Ο Ζεράρ Μορτιέ ήταν ένας άνθρωπος με φανατικούς υποστηρικτές και εξίσου φανατικούς αμφισβητίες. Ανεξαρτήτως αυτού, όμως, ο θάνατός του στις 8 Μαρτίου προκάλεσε καθολική συγκίνηση στους κύκλους της όπερας και όχι μόνο. Και δικαίως: ο βέλγος ιμπρεσάριος που «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 70 ετών ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της σύγχρονης ιστορίας του λυρικού θεάτρου. Και αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζουν άπαντες, είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν με την «εικονοκλαστική» αισθητική του…
Ο Μορτιέ στάθηκε μαχητής ως το τέλος: ακόμη και όταν η ασθένειά του είχε προχωρήσει αισθητά, ο ίδιος εξακολουθούσε να παρεμβαίνει ηχηρά στις οπερατικές εξελίξεις. Χαρακτηριστική η πρόσφατη συνέντευξή του στους «New York Times», όπου εξέφραζε την αντίθεσή του στο κλείσιμο της Οπερας της Πόλης της Νέας Υόρκης, τη διεύθυνση της οποίας παραλίγο να αναλάβει το 2007. Τελικά, κατευθύνθηκε στο Ρεάλ της Μαδρίτης, όπου παρέμεινε ως τον Σεπτέμβριο του 2013.
Στη διάρκεια της περίπου 40χρονης καριέρας του σε μερικά από τα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα και διοργανώσεις του κόσμου –μεταξύ αυτών το Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ και η Οπερα του Παρισιού –είναι αλήθεια ότι ο Μορτιέ έδωσε ουκ ολίγες μάχες. Αλλοτε νικηφόρες, άλλοτε όχι. Πάντα όμως με δυναμισμό και με συνέπεια σε αυτό που πάντα πρέσβευε: την τολμηρή σκηνική προσέγγιση…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
