Τα φώτα έσβησαν, οι τελετές τελείωσαν, οι λόγοι που ακούστηκαν ήταν αισιόδοξοι και ενθαρρυντικοί, όλοι όμως οι ξένοι που ήλθαν στην Αθήνα για την έναρξη της ελληνικής προεδρίας έφυγαν με την αγωνία ότι το ενδεχόμενο μιας νέας πολιτικής αναταραχής στην Ελλάδα θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα ολόκληρο το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και τις απίστευτα επώδυνες θυσίες των ελλήνων πολιτών. Και είναι η θλιβερή αυτή διαπίστωση που κάνει την Ελλάδα να διαφέρει από τις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και την Ιρλανδία, οι οποίες βγαίνουν τώρα με επιτυχία στις αγορές για την άντληση των αναγκαίων κεφαλαίων τα οποία και θα τις απαλλάξουν οριστικά από τον βραχνά νέων μνημονίων. Ετσι το κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει τώρα είναι αν οι προβλέψεις του υπουργού Οικονομικών για έξοδο της Ελλάδας στις αγορές, το δεύτερο εξάμηνο του έτους, θα επαληθευθούν και αν το κλίμα αισιοδοξίας που επιχειρεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση έχει κάποια βάση.
Αν ίσχυαν στην Ελλάδα όσα ισχύουν στις υπόλοιπες χώρες που εντάχθηκαν στα προγράμματα αναδιάρθρωσης, δηλαδή οι καθαρά οικονομικοί κανόνες χωρίς τα πολιτικά και κομματικά βαρίδια, τότε τα πράγματα θα ήταν πιο απλά και ξεκάθαρα. Οταν όμως ακόμη και ο κ. Στουρνάρας ομολογεί («Financial Times», 10.1.2014) ότι η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή είναι αδύναμη, τότε εύκολα γίνεται κατανοητό ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας. Να οδηγηθεί, εκ των πραγμάτων, σε μια τρίτη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε δύο χρόνια, όταν οι πρώτες δύο υπήρξαν καταστρεπτικές για την ελληνική οικονομία, με αποτέλεσμα να ληφθούν μέτρα ακόμη πιο επώδυνα από τα προηγούμενα. Διότι δυστυχώς το μόνο που απασχολεί τους πολιτικούς ηγέτες στην Ελλάδα δεν είναι η επιδίωξη μιας μίνιμουμ συνεννόησης για να βγει ο τόπος από την κρίση, αλλά η κατάληψη της εξουσίας με κάθε μέσο.
Δημιουργείται έτσι ένα κλίμα μόνιμης πολιτικής αστάθειας, το οποίο αποτρέπει, πέραν όλων των άλλων, και τις αναγκαίες επενδύσεις για να ξεκινήσει επιτέλους η πολυπόθητη ανάπτυξη. Σε αυτό έρχεται να προστεθεί και το γνωστό φαινόμενο της τριτοκοσμικής γραφειοκρατίας και δεν είναι τυχαίο ότι η τελευταία έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας επισημαίνει ότι οι οικονομικές συνθήκες για τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα είναι οι δεύτερες χειρότερες σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μια Ευρωπαϊκή Ενωση την οποία το σύνολο των κομμάτων της Αντιπολίτευσης επιχείρησε να απαξιώσει για μία ακόμη φορά, εφόσον κανένας από τους αρχηγούς της δεν παρέστη στην τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας, με προφανή στόχο να διατηρηθεί το κλίμα τεχνητής έντασης που είναι προεκλογικά απαραίτητο. Με τέτοιες αντιλήψεις όμως είναι επόμενο ότι τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει σε αυτόν τον τόπο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
