Γιατί άραγε …; Γιατί άραγε …; δόθηκε και συνεχίζεται τόση δημοσιότητα και προβολή στην επικαιρότητα ενός καταδικαστέου επεισοδίου, που μόνο την καριέρα των αξιοθρήνητων δημιουργών του προδιέγραψε οριστικά και αμετάκλητα. Εάν η κινδυνολογία που προβάλλεται μέσω του επεισοδίου δεν σχετίζεται με υποκριτική άγνοια της τότε πολιτικής κατάστασης και των προϋποθέσεων που οδήγησαν στην επέμβαση της χούντας τον Απρίλιο του 1967 τότε το περιστατικό της Σχολής Ευελπίδων πρέπει να ανησυχήσει την κοινωνία και όχι τα πολιτικά κόμματα που έσπευσε να συνεγείρει στις 27-11-2011 με πρωτοσέλιδο άρθρο και συνεχίζει με σημερινό 4-12-2011 η έγκριτη Κυριακάτικη εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ. Αλλά γιατί…;
Είναι γνωστό ότι για μια δυναμική παρέμβαση στα πολιτικά δρώμενα μερίδας αξιωματικών, απαιτούνται ηγετική ομάδα και ηγέτης, ιδεολογική βάση και μέσα, κρίση της δημοκρατίας και στόχοι, αλλά πρωτίστως ανάλογος σχεδιασμός «Σχέδιο Χ» η επιτυχής εφαρμογή του οποίου θα εξασφαλίσει την επίτευξή των στόχων της παρέμβασης. Τι από τα παραπάνω υπάρχει και γνωρίζει ο συντάκτης του άρθρου; Σήμερα δεν υφίσταται «Σχέδιο Προμηθεύς» η εφαρμογή του οποίου έκανε δυνατή και επιτυχή την επέμβαση του Στρατού και την ανάληψη της πολιτικής εξουσίας για την αντιμετώπιση δήθεν εσωτερικών καταστάσεων που έθεταν σε κίνδυνο το 1967 το Πολίτευμα της τότε Βασιλευόμενης Δημοκρατίας.
Το επαίσχυντο νατοϊκό σχέδιο «Προμηθεύς» εφάρμοσαν και την επικρατούσα κοινωνικο-πολιτική κατάσταση εκμεταλλεύτηκαν οι άφρονες Αξιωματικοί της χούντας για να επιβληθούν θέτοντας εκτός πολιτικής σκηνής τους ανίκανους και τότε να συνεργαστούν πολιτικούς για να ξεπεραστεί η θρασύτητα και αλαζονεία του νεαρού βασιλέως να επιβάλλει τις απόψεις του στον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας . Η ψηφιακή τεχνολογία του σήμερα και η πλασμονική του αύριο παρέχουν μέσω του διαδικτύου δυνατότητες επικοινωνίας και πληροφόρησης που καθιστούν σήμερα τα προσωπικά μας δεδομένα κοινό μυστικό. Πόσο μάλλον την εκδήλωση οποιασδήποτε κίνησης κατάλυσης της δημοκρατίας, που το 1967 μπορούσε να επιτευχθεί με την κατάληψη από μερικά άτομα, μόνο του κτιριακού συγκροτήματος του ΟΤΕ και της ραδιοφωνίας.
Όσο για τους πρωταγωνιστές του επεισοδίου, είναι άξιοι της τύχης τους, που μοιραία την στιγματίζουν οι ενέργειες τους αν και η Δημοκρατία τους αναγνωρίζει το δικαίωμα, να τραγουδήσουν ότι θέλουν. Αυτή είναι η Δημοκρατία μας. Ανέχεται την ελεύθερη έκφραση που ιστορικά δεν έχει οδηγήσει μέχρι σήμερα στην κατάλυση της, αλλά και τις πράξεις, δράσεις και συμπεριφορές των πολιτικών ανδρών που δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις εκείνες που προκαλούσαν και οδηγούσαν άφρονες και επίορκους Αξιωματικούς στην κατάλυση της, όπως αναδεικνύει ιστορική αναδρομή στις 15 και πλέον στρατιωτικές επεμβάσεις και κινήματα, από την ανταρσία του Ναυτικού κατά του Καποδίστρια το 1831 μέχρι στις 24-2-1975 με το αποτυχημένο και αμφιλεγόμενο εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή κίνημα της «Πιζάμας»
Μοιραίως λοιπόν το ερώτημα «Γιατί άραγε…; », οδηγεί σε υστερόβουλες απαντήσεις που αφορούν: Είτε στην υποστήριξη των αβάσιμων και ανιστόρητων ισχυρισμών του κ. Παπανδρέου στις Κάννες προκειμένου να δικαιολογήσει το ολέθριο δημοψήφισμα που τελικά του στοίχισε τον πρωθυπουργικό θώκο. Είτε, μέσω της επιδεικνυόμενης ανησυχίας για τους δημοκρατικούς μας θεσμούς, στον εξαγνισμό του πολιτικού παρελθόντος του δημοσιογραφικού συγκροτήματος, που υπήρξε καθοριστικός παράγοντας των πολιτικών εξελίξεων της ταραγμένης εκείνης εποχής, με ότι αυτό συνεπάγεται.
