροφή; «Στην κρίση η Ευρώπη δεν ανέδειξε τον καλύτερο εαυτό της. Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό είναι μια ευκαιρία να αλλάξει. Να πάει εμπρός και όχι πίσω. Η ανάπτυξη της Ελλάδας θα κριθεί στην Ευρώπη. Η τραπεζική ένωση, η τόνωση της ζήτησης, η θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο διεθνές εμπόριο διαμορφώνουν το πεδίο της πενταετίας. Αλλά για να παίξει η ΕΕ έναν πιο ενεργό ρόλο, πρέπει να γίνει πιο δημοκρατική. Το στοίχημα δηλαδή είναι διπλό».
Οι ευρωεκλογές αυτή τη στιγμή στη χώρα μας αντιμετωπίζονται ως μια πρόβα τζενεράλε για τις εθνικές εκλογές. Τι απαντάτε; «Το να αντιμετωπίζεις τις ευρωεκλογές ως εθνικές εκλογές είναι σαν να προσπαθείς να παίζεις ποδόσφαιρο με κανόνες μπάσκετ. Φοβάμαι ότι προσθέτουμε άλλη μια χαμένη ευκαιρία. Τόσο για εμάς όσο και για την Ευρώπη».
Ποια είναι τα θέματα που θα προωθήσετε στην περίπτωση που εκλεγείτε; Γιατί πρέπει κάποιος να σας ψηφίσει; «Συνοπτικά: Περισσότερη και πιο δημοκρατική Ευρώπη. Συγκεκριμένα: Πρωτοβουλίες για ισότητα στην πρόσβαση σε ρευστότητα και στην απασχόληση. Εμείς στις Γέφυρες μιλάμε καθαρά και εννοούμε αυτά που λέμε. Ψηφίζοντας Γέφυρες, σηματοδοτείς ότι ξέρεις τι θέλεις: να μη σε γυρίσουν πίσω στο 2009».
Ποιος είναι ο στόχος για τις Γέφυρες σε αυτές τις ευρωεκλογές; Με ποιο αποτέλεσμα θα είστε ικανοποιημένη; «Ο στόχος μας είναι πάντα ένας: να προωθήσουμε τις ιδέες μας για το καλό του τόπου. Αυτό το πετυχαίνουμε όταν μας ακούει ο πολίτης, όταν τον πείθουμε εμείς, αλλά και όταν μας αντιγράφουν άλλοι. Διότι μετά τις εκλογές πάνω σε αυτά πρέπει να οικοδομήσουμε τις Γέφυρες συνεννόησης, που είναι και το όνομα του κόμματός μας. Και αν μας ψηφίσουν πολλοί, τόσο το καλύτερο».
Ο φιλελευθερισμός είναι μια παρεξηγημένη έννοια στην Ελλάδα. Τι σημαίνει ακριβώς για εσάς; «Ο φιλελευθερισμός είναι σεβασμός στη διαφορετικότητα του άλλου και πίστη στην πολυφωνία. Από εκεί αρχίζω».
Θέλετε περισσότερο ή λιγότερο κράτος στην Ευρώπη; «Θέλω περισσότερη Ευρώπη στο δικό μας κράτος. Και όταν το καταφέρουμε αυτό, θα διαπιστώσουμε ότι θα είναι και μικρότερο και καλύτερο».
Σας φοβίζει η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα; Το κίνημα των ευρωσκεπτικιστών μεγαλώνει. Ποια είναι η θέση σας για τα σύνορα και τη μετανάστευση; «Η άνοδος της Ακροδεξιάς δεν είναι φαινόμενο της συγκυρίας. Είναι το αποτέλεσμα δεκαετιών αυτάρεσκου απομονωτισμού. Για να πολεμήσουμε την Ακροδεξιά, δεν αρκούν εισαγγελείς –πρέπει να αναλογιστούμε εμείς οι ίδιοι τη θέση μας στον κόσμο, ως ψηφίδα μιας μεγάλης εικόνας. Αυτή η εικόνα βασίζεται σε ανοικτά μυαλά και πιο ανοικτά σύνορα».
Δηλώνετε φιλελεύθερη και φεμινίστρια. Υπάρχει γυναικεία ατζέντα για την Ευρώπη; «Ο φιλελευθερισμός και ο φεμινισμός έχουν κοινή ιστορική αφετηρία, τον σεβασμό στην ανθρώπινη αυτοτέλεια. Ισότητα δεν σημαίνει ισοπέδωση, να βλέπουμε τα πράγματα σαν να μην υπήρχαν άνδρες και γυναίκες. Ως φεμινίστρια οικονομολόγος, γνωρίζω ότι η κρίση πλήττει τις γυναίκες με διαφορετικό τρόπο από τους άνδρες. Το να μην αναγνωρίζεται αυτό ισοδυναμεί με καταδίκη των γυναικών να παραμένουν στη δεύτερη ταχύτητα.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπήρξε σύζευξη της φεμινιστικής οπτικής με τον κρατισμό. Ετσι καταλήξαμε σε “ισότητα δύο ταχυτήτων”: την εφαρμογή ισότητας στο Δημόσιο με αδιαφορία για τον ιδιωτικό τομέα. Η ουσιαστική πρόκληση μπροστά μας είναι να εφαρμόσουμε την οπτική ισότητας παντού. Στον αγώνα αυτό η ΕΕ θα είναι πολύτιμος σύμμαχος».
Η ανεργία είναι ένα πρόβλημα που ταλανίζει την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη. Ποια λύση προτείνετε επάνω σε αυτό το θέμα; «Γενικά: Χρειαζόμαστε ανάπτυξη στην Ευρώπη που να δημιουργήσει ζήτηση για την παραγωγή μας. Για να πετύχει αυτό, πρέπει να ολοκληρώσουμε τις μεταρρυθμίσεις που επιτρέπουν να επωφεληθούμε από την επιπλέον ζήτηση. Δεν θέλουμε επανάληψη του “Jobless Growth” –της ανάπτυξης χωρίς θέσεις εργασίας και με υψηλή ανεργία για τις γυναίκες και τους νέους –που χαρακτήρισε την περίοδο ως το 2009.
Ειδικά: Κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε τη “ριγμένη γενιά” που βγήκε στην αγορά εργασίας από το 2008 και μετά. Αυτοί δεν πρόφτασαν να βρουν δουλειές όπως οι μεγαλύτεροι, ενώ θα είναι πολύ μεγάλοι για να επωφεληθούν και από τις πρωτοβουλίες για την ανεργία των νέων που συνοδεύουν την ανάκαμψη.
Ευρωπαϊκά: Πρέπει να προτείνουμε μια ευρωπαϊκή ασφάλιση ανεργίας. Oταν οι εργαζόμενοι μετακινούνται σε αναζήτηση δουλειάς από χώρα σε χώρα, δεν μπορεί να αφήνουν όλα τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα πίσω. Ενας ευρωπαϊκός κίνδυνος σαν την ανεργία αντιμετωπίζεται με ευρωπαϊκή ανταπόκριση».
Ως καθηγήτρια, έρχεστε καθημερινά σε επαφή με νέα παιδιά. Τι τους λέτε για την κατάσταση; «Η κρίση δεν πρέπει να οδηγεί σε μοιρολατρία –όσο και αν οι νέοι δεν ευθύνονται για την κρίση. Οι νέοι οφείλουν να αναζητούν ευκαιρίες και να προσπαθούν να διαμορφώνουν τις συνθήκες για τη δική τους πορεία. Ο κόσμος που τους παραδίδεται είναι πολύ λιγότερο από ιδανικός. Ομως πρέπει να διαμορφώσουν οι ίδιοι τον κόσμο στον οποίο θα ζήσουν».
Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται το μέλλον για τη χώρα μας; Σε ποιο βαθμό το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών μπορεί να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις; Είστε αισιόδοξη για το μέλλον; «Αυτό που διαπιστώνει κανείς ακούγοντας τις ηγεσίες είναι μια αγωνιώδης προσπάθεια να κρατήσουν ρόλους. Δείχνουν προς τα έξω ότι άλλαξαν τα μακροοικονομικά, προκειμένου να αλλάξουν όσο γίνεται λιγότερα από τις συμπεριφορές και δομές. Εφαρμόζουν το πρόγραμμα “πρέπει να φαίνεται ότι αλλάζουν όλα, έτσι ώστε να μην αλλάξει πραγματικά τίποτε”.
Ομως, όταν μιλάω με ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα, διαπιστώνω ότι ο κόσμος έχει αντιληφθεί τι παιχνίδι παίζεται και επιθυμεί μια νέα προοπτική. Ζητά προτάσεις ώστε να χτιστεί κάτι καινούργιο. Υστερα από τόσα χρόνια πιστεύω ότι έχει μάθει να κρίνει και να διακρίνει. Ετσι, ναι, είμαι αισιόδοξη. Ο κόσμος έχει προσπεράσει τις πολιτικές ηγεσίες, όσο και αν αυτές προσπαθούν να τον κρατάνε πίσω».
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino τo Σάββατο 17 Μαΐου 2014
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
