«Μπορεί ο ουκρανός πρόεδρος Βίκτορ Γιανουκόβιτς να «ξεφορτώθηκε» την κυβέρνησή του, αλλά δείχνει ότι δεν γνωρίζει τί θα κάνει στη συνέχεια», γράφει σε δημοσίευμά του το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel. Με τις διαδηλώσεις να εξαπλώνονται στα ανατολικά της χώρας, η Ρωσία απαιτεί να αποκατασταθεί γρήγορα η τάξη – αν χρειαστεί ακόμη και με τη βία.
«Εκατόν πενήντα άνθρωποι στέκονται μπροστά από το κτίριο της τοπικής διοίκησης στο Ντνιπροπετρόφσκ. Είναι φασκιωμένοι σε χοντρά μπουφάν, με καπέλα που τα έχουν τραβήξει χαμηλά στο μέτωπό τους, πολλοί φορούν μπαλακλάβες. Το θερμόμετρο βρίσκεται κολλημένο στους παγωμένους μείον 12 βαθμούς Κελσίου το πρωί – αλλά αυτοί παραμένουν εκεί μέρα – νύχτα. Η πλατεία έχει αποκλειστεί με συρματόπλεγμα και ειδικές μονάδες της αστυνομίας βρίσκονται κοντά. Κάποια πανό γράφουν: “Ο φασισμός δεν θα νικήσει”. “Φασίστες” είναι όλοι όσοι αντιτίθενται στον ουκρανό πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς» αναφέρει το ρεπορτάζ του γερμανικού περιοδικού.
Η πόλη είναι η τέταρτη μεγαλύτερη στην Ουκρανία και προπύργιο της κυβέρνησης. Όμως η αντιπολίτευση δεν σιωπά. «Περισσότεροι από 1000 διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν σε κοντινό πάρκο. Το να εισβάλλουν στο διοικητικό κτίριο δεν αποτελεί επιλογή. Σε σύγκριση με τους διαδηλωτές στο Κίεβο, οι 1000 δεν είναι πολλοί. Αλλά για το Ντνιπροπετρόφσκ είναι αρκετοί για να προκαλέσουν ανησυχία» συνεχίζει το δημοσίευμα. Η κατάσταση στη χώρα παραμένει επισφαλής. Παρ’ όλα αυτά ο Γιανουκόβιτς αποφεύγει να λάβει κάποια απόφαση.
Θα πρέπει να ακολουθήσει τη σκληροπυρηνική γραμμή και να διαλύσει τους διαδηλωτές ή να προετοιμάσει το έδαφος για νέες εκλογές; «Υπάρχει ένας άνθρωπος του οποίου η υπομονή μπορεί σύντομα να εξαντληθεί: Ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ακόμη και αν η Δύση πιστεύει ότι ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς είναι φίλος της Ρωσίας, το Κρεμλίνο έχει αγανακτήσει και αργά ή γρήγορα θα ήθελε να τον ξεφορτωθεί» γράφει το Spiegel.
Και συνεχίζει: «Στη Ρωσία λίγοι μπορούν να φανταστούν πώς δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι θα παρέμεναν στους δρόμους μέσα στο δριμύ ψύχος για να απαιτήσουν βασικά δημοκρατικά δικαιώματα και δίκαιη κατανομή της εξουσίας. Επιπλέον το Κρεμλίνο ανησυχεί μήπως αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία εξαπλωθούν στη Ρωσία και δώσουν πνοή στην αντιπολίτευση της χώρας. Αυτό επίσης εξηγεί γιατί ο Πούτιν αντιμετωπίζει τον ουκρανό πρόεδρο ως αποτυχημένο».
Ανεξαρτήτως του τί μπορεί να επιθυμούν οι Αμερικανοί ή οι ολιγάρχες για την Ουκρανία, η πραγματικότητα είναι μία: η Ρωσία ασκεί τη μεγαλύτερη επιρροή στη χώρα. Στο Κρεμλίνο, πολλοί είναι που υποστηρίζουν μία χαλαρή προσέγγιση ακόμη και καθώς η οικονομία της Ουκρανίας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Ωστόσο, καταλήγει το Spiegel, «ακόμη και αν το Κρεμλίνο δεν μπορέσει να πείσει τον Γιανουκόβιτς να καταστείλει τις διαδηλώσεις με τη βία, παρατηρητές στη Μόσχα πιστεύουν ότι η Ουκρανία θα πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας ούτως ή άλλως».
